Alai

Alleen het huidige moment is echt en beschikbaar voor ons. De vrede waarnaar we verlangen ligt niet in een verre toekomst, maar is iets wat we in het huidige moment kunnen realiseren. – Thich Nhat Hahn, “Interbeing”

Bij een klein radiostation waar ik bijna 20 jaar geleden werkte, klaagde een collega van mij voortdurend over zijn baan.

“Ik haat het hier,” zei hij dan. “Op een dag ga ik een andere baan zoeken en deze plek verlaten. De baas maakt het hier ondraaglijk. Er zijn dagen dat ik er niet tegen kan om op te staan en hier te komen.”

Niemand van ons was erg blij om op dit station te werken. De baas was inderdaad een onverdraaglijk mannetje – iemand die Hitler of Mao zou bewonderen om zijn totalitaire greep op zijn personeel. We verlangden er allemaal naar dat hij, in het beste geval, een andere baan en ander personeel zou vinden om te martelen, of, in het slechtste geval, eindelijk de grote baas zo erg zou irriteren dat hij ontslagen zou worden.

Mijn collega riep lunchbijeenkomsten bijeen waar we allemaal onze gevoelens over onze baas en ons gebrek aan liefde voor ons werk zouden ventileren. Enkele jaren nadat ik deze baan verliet, trouwde een andere voormalige collega en op zijn huwelijksreceptie zaten alle voormalige werknemers van dit radiostation in een cirkel te praten over hun afzonderlijke ervaringen met deze kleine despoot van een man. Wij waren de overlevenden. We hadden het gered uit de hel en konden het navertellen.

De medewerker die onze aanvoerder was geweest, werkt tot op de dag van vandaag echter nog steeds bij dat radiostation – samen met de kleine Hitler die hij als zijn gezworen vijand had afgeschilderd. Zijn “ene dag” is nog niet gekomen. Wie weet? Deze man kan nog steeds bijeenroepen hatelijke lunch vergaderingen met de nieuwe ronde van medewerkers – verblijden hen met verhalen van zijn felbegeerde droombaan ergens in zijn gelukzalige “een dag.”

Dit soort persoon is niet zeldzaam in mijn leven geweest. Ik ontmoet altijd “eendagsvliegen” die hun gedachten gericht hebben op toekomstig geluk of hun sympathieke tegenpolen, de “weet je nog wanneer” die terugverlangen naar hun voorbije gloriedagen. Ik heb slechts een paar mensen ontmoet die geleerd hebben in het hier en nu te leven.

Ik kan niet zeggen dat ik een van hen ben. Ik zweef ergens tussen “op een dag” en “herinner me wanneer.” Ik denk dat de meesten van ons daar leven – in een liminale toestand – niet moedig genoeg om in het huidige moment te leven, maar wetend dat het er is. Soms vangen we er een glimp van op. We zien een prachtige zonsondergang, of de lach van een kind, of de schoonheid van de glimlach van onze partner. We brengen slechts vluchtige momenten in het heden door – omdat langdurige verblijven daar ons bang kunnen maken.

“Als ik in het heden leef, vergeet ik mijn verleden!” vrezen we. Of we maken ons zorgen dat leven in het heden betekent dat we de toekomst zullen verwaarlozen of een suikerzoete Pollyanna worden die doet alsof we in elk moment gelukkig zijn.

Echt aanwezig zijn betekent niet dat we ons verleden laten varen, het plannen van de toekomst vergeten of wat lege gemeenplaatsen uitspreken over hoe geweldig het leven op dit moment is. Vaak is het huidige moment verschrikkelijk, verdrietig, eenzaam of tragisch. Maar het huidige moment is alles wat we werkelijk bezitten. Ons verleden is een herinnering – hoewel de cumulatieve kracht van onze ervaring ons maakt tot wat we vandaag zijn. Onze toekomst is onbekend, onzeker en aan niemand van ons beloofd.

