Hoe wordt inflammatoire darmziekte vastgesteld?
De eerste stap bij de behandeling van inflammatoire darmziekten (IBD) is uit te vinden of uw kind de ziekte van Crohn, colitis ulcerosa of een andere vorm van IBD heeft of niet. Om dat te doen zal een arts een zorgvuldige anamnese afnemen en een lichamelijk onderzoek doen. Er kunnen ook andere onderzoeken nodig zijn, zoals:
- Bloedonderzoek. De arts kan het bloed van uw kind onderzoeken om de diagnose IBD te stellen en om te zien hoe goed de behandeling werkt. De onderzoeken meten onder andere het hematocriet (de verhouding tussen het aantal rode bloedcellen en het totaal aantal bloedcellen), de witte bloedcellen, de bloedplaatjes en het C-reactie-eiwit (een maat voor ontsteking).
- Ontlastingmonster. De arts van uw kind kan u vragen een monster van de stoelgang te geven om te kijken naar ontstekingen of infecties.
- Endoscopie. Bij een endoscopie wordt in de slokdarm (voedselpijp), de maag en het begin van de dunne darm gekeken. De arts brengt een lange, flexibele slang met een lampje aan het uiteinde door de mond en de slokdarm en in de maag en de dunne darm. Terwijl de arts de buis passeert, bekijkt hij deze gebieden en kan hij kleine weefselmonsters nemen, die biopsieën worden genoemd.
- Colonoscopie. Ook bij dit onderzoek wordt de binnenkant van de dikke darm onderzocht met behulp van een dunne, flexibele buis met aan het uiteinde een lampje en een cameralens. Terwijl de arts de buis door het rectum leidt, bekijkt hij de delen van de darm en kan hij ook biopsieën nemen.
- Beeldvormingsonderzoeken. CT-scans en MRI-scans
Wat zijn de behandelingsmogelijkheden voor inflammatoire darmziekten?
Hoewel IBD een levenslange aandoening is, is het doel om de aandoening zo lang mogelijk in remissie te houden, zodat uw kind weinig tot geen symptomen ervaart. Het zorgteam van uw kind kan verschillende behandel- en onderhoudsmethoden gebruiken, zoals:
Dieetveranderingen
Dieetinterventies worden momenteel bestudeerd om te beoordelen wat het beste dieet is om ontstekingen te verbeteren. Het vermijden van bepaalde voedingsmiddelen, of het volgen van bepaalde diëten, in combinatie met medicatie, kan helpen de symptomen onder controle te houden. Een diëtist kan een uitgebalanceerd voedingsprogramma voor uw kind opstellen.
Medicijnen
De arts van uw kind zal waarschijnlijk een of meer onderhoudsmedicijnen voorschrijven om IBD te behandelen en opflakkeringen te voorkomen. Er zijn drie hoofdgroepen van onderhoudsmedicijnen voor IBD:
Aminosalicylaten (5-ASA’s): Dit zijn aspirine-achtige medicijnen die de ontsteking aan de darmwand zelf verminderen. Ze worden meestal gebruikt bij milde tot matige colitis ulcerosa en soms bij de ziekte van Crohn. Voorbeelden van 5-ASA’s zijn mesalamine (Asacol, Rowasa, Pentasa, Colazal, Lialda, Apriso en Delzicol), sulfasalazine en balsalazide.
Immunomodulatoren: Dit is een type medicatie dat wordt gebruikt om de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa te behandelen door de activiteit van het immuunsysteem te verminderen. De meest gebruikte immunomodulatoren zijn 6-mercaptopurine (6MP), azathioprine (Imuran) en methotrexaat. Minder vaak gebruikte immunomodulatoren zijn tacrolimus (Prograf) en cyclosporine (Noral, Sandimmune). Deze middelen worden meestal gebruikt bij patiënten die niet op andere behandelingen reageren. De arts van uw kind zal zijn of haar laboratoriumwerk nauwkeurig controleren wanneer hij of zij met deze medicijnen begint.
