Alai

Zoals veel moeders was Melissa Huff graag thuis bij haar baby – zo graag zelfs dat ze zich begon af te vragen hoe ze de traditionele negen-tot-vijf-periode kon vermijden. Toen ze met tegenzin weer aan het werk ging, als verkoopmanager voor een verhuurbedrijf in Calgary, bracht ze haar dochter, Brooklyn, naar een kinderdagverblijf aan huis. Maar na vier maanden terug aan het werk, was Huff op zoek naar verandering. Ze wilde al lang met kinderen werken. Als ze haar eigen kinderdagverblijf zou openen, zo redeneerde ze, zou ze besparen op de kosten van kinderopvang en de vrijheid hebben om haar eigen baas te zijn.

Ze besloot ervoor te gaan. Beginnen, zegt ze, was het gemakkelijke deel. Ze kreeg een politie-onderzoek, kocht speelgoed en apparatuur, en herschikte haar leefruimte in activiteitsgebieden. Ze ontdekte dat als je een kinderdagverblijf zonder vergunning of zonder regelgeving runt, je geen speciale opleiding of diploma nodig hebt. Er zijn eigenlijk maar heel weinig eisen waaraan je moet voldoen, ook al zijn kinderdagverblijven zonder vergunning legaal. Ze plaatste advertenties op Kijiji om haar eerste klanten aan te trekken, en haar avontuur begon.

Licensed vs. unlicensed

Depending on your province or municipality, there’s a longer checklist of qualifications for caregivers who license their homes, which is the route many experts recommend. Maar volgens de meeste schattingen zijn er meer niet-gelicentieerde dan gelicentieerde kinderdagverblijven, zegt Oakville, Ont., kinderopvangconsulent Gillian Doherty. In elke provincie van Canada is het toegestaan om een bepaald aantal kinderen, meestal vijf of zes, op te vangen. (Het maximum in British Columbia is atypisch laag – slechts twee kinderen. Manitoba staat tot vier toe, terwijl Saskatchewan het aantal beperkt tot acht, ongeacht of je een vergunning hebt of niet). Afgezien van deze maxima zijn er geen andere regels waaraan tehuizen zonder vergunning moeten voldoen. “Maar dat betekent niet dat alles is toegestaan,” zegt Doherty. Provinciale ambtenaren zullen een tehuis sluiten als ze het onveilig vinden – als de verzorger bijvoorbeeld harde disciplinaire technieken gebruikt of slechte hygiënepraktijken hanteert. Maar de autoriteiten komen meestal niet achter deze problemen, omdat ze geen inspectiebezoeken brengen aan tehuizen zonder vergunning, tenzij er een formele klacht is ingediend.

Tegenover tehuizen met een vergunning moeten daarentegen aan veel regels voldoen. Deze variëren van de grootte van de fysieke ruimte en het aantal geserveerde maaltijden en tussendoortjes, tot het beleid inzake annulering wanneer de aanbieder ziek is. De meeste provincies zijn behoorlijk veeleisend. In Manitoba bijvoorbeeld moeten gezinsverzorgers van kinderopvang 40 uur opleiding volgen, tegen een vergoeding van maximaal 400 dollar. Ze moeten ook een gedragscode opstellen voor iedereen in het tehuis, en een veiligheidshandvest waarin staat hoe in noodgevallen moet worden gehandeld. Tehuizen met een vergunning staan onder toezicht van de provinciale autoriteiten of van kinderverzorgingsinstanties, afhankelijk van de provincie. Zij leggen zowel geplande als onaangekondigde bezoeken af waarbij ze de interactie van de verzorger met de kinderen observeren en de veiligheid van het tehuis controleren.

Verzorgers met een vergunning van een bureau krijgen veel hulp, zowel bij het opzetten van hun bedrijf als bij de dagelijkse beslommeringen. Ze kunnen werken via een overheidsinstantie, een particulier bureau zoals Wee Watch (in Ontario), of een non-profit groep zoals de YMCA.