Alleen in het huidige moment kunnen we onze ware kracht als mens vinden. Alleen in het huidige moment kunnen we echt levend zijn. Alleen in het huidige moment vinden we onze ware verbinding met God – de bron en grond van ons wezen.

Leven in het heden: De gelijkenissen van het aanwezig zijn

Jezus begreep hoe belangrijk het is om aanwezig te zijn. Elk moment van zijn leven was gewijd aan het aanwezig zijn bij mensen in hun pijn, hun lijden en hun vreugde. Hij verweet zijn discipelen vaak dat ze het niet begrepen – dat ze niet aanwezig waren bij de mensen. In plaats daarvan zeurden ze over hoeveel tijd Jezus met de mensen doorbracht of wensten ze mensen weg te sturen als ze vervelend werden.

Jezus drukte het belang van aanwezig zijn uit door het gebruik van gelijkenissen. De gelijkenis van de zaaier is een waardevol voorbeeld van aanwezig zijn. In Matteüs 13 vertelt Jezus over zaad dat gezaaid wordt – sommige op rotsachtige grond, andere tussen doornen en weer andere op goede grond.

Zij die op rotsachtige grond gezaaid worden, horen het woord, maar vallen bij het eerste teken van vervolging en moeilijkheden weg, omdat zij geen wortels hebben. Zaden die tussen doornen vallen brengen niets op, omdat zij verstrikt raken in de zorgen van de wereld en het woord vergeten. De zaden die op goede grond vallen, zullen vrucht dragen – omdat zij het woord horen en begrijpen.

De metafoor is onmiskenbaar. Zij die in de toekomst leven, leven op rotsachtige grond – zij hebben geen wortels. Zij denken altijd aan “een dag” waarop zij gelukkig zullen zijn, “een dag” waarop zij overvloed zullen hebben, “een dag” waarop zij de volmaakte partner zullen hebben. Weer anderen bevinden zich tussen de doornen van het verleden. Zij zien zichzelf niet vrij van de zorgen van hun innerlijke wereld waar hun “weet-wel-wanneer” hun toekomst en hun heden overweldigt.

Maar, zij die op goede grond vallen, beseffen dat het “woord” het huidige moment is. Het “woord” geeft hun leven – het spreekt tot hun diepste wezen, laat sterke wortels ontspruiten en draagt goede vruchten.

Wat we ons allemaal moeten realiseren is dat we allemaal geplant zijn in de goede grond. We hoeven alleen maar de kracht van het huidige moment te beseffen om onze sterke wortels te laten groeien en de goede vruchten te dragen van een leven dat vitaal, levend en wakker is! Zij die zich in “slechte” grond bevinden zijn niet voorbestemd tot een vreselijk lot. Het enige wat zij moeten doen is beseffen dat ook zij de goede grond van het huidige moment kunnen opeisen en tot bloei kunnen komen.

In nog een andere gelijkenis herinnert Jezus ons eraan dat we alert moeten zijn – want de geest van God kan zich elk moment in ons leven materialiseren. In Matteüs 24:42-44 zegt Jezus ons:

… blijf waakzaam, want je weet niet op welke dag je Heer zal komen. Maar begrijp dit: Als de eigenaar van het huis had geweten op welk uur van de nacht de dief zou komen, zou hij de wacht hebben gehouden en niet hebben toegelaten dat er in zijn huis werd ingebroken. Zo moet ook gij gereed zijn, want de Zoon des mensen zal komen op een uur waarop gij hem niet verwacht.

Deze tekst is altijd vertaald als een vermaning om alert te zijn op Jezus’ tweede komst die het einde van de wereld zal inluiden. Ik geloof niet dat dit is wat Jezus ons wil zeggen. In plaats daarvan vertelt Jezus ons om alert te blijven voor de beweging van de geest in ons leven. Als we niet wakker en alert zijn, zullen we de komst van de Heer in ons leven missen.

