Alai

October 30, 2017

IVs and You: Don’t get STUCK not knowing the lowdown

Bent u een van die mensen die een hekel heeft aan naar de tandarts gaan vanwege het geluid van de boor? Kunt u die “ziekenhuisgeur” niet verdragen…? Scheurt de papieren onderzoeksjurk elke keer als je hem probeert aan te trekken (achterstevoren)?

Nou, ik ben een soort van met jou. Hoe vreemd het ook klinkt, ik ben meer dan verschrikkelijk als het gaat om naalden in mijn eentje. Toen ik op de Spoedeisende Hulp werkte in een groot, stedelijk kinderziekenhuis moest een van mijn collega’s me begeleiden om mijn griepprik te halen omdat ik bijna zou flauwvallen. Absurd. Ik heb tijdens mijn loopbaan een groot aantal medische ingrepen gedaan die resoluut in de categorie “grof” kunnen worden geplaatst en toch heb ik een chaperonne nodig om mijn eigen kleine injectie te krijgen. Sterker nog, toen ik mijn 2 kinderen kreeg en een infuus nodig was, zou je gedacht hebben dat het zeer technische microvasculaire chirurgische team nodig was, omdat ik deed alsof deze eenvoudige procedure complexer was dan cutting edge robotica.th

Dus, dit onder ogen zien, ontleden we vandaag de angst veroorzakende procedure die algemeen bekend staat als de IV-lijn.

De afkorting IV staat voor intraveneus (25 cent!), waarbij intra “in” betekent en veneus “ader”. De IV-apparatuur zelf bestaat uit 2 delen: de naald en de katheter. De katheter is een flexibel, plastic rietje dat als een omhulsel rond de naald past, en is het enige dat in het lichaam blijft nadat de plaatsing voltooid is. Zodra een tourniquet is aangebracht en een geschikte ader is gevonden, dringt de naald de huid binnen en wanneer de naald de ader bereikt, wordt een bevestigende bloedflits gezien in het doorzichtige plastic naafje aan de bovenkant. De naald wordt dan teruggetrokken terwijl de katheter verder in de ader wordt gebracht tot uiteindelijk de naald volledig wordt verwijderd, zodat alleen de katheter in de ader overblijft. De katheter wordt dan ofwel afgesloten of verbonden met een slangetje dat medicijnen en/of vloeistoffen in de lijn kan bevatten. De katheter wordt aan de buitenkant van de huid vastgemaakt met een doorzichtig verband en/of medische tape zonder hem volledig af te plakken, zodat de plaats regelmatig kan worden onderzocht.

Klinkt eenvoudig genoeg, nietwaar? Alle stoere, volwassen mensen die dit lezen, denken: “Dit is niet zo erg.”

Ok, stel je voor dat je deze procedure uitvoert bij een heel klein, te vroeg geboren kind. Of een wriemelende, huilende peuter. Of een chronisch ziek kind dat al zoveel infusen heeft gehad dat haar aderen vol littekens zitten en moeilijk toegankelijk zijn. Een beetje een spel wisseling van de typische volwassen tuinslang aderen.

Er is geen echte magie in succesvolle IV’s, gewoon oefening en ervaring. Nou, en misschien een beetje voodoo, zoals altijd de juiste hoeveelheid tape afscheuren VOORDAT je zelfs maar begint. Sommige mensen tikken herhaaldelijk op de huid nadat het tourniquet is aangebracht om de ader te stimuleren om “op te vallen”, en anderen gebruiken speciale apparatuur om de juiste plaats te bepalen. Als het infuus er eenmaal in zit en vastgezet is, zou het eigenlijk geen pijn moeten doen. Soms zal men beschrijven dat men de koele temperatuur voelt van de vloeistoffen die door de katheter naar binnen gaan, maar als er pijn is op de plaats van het infuus, dan moet dat meteen worden beoordeeld om er zeker van te zijn dat het nog steeds patent is en vrij stroomt.

Wat het ritueel ook is, het is altijd aanvaardbaar om te vragen WAAROM u of uw kind dit infuus krijgt. Soms wordt een infuus geplaatst op hetzelfde moment dat een bloedmonster wordt afgenomen, “voor het geval dat” infuusmedicijnen of -vloeistoffen nodig zijn; en als er toch bloed wordt afgenomen, scheelt het weer een prik als het monster tegelijk met het inbrengen van het infuus kan worden afgenomen. In andere gevallen is er bezorgdheid over een mogelijke verslechtering van de toestand van de patiënt, en dan is klaarstaan om de interventie te escaleren gewoon voorzichtig en voorbereid zijn. U moet weten waarom het infuus wordt ingebracht. Meestal wordt een infuus geplaatst wanneer medicijnen of vloeistoffen snel aan het lichaam moeten worden toegediend, omdat infuusformuleringen niet hoeven te worden verteerd en geabsorbeerd in het maagdarmstelsel.

Kamelijke redenen voor het krijgen van een infuus…

Dehydratie: Wanneer er een duidelijke of langdurige afname is van de vochtinname via de mond, en een toename van de vochtafgifte door braken, diarree of urineren, hetzij door buikgriep, diabetes, of een andere oorzaak, dan wordt soms snel IV-vloeistof toegediend en wordt het zieke maag-darmstelsel omzeild, waardoor de hydratatie en elektrolytenbalans snel en effectief worden hersteld. (Dit gezegd zijnde, voor milde uitdroging door zoiets als een simpele buikgriep weten we dat het het beste is om vloeistoffen in kleine hoeveelheden zeer regelmatig DOOR DE MOND te geven.)

Medicijntoediening: Sommige medicijnen moeten snel bij het beoogde doel komen en moeten om die reden direct in de ader worden gegeven. IV-medicijnen worden ook gebruikt nadat een patiënt een orale kuur heeft geprobeerd zonder verbetering.

Er zijn natuurlijk een paar kneepjes van het vak die nuttig voor u kunnen zijn om te weten-

1. Het infuus moet worden geplaatst op de plaats waar de kans op succes het grootst is. Vooral voor jongere kinderen is het geen pretje om bij meerdere prikken betrokken te zijn – als ontvanger of als operateur, dus het optimaliseren van de kans op slechts één prik is de sleutel.
2. Als er meerdere potentieel goede plaatsen voor plaatsing zijn, dan is het plaatsen van het infuus in de niet-dominante bovenste extremiteit (degene die NIET wordt gebruikt om te schrijven) het beste, omdat het de voortzetting van gebruikelijke activiteiten gemakkelijker maakt.
3. Vergeet niet dat er overal aders zijn. Soms is de beste ader voor een infuus bij een baby die nog niet loopt, de voet of rechts bij de enkel. Het is niet wreed of ongewoon, het gaat er gewoon om de beste ader te vinden. Uiteraard is de voet niet ideaal voor iemand die loopt.
4. Als u weet dat een infuus in de toekomst voor u of uw kind is weggelegd, verhoogt een zo goed mogelijke vochthuishouding de kans op succes van het infuus. Een infuus is altijd moeilijker aan te leggen en te onderhouden bij een uitgedroogd persoon.
5. Zeg op! Als u weet dat u een gigantische ader in de zijkant van uw pols heeft, of als uw kind een koker in de bocht van haar linkerarm heeft, laat het uw zorgteam weten! En als u zich ongemakkelijk voelt bij het verloop van de procedure, zeg het dan. Soms kan een pauze om te hergroeperen een situatie verbeteren waarin iedereen gespannen is.