Biologics: Deze medicijnen worden gebruikt wanneer IBD niet reageert op andere medicijnen, wanneer andere medicijnen bijwerkingen veroorzaken of als uw kind complicaties heeft van de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa, zoals refractaire ziekte of fistels. Biologische geneesmiddelen werken door het blokkeren van ontstekingschemicaliën in het bloed. Zij kunnen ook het aantal cellen van het immuunsysteem in het lichaam verminderen. Voorbeelden van deze klasse geneesmiddelen zijn Remicade, Humira, Cimzia, Simponi, Sterlara en Entyvio. Deze medicijnen worden meestal toegediend als injecties of infusies.
De arts van uw kind kan ook steroïden voorschrijven. Deze medicijnen worden gebruikt om ontstekingen tijdens een flare te verminderen en om diarree, rectale bloedingen, koorts en pijn bij beide vormen van IBD te verlichten. Bij sommige patiënten kunnen ze ook de systemische symptomen verlichten, zoals gewrichtspijn en huid- en ooglaesies. Meestal worden ze gebruikt tijdens een opvlamming om de symptomen te verlichten terwijl de juiste onderhoudsmedicatie voor uw kind wordt gezocht. Er zijn verschillende soorten steroïden, waaronder:
- intraveneuze steroïden, die in het ziekenhuis worden gegeven
- orale steroïden, zoals prednison, die de neiging hebben meer systemische effecten te hebben
- topische steroïden, die plaatselijke ontsteking in het sigmoïd colon, rectum of anus behandelen met behulp van een klysma, schuim of zetpil (Deze hebben de neiging om minder bijwerkingen te hebben dan orale/IV steroïden.)
Antibiotica worden soms gebruikt om infecties, fistels en abcessen te behandelen. Ze kunnen ook worden gebruikt in combinatie met andere medicijnen voor de ziekte van Crohn. De meest gebruikte antibiotica zijn metronidazol en ciprofloxacin.
Chirurgie
Weliswaar beginnen artsen de behandeling voor IBD bijna altijd met medicijnen, maar soms reageert een kind niet – of niet meer – op medicijnen en is het een goede kandidaat voor een operatie. De beslissing om een operatie te ondergaan is een gezamenlijke beslissing, die wordt genomen door uw kind, uw familie, de gastro-enteroloog van uw kind en de chirurg.
Bij de ziekte van Crohn kan een chirurgische ingreep worden overwogen die een resectie wordt genoemd, waarbij een deel van de darm wordt verwijderd. Het is echter belangrijk om te onthouden dat een operatie bij de ziekte van Crohn zelden genezing biedt, omdat de ontsteking op andere plaatsen in het spijsverteringskanaal kan terugkomen. Het doel van een operatie is om uw kind zich goed te laten voelen, om de schade aan de darm te minimaliseren of om een stuk van de darm te verwijderen dat extreem beschadigd is, zodat medicijnen effectiever kunnen werken.
Een klein percentage van de kinderen met colitis ulcerosa die niet reageren op medicijnen, kan een operatie nodig hebben, die de kwaliteit van leven drastisch kan verbeteren en de symptomen kan verbeteren. Bij deze operatie, colectomie genaamd, wordt de dikke darm geheel of gedeeltelijk verwijderd en wordt de dunne darm aangepast om een nieuw rectum te creëren.
Wat zijn de behandelingsmogelijkheden voor VEO-IBD?
Kinderen met VEO-IBD reageren doorgaans niet goed op standaardtherapie voor IBD. Om deze reden zijn onderzoekers actief bezig met het bestuderen van behandelingsmogelijkheden voor deze kinderen. De volgende benaderingen zijn effectief gebleken voor sommige kinderen met VEO-IBD:
Medicatie: Kinderen met VEO-IBD die een mutatie in het NCF2-gen hebben, reageren goed op antibiotica. Degenen met mutaties in het LRBA-gen ervaren verbeterde symptomen na het gebruik van abatacept, een medicijn dat interfereert met T-cellen en dat vaker wordt gebruikt om auto-immuunziekten te behandelen.
Chirurgie: Bij sommige zuigelingen en kinderen met mutaties in de interleukine 10 receptor (IL-10R) zijn beenmerg- of stamceltransplantaties een curatieve therapie gebleken.