God komt tot ons wanneer we het het minst verwachten – in de glimlach van een vreemdeling, in de vriendelijke woorden van onze partners en vrienden, in het lied op een radio. Als we niet wakker zijn, zullen we Gods aanwezigheid in ons leven missen.

Eckhart Tolle, in zijn boek De kracht van nu: A Guide to Spiritual Enlightment, gaat verder met deze analogie en wijst op nog een andere gelijkenis die ons aanspoort om aanwezig te zijn, zodat we Gods aanwezigheid niet zullen missen:

In een andere gelijkenis spreekt Jezus over de vijf achteloze (bewusteloze) vrouwen die niet genoeg olie (bewustzijn) hebben om hun lampen brandend te houden (aanwezig te blijven) en zo de bruidegom (het Nu) missen en niet op het bruiloftsfeest (verlichting) komen. Deze vijf staan in contrast met de vijf wijze vrouwen die genoeg olie (bewustzijn) hebben.

Ook deze gelijkenis is vertaald als een voorspelling van Jezus’ tweede komst – een toekomstige gebeurtenis wanneer Jezus in zijn glorie naar ons toe komt. Wat we missen is dat Jezus al bij ons aanwezig is in al zijn glorie – het enige wat we hoeven te doen is wakker worden en ons huidige moment erkennen. Onze vreugde, vrede en blijdschap in God is niet beloofd in een of andere verre gebeurtenis zoals een wederkomst of de dag dat we “in de wolken worden opgenomen” met Jezus. We kunnen hier en nu in de wolken zijn, als we ons maar afstemmen op het huidige moment.

Weinig mensen in Jezus’ tijd – of zelfs vandaag – begrijpen volledig Jezus’ vermaning om altijd aanwezig te zijn. De discipelen stelden Jezus’ manier van onderwijzen ter discussie en vroegen waarom hij in gelijkenissen sprak. Jezus vertelde hen dat de mensen die hem hoorden de profetie van Jesaja vervulden: “Ziende zien zij niet, en horende horen zij niet, noch begrijpen zij” (Mattheüs 13:13).

We zijn bang om aanwezig te zijn omdat het van ons vraagt dat we de wereld om ons heen zien, horen en begrijpen. Het vereist van ons dat we ontwaken uit onze luie sluimer en niet langer slaapwandelend door ons leven gaan. Is het een wonder dat de mensen niet massaal op Jezus’ boodschap afkwamen? Aanwezig zijn is een rigoureuze eis.

Leven in het heden: Leren hoe aanwezig te zijn

Aanwezig zijn vereist dat we ons werkelijk bewust worden. We moeten niet alleen de dingen opmerken die op dit moment in ons leven gebeuren, we moeten leren ervan te genieten – om de kracht van het huidige moment te gebruiken. Hoe worden we ons bewust?

Tolle zegt dat als je je realiseert dat je niet aanwezig bent – dan word je aanwezig. Gewoon erkennen dat we niet aanwezig zijn, brengt ons volledig in het huidige moment. De dingen worden helderder – geluiden zijn scherper, kleuren zijn gedurfder. We blijven misschien maar een paar seconden in dit moment, maar met oefening kunnen we steeds langer aanwezig zijn.

Aanwezig zijn is nooit gemakkelijk. We laten ons zo gemakkelijk meeslepen in de dingen die om ons heen gebeuren. We vergeten het heden op te merken omdat we denken aan wat we gisteren of 20 jaar geleden hebben gedaan en wat we over vijf minuten of 20 jaar gaan doen. Aanwezig zijn betekent dat we die zorgen loslaten en ons richten op wat er nu gebeurt.

Boeddhistische monnik Thich Nhat Hahn suggereert dat we aandacht besteden aan “bellen van mindfulness” die ons kunnen terugbrengen naar het huidige moment gedurende onze hectische dagen. Als we aandacht besteden aan de “bel van mindfulness” die ons terugroept naar het huidige moment, zegt Hahn dat zelfs dingen als autorijden spirituele oefening kan zijn:

… elke keer als we een rood licht zien, zijn we niet erg gelukkig. Het rode licht is een soort vijand die ons verhindert ons doel te bereiken. Maar we kunnen het rode licht ook zien als een bel van mindfulness, die ons eraan herinnert om terug te keren naar het huidige moment.

