Een meisje zit aan een tafel huiswerk te maken
Afbeeldingsonderschrift ‘Judy’ studeerde hard en slaagde erin overzee zendingswerk te gaan doen

Als je heel jong bent, zijn je ouders of voogden verantwoordelijk voor de opvoeding en het onderwijs tijdens het opgroeien, maar hoe weet je of je een goede opvoeding krijgt?

Het nieuws dat een tiener ontsnapte uit haar huis in Californië, waar zij en haar 12 broers en zussen in boeien werden vastgehouden door hun ouders, veroorzaakte een schokgolf over de wereld.

Maar wat gebeurt er met kinderen die onder zulke beperkte omstandigheden worden opgevoed?

Judy (niet haar echte naam) vertelde de BBC hoe het leven voor haar was in een “homeschool-gemeenschap” in Oregon, VS.

‘Zijn woord was wet’

“Ik ben opgegroeid in een religieuze homeschool-sekte die ouders aanmoedigde om hun eigen schooltjes op te zetten en hun huwelijksgeloften te vernieuwen, net als de familie Turpin. Ik herken een aantal van hun gedragingen.

“Toen mijn ouders bij elkaar kwamen, waren ze ontgoocheld door de al te vrije en ‘hippie’ stijl van leven die het land overspoelde. Ze wilden dat hun kinderen een ander leven gingen leiden, in plaats van een leven zonder moraal of regels.

“Ze hadden gehoord over Bill Gothard, de oprichter van het Institute in Basic Life Principles (IBLP), die in Oregon een grote naam had. Ze woonden zijn seminars bij en omarmden het IBLP homeschooling curriculum van ganser harte.

“Hij was een icoon, een soort van profeet. De seminars bestonden uit een week van intensieve hersenspoeling. Hij was de autoriteit. Zijn woord was de wet.

“Mijn ouders begonnen eind jaren ’80 met thuisonderwijs en meer dan 30 jaar lang werd ons gezin deel van deze gesloten gemeenschap met vergelijkbare waarden.”

‘Streng en grof’

“Er werd veel hardhandig geslagen door onze ouders. Als je hen niet gehoorzaamde, was dat ongehoorzaam aan God. Het systeem was vooral vreselijk voor de kleintjes. Op de seminars van Bill Gothard sprak hij altijd over ‘hun wil breken’.

“Ze waren behoorlijk grof, maar we kenden andere gezinnen die het slechter hadden dan wij. Toen ik klein was, woonden we in een stacaravan. Het was echt ontoereikend – we zaten met z’n vieren of vijven in een kamer.

“Onder het IBLP-systeem mochten volwassenen geen schulden maken of een hypotheek hebben, dus bouwden mijn ouders een huis. Terwijl het werd gebouwd, woonden we in een garage. Op mijn 15e woonde ik in een echt huis en deelde ik een slaapkamer met een of twee zussen. Het leek toen prima, maar toen ik opgroeide, werd het steeds moeilijker om geen ruimte voor mezelf te hebben.”

Judy gelooft dat er een verband is tussen de familie Turpin en Bill Gothard en de IBLP:

“Hij is erg groot in Texas. Ik ontmoette de familie Duggar (die 19 kinderen hebben) op een van de seminars. De echte nadruk ligt op gezinnen, grote gezinnen.”

Een schoolbord met een lijst (in kinderschrift) van klusjes die gedaan moeten worden: Afwas; Stinkende kleren etc
Afbeeldingsonderschrift In Judy’s thuisonderwijsgemeenschap werd van meisjes verwacht dat ze huishoudelijke taken uitvoerden

‘Je weet niet wat normaal is’

“De wereld buiten onze gemeenschap werd ons voorgesteld als een kwade, slechte plaats waartegen we werden beschermd.

“We moesten veel bijbels uit het hoofd leren – hoofdstukken en hoofdstukken uit de bijbel, tot het punt waarop we ze uit het hoofd konden citeren.