Jo-Ann Gillan, de manager van het Home Child Care-programma voor de stad Waterloo, Ont., legt uit hoe het proces in haar regio werkt. Eerst krijgt een aanbieder die belt om haar thuisdagverblijf te registreren bij het bureau voor thuiskinderopvang van de regionale gemeente Waterloo een huisbezoek. De huisbezoeker ondervraagt de aspirant-aanbieder om te peilen naar haar kennis van de ontwikkeling van kinderen en gedragsmanagement, controleert of er genoeg ruimte is voor de kinderen en of het huis schoon is. Andere punten op de checklist zijn achtergrond- en strafrechtelijke referenties, een veiligheidsinspectie en een EHBO- en reanimatietraining. Het programmapersoneel werkt samen met de zorgverlener om lunchmenu’s en activiteitenplannen op te stellen, evenals dagelijkse schema’s met buitenspelen en rusttijd. “Het is vrijwel hetzelfde als wat van onze provinciale kinderdagverblijven wordt verlangd,” zegt Gillan. Niet-vergunde kinderdagverblijven aan huis krijgen dit soort planningsondersteuning niet.

Bekwaam worden in kleine bedrijven

Als u overweegt een kinderdagverblijf te openen, moet u uw lokale bestemmingsplannen controleren, die dicteren of u een bedrijf vanuit uw woning kunt exploiteren. Op federaal niveau zijn er belastingregels om te leren. Kinderdagverblijven aan huis worden beschouwd als zelfstandigen, wat betekent dat je inkomsten moet opgeven, maar je kunt ook bedrijfsgerelateerde kosten zoals voedsel en benodigdheden aftrekken. (Apparatuur is echter slechts gedeeltelijk aftrekbaar, als een aftrek voor kapitaalkosten). U kunt ook een deel van de kosten van het runnen van een huis aftrekken, zoals nutsvoorzieningen, onroerende voorheffing en rente op uw hypotheek.

Parenten die in deze branche aan de slag gaan, zullen al op de hoogte zijn van de basis babyproofing: hekjes op de trap, medicijnen in een afgesloten kast, een veilig slot op het hek van de achtertuin. Maar er is een ander deel van het minimaliseren van risico’s waar je misschien niet aan denkt: het hebben van voldoende verzekering. In Alberta, bijvoorbeeld, adviseren de provinciale autoriteiten dat kinderdagverblijven een aansprakelijkheidsdekking van ten minste $2 miljoen per incident in huis hebben. De kosten van deze dekking lopen overal van $ 100 tot meer dan $ 400 per jaar, bovenop de reguliere huisverzekeringspremies.

Vind een mentor

Als u overweegt om een verzorger te worden, suggereert Doherty het vinden van een ondersteunend netwerk en het vormen van mentorschappen voordat u uw eerste kind in huis neemt. Karen Sowman, een moeder van twee tieners en een twintiger in Barrie, Ont., deed precies dat toen ze haar baan in de auto-industrie in 2005 opgaf. Ze vond haar netwerk door zich in te schrijven voor een avondcursus over de ontwikkeling van kinderen, gericht op thuisverzorgsters. De cursus was facultatief, maar de mensen die ze ontmoette hielpen haar vanaf het begin bij het nemen van een aantal belangrijke zakelijke beslissingen. “Een van de meiden vertelde me dat ze met een wachtlijst werkte,” zegt Sowman. Dit was intrigerend voor haar. “Ik had nooit gedacht dat mensen zouden wachten. Ik leerde snel dat als je een kwaliteitsprogramma hebt, oh ja, ze zullen.”

Sowman heeft ook geleerd om strategisch te zijn over de leeftijden van de vijf kinderen die ze opneemt. Sommige aanbieders willen dat hun kinderen rond dezelfde leeftijd zijn, zodat ze met elkaar kunnen spelen, maar Sowman neemt kinderen van verschillende leeftijden in huis. Op die manier verliest ze niet in één keer de helft van haar bedrijf als de kinderen allemaal de schoolgaande leeftijd bereiken en geen opvang meer nodig hebben. “Ik run mijn bedrijf als een bedrijf,” zegt ze. “

Het goede, het slechte, het lelijke

Hoewel Huff zegt dat ze geen spijt heeft, en het werk lonend vindt, waarschuwt ze ouders die dit soort zaken overwegen dat het behoorlijk zwaar kan zijn. Ze zorgt voor vijf kinderen in de leeftijd van één tot vijf jaar, vijf dagen per week, plus haar peuterdochter. Het is een grote verantwoordelijkheid, en het kan overweldigend zijn. Huff is de eerste keer dat alle zes kinderen tegelijk begonnen te huilen nog niet vergeten. “Ik stond daar maar en vroeg me af: ‘Heb ik een fout gemaakt? Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan.”