Dus, de volgende keer dat je vastzit voor een rood licht, raadt Hahn je aan om kalm te blijven, aandacht te besteden aan je ademhaling en te glimlachen terwijl je denkt of zelfs hardop zegt: “Adem in, ik kalmeer mijn lichaam. Uitademend glimlach ik.”

Op deze manier maakt onze irritatie, die onze onbewuste staat inluidt, plaats voor de vreugde van het huidige moment waar we levend, gezegend en geliefd zijn. Het rode licht wordt dan “een vriend, die ons helpt herinneren dat we alleen in het huidige moment ons leven kunnen leven.”

Recentelijk had ik een kans om deze “bel van mindfulness” oefening uit te proberen toen auto’s in het parkeerdek op mijn werk zich begonnen op te stapelen omdat het hek niet omhoog wilde. Geen enkele hoeveelheid van zwaaien met pasjes of het invoeren van codes zou de poort omhoog doen gaan. Een man probeerde dapper om erachter te komen het probleem en uiteindelijk moest sjokken in het gebouw meerdere malen voordat iemand kwam naar buiten om de poort op te heffen en ons te bevrijden.

Dit was een uitgelezen kans om geïrriteerd te raken – deze poort verhinderde me van het bereiken van mijn doel om naar huis te gaan! In plaats daarvan beschouwde ik het vastzittende hek als een “bel van opmerkzaamheid”. Ik keek om me heen en waardeerde het moment. Ik praatte met andere vastzittende automobilisten – glimlachte naar hen en maakte de situatie lichter. Niemand werd geagiteerd of boos. We wachtten allemaal geduldig tot we eruit werden gelaten.

Het was een uitgelezen moment waarop onze collectieve irritatie over het feit dat we vertraging hadden opgelopen, had kunnen uitmonden in een lelijke confrontatie tussen onszelf en de man die ons er uiteindelijk uitliet. In plaats daarvan was slechts één persoon die glimlachte en licht maakte van een irritante situatie genoeg om alle dreigende woede te ontzenuwen.

Dit is de kracht van aanwezig zijn. Wanneer we werkelijk in het huidige moment leven, is er geen behoefte aan woede, irritatie of ongelukkigheid. Het huidige moment kent dergelijke emoties of problemen niet – het kent alleen de vreugde en het gemak van volledig levend zijn. Tolle stelt voor dat we onszelf in elk moment afvragen: “Is er vreugde, gemak en lichtheid in wat ik aan het doen ben?”

Zodra we het huidige moment eren, zegt hij, “lossen alle ongelukkigheid en strijd op, en begint het leven te stromen met vreugde en gemak. Wanneer je handelt vanuit bewustzijn van het huidige moment, wordt alles wat je doet doordrenkt met een gevoel van kwaliteit, zorg en liefde – zelfs de meest eenvoudige handeling.”

Leven in het heden: Ons ongeloof overwinnen

Toen ik het boek van Tolle voor het eerst las, was ik ongelovig over zijn bewering dat “alle ongeluk en strijd oplossen” in het huidige moment. Ik heb een aantal vreselijke momenten in mijn leven gehad – een aantal ongelooflijk ongelukkige – en om zo’n bewering te doen leek me absurd.

Hoe zit het met die momenten in mijn leven waarin ik net heb gehoord dat ik niet genoeg geld heb om de rekeningen te betalen? Hoe zit het met die momenten in mijn leven waarop ik me realiseer dat ik mijn baan haat, maar me machteloos voel om hem te verlaten? Hoe zit het met die momenten in mijn leven waarop ik heb gehoord dat mijn kat terminale kanker heeft en beter af zou zijn als hij dood was? Wat te denken van die momenten waarop mijn partner en ik boos op elkaar zijn en een leven zonder elkaar overwegen?