“Ik kon goed met mijn broers en zussen opschieten. Je moest – dat is een van de bevelen. Onder normale omstandigheden misschien niet. Er was zeker een pikorde en er werd veel gepest in het gezin.

“Misbruik in thuisgemeenschappen is vaak genormaliseerd of goed verborgen en komt maar al te vaak voor.

“Je weet niet wat normaal is. Er was geen tv en geen communicatie met iemand buiten onze kring. We keken één keer per week films bij onze grootouders thuis.

“We zouden gezien en gehoord zijn, want er was een park en speelplaatsen in de buurt van ons huis waar we konden spelen. Maar we integreerden niet buiten het gezin.”

‘Ik was een tweede moeder’

“We kregen goed te eten. We hadden allemaal een beugel op onze tanden en we waren gezond.

“Ik ben de op een na oudste van negen broers en zussen en toen mijn moeder beviel, had ik de zorg voor de kinderen.”

“Meisjes werden niet aangemoedigd om carrière te maken. Er werd van hen verwacht dat ze thuisbleven en meehielpen in het gezin, en ik werd bezig gehouden met veel huishoudelijk werk.

“Ik deed zo’n beetje alles. Ik was als een tweede moeder, vooral toen mijn moeder aan een depressie leed na haar miskraam met kind nummer 10.

“Mijn vader was in de lente en de zomer veel weg voor zaken. Maar als hij er was, had hij beslist de leiding.”

Je vindt het misschien ook leuk:

  • #MeAt14: Bewustwording rond de leeftijd van toestemming
  • 10 moeilijkste plaatsen voor meisjes om naar school te gaan
  • Italiaanse man ‘vergiftigde familieleden na lid te zijn geworden van sekte’

De buitenwereld

“Onder de leer van Bill Gothard werd ik op mijn 21e naar Taiwan gestuurd om zes maanden Engelse les te geven.

“Na een jaar terug in Oregon, ging ik naar het vasteland van China. In zekere zin heb ik mijn familie niet echt verlaten. Ik was nog steeds erg verbonden door telefoontjes en e-mails.

“Toen ik in China woonde, leerde ik ‘normale’ Amerikanen kennen die geen thuisonderwijs hadden gehad. Dat was een beetje een cultuurschok.

“Ik ontmoette er een Britse man en besefte al snel hoe anders mijn leven in Oregon was. We besloten in de VS te trouwen.”

Banden verbreken

“Ik besefte niet hoezeer de sekte me in zijn greep had. Mijn man en ik bleven een tijdje in de VS, maar realiseerden ons al snel dat het beter voor ons was om ons volledig uit de gemeenschap te verwijderen. Mijn familie mocht mijn man niet echt, hoewel hij heel goed met hen was.

“Mijn man moedigde me aan om contact te houden met mijn familie. Het kostte hem veel moeite om in te zien dat ze nooit zouden veranderen. Maar ik heb mijn familie niet meer gezien sinds ik wegging. Ik ben nu in de 30.

“Veel mensen vragen of het moeilijk is om je van je familie af te sluiten. Het was een hele omwenteling, maar ik had het geluk dat ik de steun had van mijn man, die me hielp de kracht te vinden om mijn gemeenschap en mijn land te verlaten. Ik had het niet alleen gekund.

“Het heeft me veel tijd gekost om de omvang van het misbruik dat ik heb meegemaakt te beseffen. Nu ik zelf drie lieve kinderen heb en deel uitmaak van een echte gemeenschap en kerk, realiseer ik me dat mijn opvoeding niet normaal was.”

De Washington Post meldde dat Bill Gothard in 2014 ontslag nam uit de bediening van de IBLP vanwege beschuldigingen van seksueel misbruik, die hij ontkende, en in 2016 waren er verdere details over een rechtszaak die door 10 vrouwen was aangespannen.

Interview door Sherie Ryder, UGC en Sociaal Nieuws team

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.