Het omgaan met haar collega-ouders, en hun verschillende opvoedings- en disciplinefilosofieën, is een ander groot deel van het werk. Terwijl jij de leiding hebt over de kinderen, kunnen ouders je behandelen als een werknemer die ze kunnen commanderen. Binnen je gemeenschap kan dit een vreemde aanpassing van je rol zijn. Kerri Taylor*, moeder uit Ottawa, weet uit eerste hand hoe wat zij “probleemouders” noemt, de vreugde van het werken met kinderen kan overschaduwen. In de eerste maanden nadat ze haar kinderdagverblijf opende, dacht ze er verschillende keren over om het op te geven. Er was een vader die zijn kind van 15 maanden liet slapen voordat hij naar de crèche kwam, waardoor Taylor geen pauzes had. Dan was er de moeder die haar kind zonder aankondiging van de opvang haalde, zonder de twee weken te betalen die ze haar verschuldigd was. Taylor staat er nu op dat ouders haar regels over routines en slaapschema’s volgen. Ze eist ook dat ze haar vooraf betalen en een contract ondertekenen (ze heeft er een gedownload van daycarebear.ca). Als u besluit om via een bureau te werken, is een van de voordelen dat hun personeel sommige van deze aspecten van de baan voor u kan afhandelen, inclusief het afdwingen van beleid of het najagen van te late betalingen.

Aanpassen aan nieuwe routines

Het samenvoegen van uw bedrijf en uw huis kan stressvol zijn. Veel ouders die buitenshuis werken, gebruiken de pendeltijd om van kantoor- naar gezinsmodus over te schakelen, maar crècheleidsters hebben die luxe niet. Huff heeft een lange dag – het eerste kind komt om 6 uur ’s ochtends en het laatste kind vertrekt om 6 uur ’s avonds. Na het ophalen maakt Huff eten, brengt ze haar dochter Brooklyn naar bed en gaat ze weer aan het werk. “Ik besteed een uur of meer aan het opruimen van speelgoed, het schoonmaken van mijn huis en ervoor zorgen dat het klaar is voor de volgende dag,” zegt ze.

De andere complicatie is Huff’s dochter. Soms wil ze haar moeder niet delen met de andere kinderen, en als ze zich misdraagt, zegt Huff dat ze haar soms strenger straft dan de andere kinderen. “Ik heb hoge verwachtingen van haar,” geeft ze toe. “Maar ik wil niet dat Brooklyn het gevoel heeft dat mama haar pest.” Dus probeert ze haar extra lof te geven voor goed gedrag – het is een constante herijking.

Ondanks deze uitdagingen, voelt Huff dat ze de juiste beslissing heeft genomen – een die haar in staat stelt meer tijd met haar dochter door te brengen terwijl ze een baan doet waar ze van houdt. “Wat is er belangrijker dan kinderen lesgeven, ze zien leren en weten dat je daar deel van uitmaakt?” zegt ze. “Voor mij heb ik de beste baan ooit.”

* Sommige namen zijn veranderd

Doing the daycare math

Hier is wat provider Melissa Huff binnenhaalt – en uitgeeft – in een typische maand:

Maandelijkse kosten voor vijf kinderen (ongeveer $750 per fulltime kind) +$4.000

Maandelijkse uitgaven:
Voedsel – $500
Artsen en knutselspullen – $100
Speelgoed en boeken – $50
Voorschoolse leermiddelen – $125
Huur, verzekeringen en rekeningen – $1.600 (inclusief kosten die geen verband houden met de crèche)
Netto vóór belastingen: + $1.625

Er is meer om rekening mee te houden

Naast het jongleren met een heleboel kleine kinderen tegelijk, zijn er nog een aantal andere stressfactoren die een kinderdagverblijf met zich meebrengt. Denk aan uw vermogen om de volgende realiteiten te verdragen:

Isolation
Verzorgers die niet in de buurt van de gemeenschap zijn, kunnen hele dagen thuis doorbrengen zonder contact met volwassenen. Als u alleen werkt, moet u altijd werken – dat betekent geen
koffie of lunchpauzes.

Lange werktijden
Parenten (zoals we allemaal weten!) komen soms te laat om hun kinderen op te halen.

Gezondheidsrisico’s
Veel zieke en snotterende kinderen zijn een realiteit in de kinderopvang. Als aanbieder kunnen u en uw gezin vaker ziek worden.

Balans tussen werk en privé
Het kan moeilijk zijn om je privéleven en je werkleven gescheiden te houden, wat betreft de ruimte, je persoonlijke tijd en de behoeften van je eigen gezin.

Een versie van dit artikel verscheen in ons oktobernummer van 2013 met de kop “Jongens en boeken,” pp. 54-9.