Dit zijn allemaal momenten in mijn leven en ze lijken behoorlijk over te lopen van ellende en strijd. Ik dacht dat Tolle in een sprookjesland moest leven waar alle heksen goede heksen zijn en iedereen nog lang en gelukkig leeft. Hij kon het niet over het echte leven hebben – niet een authentiek leven, in ieder geval – een leven waarin ongeluk en strijd de regel zijn en nooit de uitzondering. Ik gooide het boek aan de kant met de gedachte dat de man op zijn best krankzinnig moest zijn of op zijn slechtst volledig in ontkenning over de dingen die deel uitmaken van het dagelijks leven.

Ik realiseerde me echter dat Tolle gelijk had toen ik Wayne Dyer’s boek There’s a Spiritual Solution to Every Problem begon te lezen. Dyer, ook, dringt erop aan dat het huidige moment is een moment waar er vrede, geluk en geen strijd. Zijn “bel van mindfulness” om ons terug te roepen naar het huidige moment wanneer het leven overweldigend wordt, is de zin: “Ik kan kiezen voor vrede, in plaats van dit.” Hij raadt aan deze zin te gebruiken “wanneer je merkt dat je angst, angst, depressie, onrust, zelfs woede ervaart.”

Maar nogmaals, de zin riekt naar ontkenning van onze basisemoties. Als we in angst, angst, depressie, onrust of woede verkeren, schakelen we onze emoties dan niet gewoon uit en geven we toe aan een ontkenning die op geluk lijkt? Dyer pakt dit probleem beter aan dan Tolle doet. Hij geeft volledig toe dat zijn techniek “niet onmiddellijk een gebroken been zal genezen, of een ongeluk ongedaan zal maken, of je huis van termieten zal ontdoen, maar je zult op dat magische moment aan jezelf bewezen hebben dat je wel degelijk de kracht hebt om voor vrede te kiezen.”

En zo is het waar. We kunnen ervoor kiezen om in een moment van vrede te leven, of we kunnen ervoor kiezen om beheerst te worden door onze emoties van angst, vrees, depressie, onrust en woede. Autorijden is altijd een uitdaging voor mij, en dient als mijn beste “bel van mindfulness” om terug te keren naar het huidige moment van vrede. Onlangs weigerde een andere bestuurder me voor te laten gaan om een langzame auto voor me te passeren, en bleef in plaats daarvan naast me rijden – waardoor we allemaal langzamer reden.

Toen ze eindelijk gas gaven en me lieten passeren, was ik woedend en volgde hen dicht op de hielen toeterend en hen begroetend met het internationale teken van vriendschap. Mijn “bel van opmerkzaamheid” rinkelde luid. Ik zei tegen mezelf: “Ik kan kiezen voor vrede, in plaats van dit.” Maar, op dat moment, wilde ik geen vrede. Ik wilde boos zijn. Ik wilde verontwaardigd zijn. Ik wilde dat de andere persoon wist van mijn woede en verontwaardiging. Ik maakte mijn keuze. Ik koos woede en verontwaardiging boven vrede.

Dit is een keuze die we elke dag maken. We kiezen ervoor om depressief te zijn in plaats van gelukkig. We kiezen ervoor boos te zijn in plaats van kalm. We kiezen ervoor om eenzaam te zijn in plaats van tevreden met onszelf. Dit is wanneer het tot me doordrong dat Tolle en Dyer iets op het spoor zijn. We kiezen hoe we denken en hoe we ons voelen.

Vaak kiezen we verkeerd – nemen we de emoties van woede, angst en bezorgdheid boven emoties als vrede en geluk. We blijven zeggen dat we vrede en geluk willen, maar we blijven kiezen voor woede en angst. Kiezen voor vrede en geluk is niet een ontkenning van onze boosheid of angst – het is de transformatie van die emoties!

