Abstract
Introductie: Hoewel acute blootstelling aan luchtverontreiniging een mogelijke risicofactor is voor longontsteking, is er weinig bekend over het effect van langdurige blootstelling.
Doelstellingen: Deze studie heeft tot doel te onderzoeken of langdurige blootstelling aan luchtverontreinigende stoffen geassocieerd is met longontsteking.
Methodieken: We berekenden de incidentie van longontsteking met behulp van een landelijk steekproefcohort dat bestond uit een miljoen willekeurige proefpersonen van de Koreaanse National Health Insurance Sharing Service. Dagelijkse niveaus van stikstofoxide (NO2), zwaveldioxide (SO2), zwevende deeltjes (PM10), ozon (O3) en koolmonoxide (CO) werden verkregen van het Koreaanse Ministerie van Milieu, en gematcht in elk van de zestien administratieve districtsregio’s van Korea. We gebruikten een Poisson regressie analyse voor regionale resultaten, en een meta-analyse met random effect model voor het aantonen van de algemene associaties. We onderzochten het vertragingseffect tot 10 weken voorafgaand aan het optreden van longontsteking.
Resultaten: We detecteerden 76.508 gevallen van longontsteking van 2011 tot 2013. De jaarlijkse incidentie van longontsteking bedroeg 2,44 tot 2,62 personen per één miljoen. NO2- en SO2-concentraties hadden een significante associatie met de incidentie van longontsteking bij tijdvertraging 0 (10,13±2,34, p<0,001 voor NO2, 25,98±9,68, p=0,04 voor SO2), die zich uitstrekte tot 5 weken voor NO2 (2,42±0,72, p=0,003) en 10 weken voor SO2 (5,71±1,87, p=0,01). Het verband tussen PM10 en longontsteking was inconsistent op verschillende tijdstippen, en zelfs O3 niveaus vertoonden een negatieve correlatie met longontsteking. We vonden geen significante correlatie met CO.
Conclusies: Blootstelling aan NO2 en SO2 werd geassocieerd met een verhoogde incidentie van longontsteking in Korea. Bovendien duurde het effect van blootstelling aan luchtverontreiniging tot 5 weken voor NO2 en 10 weken voor SO2.