Alai

Ontdekking van de Kuil

Verhalen die de ronde deden rond Oak Island vertelden over fortuinen en schatten die onder de grond verborgen lagen, omdat Nova Scotia in de 17e eeuw in verband werd gebracht met piratenactiviteiten. In 1795 vond een plaatselijke jongen, Daniel McInnis, een ronde depressie in de grond met een diameter van ongeveer drie meter. Daniel ronselde twee van zijn vrienden om het gebied te helpen verkennen in de hoop een piratenschat te vinden.

De drie jongens begonnen te graven, stuitten toen op een laag steen, en vervolgens op een laag houten planken tien voet verder naar beneden. De drie stopten op dertig meter diepte, in de overtuiging dat niemand iets op zo’n manier zou begraven, tenzij het zeer waardevol was. Een paar jaar later kreeg het drietal de hulp en financiering van Simeon Lynds om de put verder te onderzoeken. Terwijl ze dieper groeven, kwamen ze langs meer houten planken en lagen stopverf, kokosnootschillen en houtskool.

Een Mysterieus Tablet

Tijdens het graven met Simeon Lynds en de Onslow Company, vonden de arbeiders op 80 tot 90 voet diepte een stenen tablet met een substitutiecode erop. Eenmaal ontcijferd, luidt de tekst: “Veertig voet onder de grond ligt 2 miljoen pond begraven.” Het tablet verdeelt de gemeenschap van Oak Island, omdat velen denken dat het een list is om extra financiering te krijgen. De locatie van het tablet is momenteel onbekend.

Kort nadat ze het tablet hadden gevonden, stuitten de gravers op een massief blok. In de overtuiging dat het een schatkist was en een teken van succes op slechts enkele meters afstand, stopten de werkers voor vandaag. Helaas, toen de ploeg de volgende ochtend terugkeerde, troffen zij een meter water in de put aan. Aanvankelijk dachten de arbeiders dat de overstroming het gevolg was van een ingewikkeld systeem van boobytraps. Het bedrijf Onslow probeerde tevergeefs het water te verwijderen toen de gravers al snel op een overstromingstunnel stuitten die in verbinding stond met de zee. De Onslow Company stopte kort daarna met graven op de site.

In 1849 probeerde de Truro Company de site af te graven met behulp van een avegaar, een boor met een spiraalvormig schroefblad dat afgegraven materiaal naar boven brengt terwijl het steeds dieper graaft. Met de avegaar omzeilde de Truro Company het water en vond 3 schakels goudketting voor hun werk. Een groep die op de site werkte nadat Truro haar inspanningen had gestaakt, vond een paar stukken porseleinen servies en een stuk perkament ter grootte van een dubbeltje.

Het uitgraven van de geldput ging door tot in de jaren 1800, stuiterend van bedrijf naar bedrijf, met weinig succes vanwege de voortdurende overstromingen. De Oak Island Money Pit stortte in de jaren 1860 in.

Laterere opgravingen

Opgravingen in het gebied gingen door in de 20e eeuw, waarbij John Wayne en Franklin Roosevelt betrokken waren bij investeringsplannen om de schat te vinden. De meeste inspanningen concentreerden zich op het graven in gebieden weg van de geldput, omdat de grond te onstabiel werd om mee te werken. In meer dan 200 jaar graven zijn zes mensen omgekomen.

Oak Island is nu een populaire toeristenplaats, waar sommigen nog steeds op zoek zijn naar de geheime schat van het eiland. Iedereen met een vergunning van de Nova Scotia Minister of Natural Resources mag op het eiland naar schatten graven, dus als jij en een paar vrienden op zoek zijn naar een unieke Spring Break trip, ga dan naar Nova Scotia.

Verbergplaats voor de Tempeliers?

Een reeks stenen keien die een groot kruis vormen op Eiken Eiland, wekt de associatie op van de Eiken Eiland Pit met de Tempeliers, wat leidt tot theorieën die suggereren dat de ingewikkelde put een schuilplaats is voor de Heilige Graal of Ark van het Verbond. De zes stenen van tien ton liggen rond het eiland, en wanneer ze op een kaart met elkaar worden verbonden, vormen ze een kruis van negenhonderd voet. Geen andere gegevens linken de Tempeliers aan het eiland.

Sommigen stellen ook voor dat de Oak Island Money Pit munitie en soldij bevat bestemd voor strijdende soldaten en de Revolutionaire Oorlog, de kroonjuwelen van Marie Antoinette, of concreet bewijs van Sir Francis Bacon’s auteurschap van toneelstukken toegeschreven aan William Shakespeare.

Another Translation of the Tablet

Een alternatieve vertaling van het tabletcijfer doet vermoeden dat de schat zich niet 130 voet onder de oppervlakte bevindt, maar op het nabijgelegen Birch Island. Keith Ranville’s interpretatie van de code is gebaseerd op verschillende technische patronen. Het eerste symbool wijst naar Birch Eiland, en de rest van de symbolen dicteert een reeks tunnels en schachten die naar de schat leiden. Ranville stelt ook een Maya-verbinding met de Oak Island Pit voor.

Just a Sinkhole?

De voorwerpen in de Oak Island Money Pit lijken op een of andere georganiseerde manier te zijn geplaatst, maar de moeite en tijd die nodig zijn om een put te graven en extra “overstromingstunnels” naar de zee maken een ontworpen put onwaarschijnlijk. Het zinkgat-argument is veel gemakkelijker te verteren, vooral met de litanie van zinkgaten en ondergrondse tunnels die op het eiland zijn gevonden.

Het gebrek aan concreet bewijs van een schat, samen met de vele theorieën over wat er werkelijk in de put zit, maakt het water troebel. Drie schakels van een gouden ketting, wat porseleinen servies en een stuk perkament zijn de som van de voorwerpen die uit de kuil zijn gehaald. In 200 jaar van opgravingen, verwacht men meer artefacten te ontdekken of bij toeval te vinden als er werkelijk een schat op de bodem ligt.

Daarnaast is de afwezigheid van de originele cijfertablet een raadsel. Zonder de tablet, het verhaal en de overlevering achter de Oak Island Money Pit wordt een verhaal van drie jonge jongens op zoek naar een schat, en goedgelovige investeerders bereid zijn om hun voorbeeld te volgen.