Dyer zegt dat wanneer we ervoor kiezen om “die vredige gedachte te laten werken aan de aanwezigheid van welk probleem je ook ervaart, je een nog grotere waarheid zult ontdekken. Je problemen, allemaal, kunnen alleen worden ervaren in je geest, en wanneer je vrede brengt in je geest, zet je jezelf in een modus van het nemen van welke actie dan ook passend is.”

Dus, kiezen voor vrede in elke situatie is niet een ontkenning van de situatie, of inactiviteit in het gezicht van de werkelijkheid. Het is een transformatie van onze emoties – een bewuste keuze die ons midden in het huidige moment plaatst, waar we gepaste actie kunnen ondernemen om met elke situatie die zich voordoet, om te gaan. Dit is de ware kracht van het huidige moment!

Leven in het heden: Keuzes, keuzes, keuzes!

Om deze kracht van het huidige moment te realiseren, moeten we keuzes maken wanneer we ons realiseren dat situaties in ons leven de bron van strijd zijn of ons ongelukkig maken – aangezien er geen strijd of ongeluk is in het huidige moment. Tolle gelooft dat wanneer we de behoefte voelen om te klagen over ons leven, we niet accepteren wat er is – we ontkennen het Nu.

Klagen over een huidige situatie kan dienen als een “bel van mindfulness” voor ons – het kan een signaal zijn dat we een stap terug moeten doen, moeten vertragen en terug moeten keren naar de kracht van het heden. Wanneer klachten beginnen, zegt Tolle dat we drie opties hebben: “Verwijder jezelf uit de situatie, verander het, of accepteer het volledig.”

Zelfs voordat ik Tolle’s boek las, was ik verrast om te leren dat ik dit al tot op zekere hoogte beoefende. Toen ik ontevreden werd over mijn baan, ging ik op zoek naar een nieuwe baan. In plaats van eindeloze lunchbijeenkomsten te beleggen om te klagen over mijn baan of mijn baas of mijn uren of wat me dan ook dwars zat, kwam ik van mijn luie kont en vond een nieuwe baan. Mijn collega deed dat niet. Om de een of andere reden was klagen het enige wat hij echt wilde doen. Zijn “hier” was nooit echt goed genoeg. Hij wilde niet echt veranderen – hij had te veel excuses om het niet te doen – hij wilde alleen maar klagen.

We kennen allemaal mensen zoals deze – misschien zijn we die mensen soms. Maar, als je ergens over klaagt en je maakt niet een van deze drie keuzes – laat het, verander het of accepteer het – dan ontken je het huidige moment.

Als je jezelf niet uit de situatie kunt verwijderen, dan moet je proberen om het te veranderen. Soms zal dit directe actie van onze kant vereisen. Soms betekent directe actie alleen dat we onze houding ten opzichte van de situatie moeten veranderen. Probeer je in te leven in de mensen in je situatie. Probeer hun perspectief te zien. Verander de manier waarop je denkt over een collega, vriend of vijand. Op die manier verandert de situatie zelf. Als je je negatieve gevoelens over een situatie weggooit en je aandacht concentreert op aanwezig zijn, kunnen situaties op magische wijze uit zichzelf lijken te veranderen zonder veel inspanning van onze kant.

De realiteit van sommige situaties is echter dat we ze niet kunnen verlaten of veranderen. In die gevallen, Tolle dringt erop aan dat we “je hier en nu volledig accepteren door alle innerlijke weerstand te laten vallen.” Ik paste dit advies toe tijdens mijn zoektocht naar een baan. Ik wist dat ik mezelf tussentijds niet kon verwijderen uit een baan die ik haatte. In plaats daarvan transformeerde ik mijn innerlijke weerstand. Ik accepteerde dat ik daar moest blijven tot er een nieuwe baan kwam. Het is niet zozeer “er het beste van maken,” maar het is de situatie met nieuwe ogen bekijken.

Ik ontdekte dat mijn baas niet de tiran was die ik dacht dat hij was, maar meer een onzekere man die gevangen zat in een baan die eigenlijk te veel voor hem was om aan te kunnen. Ik begon hem zo veel mogelijk te helpen – zonder er al te openlijk over te zijn. Ik begon een gevoel van medelijden met hem te krijgen. Ik was nog steeds bezig om de baan te verlaten, maar gewoon een simpele verandering in mijn eigen perspectief maakte de baan veel aangenamer totdat ik een betere situatie kon vinden.

Tolle geeft een geweldig voorbeeld van hoe je dit idee in je leven kunt laten werken. Als je geconfronteerd wordt met een situatie waarin je denkt dat je iets zou moeten doen, maar je doet het niet, sta dan op en doe het nu. “Als alternatief, accepteer je inactiviteit, luiheid of passiviteit op dit moment volledig, als dat je keuze is. Ga er volledig in op. Geniet ervan. Wees lui of inactief als je kunt. Als je er volledig en bewust in opgaat, zul je er spoedig uit komen. Of misschien ook niet. Hoe dan ook, er is geen innerlijk conflict, geen weerstand, geen negativiteit.”

Tolle’s punt is dat wat je ook doet, je het volledig moet doen. “Geniet van de stroom van energie, de hoge energie van dat moment.” Geef niet toe aan het schuldgevoel dat je “tijd verspilt” of dat je “iets zou moeten doen”. Voel het huidige moment volledig en al je “oughts” en “shoulds” zullen voor zichzelf zorgen.

Leven in het heden: Geroepen om aanwezig te zijn

Nu je een voorproefje hebt van hoe het huidige moment kan zijn, kijk dan niet achterom. Blijf niet steken in je verleden – en blijf niet steken in je toekomst. Thich Nhat Hahn waarschuwt dat zelfs hoop een obstakel kan worden om in het hier en nu te leven. Hoop is zeker belangrijk omdat het “het huidige moment minder moeilijk te dragen maakt” – maar het wordt een obstakel als het ons ervan weerhoudt aanwezig te zijn.

Jezus roept ons voortdurend op naar het huidige moment. Hij waarschuwt ons om niet bij het verleden stil te staan wanneer hij zegt: “Niemand die zijn hand aan de ploeg slaat en achterom kijkt, is geschikt voor het koninkrijk van God” (Lucas 9:62). Omgekeerd worden wij gewaarschuwd niet “bezorgd te zijn voor morgen, want morgen zal bezorgd zijn voor zichzelf” (Mattheüs 5:34).

Ons verleden is ons verleden. Het is waar we vandaan komen, maar het is niet waar we leven. Onze toekomst is nog niet gearriveerd, en werkelijk, niemand van ons is een toekomst beloofd. Alles wat ons beloofd is, is wat we nu hebben. Dit huidige moment is het enige moment dat echt is.

Jij, zittend achter je computer, deze woorden lezend – dit is het huidige moment. Blijf niet stilstaan bij het verleden of vraag je niet af wat je over vijf minuten of vijf jaar zult doen. Wees hier nu, totaal. Oefen nu, zodat wanneer het huidige moment verschuift aan het eind van dit artikel, je klaar zult zijn om volledig in dat moment te zijn.

Neem de tijd om je leven te onderzoeken – de situaties die je irriteren, waarvan je zou willen dat je ze kon veranderen of verlaten. Denk aan mijn vriend nog steeds werkzaam in dezelfde baan na 20 jaar van bittere klagen. Misschien heeft hij vrede gesloten met zijn baan en de baas. Misschien heeft hij geleerd het volledig te accepteren, zich over te geven aan het huidige moment en ten volle van zijn leven te genieten. Dat is mijn hoop voor mijn voormalige collega, en het is mijn hoop voor u – dat u zult leven in het “Eeuwige Nu” dat vrede geeft die alle begrip te boven gaat.

U kunt ook genieten van:
De kracht van eerlijk bidden
God staat in het middelpunt van je leven
God spreekt nog steeds
Bulletproof Faith: A Spiritual Survival Guide for Gay and Lesbian Christians