Alai

Dit is de laatste editie van onze “What’s Next”-serie: Na de eerste clubtitel in 30 jaar, wat is de volgende stap voor Jürgen Klopp, FSG en Liverpool? In deze serie kijken we naar de tactische innovaties, stilistische verschuivingen, commerciële deals en culturele veranderingen die we zouden kunnen zien als de club een nieuw tijdperk als kampioen ingaat. Waar ga je heen als je de bergtop hebt bereikt?

De rest van de “What’s Next” collectie: FSG’s geschiedenis met de Boston Red Sox en welke aanwijzingen het zou kunnen bieden voor hoe ze Liverpool aan de top houden / Een stilistische verschuiving die een belangrijke verandering in de toekomstige rol van Alisson Becker zou kunnen zien / de trajecten van Neco Williams en Curtis Jones en waar ze passen binnen de ontwikkeling van het team / Brazilië’s 4-2-2 ‘box’ formatie kan de toekomst zijn voor Liverpool’s pass-and-move stijl.

*********

Vandaag is het zover. Het wachten is voorbij. Liverpool’s samenwerking met Nike is officieel, met de thuis kit voor het seizoen 2020/21 vandaag vrijgegeven voor een extra partij van goodies op 4 augustus.

De samenwerking van Liverpool met Nike heeft de kans om een game-changer te worden. Het is onwaarschijnlijk dat het een gewone wij-leveren-spullen-je-draagt deal wordt. Het zal verder en dieper gaan dan dat, en Liverpool’s commerciële operatie in markten duwen waar ze al een decennium op mikken.

Eén persoon is geoormerkt voor een grotere rol: LeBron James.

James, NBA superster, wereldwijde megaster, is een mede-eigenaar van de club, voor het geval je het vergeten bent. In 2011 werd hij uitgenodigd door Fenway Sports Group om een minderheidsbelang van twee procent in de club te kopen ter waarde van $ 6,5 miljoen, wat is gestegen tot een waarde van ongeveer $ 32 miljoen in de negen jaar sindsdien.

Maar LeBron heeft niet veel gedaan voor de club buiten de vluchtige tweet, Instagram-post, en Anfield-verschijning. James, ooit een prater, is een stille partner geweest.

Dat staat op het punt te veranderen. De club citeerde LeBron’s invloed in de omstreden rechtszaak die Nike de sponsordeal zag afnemen van New Balance. “Ik heb daarom geconcludeerd dat het aanbod van New Balance op marketinggebied minder gunstig was voor Liverpool FC dan het aanbod van Nike,” zei rechter mr. Justice Nigel Teare in zijn uitspraak. “Liverpool FC kan niet van New Balance eisen, op de voorwaarden van haar aanbod, om wereldwijde superster atleten van het kaliber van LeBron James, Serena Williams, en Drake te gebruiken.”

LeBron stond niet voor niets als eerste op die lijst.

Wat interessant is, is hoe James’ slagkracht en profiel zijn gegroeid sinds hij voor het eerst in de club investeerde. Terug in 2011, was hij op het hoogtepunt van zijn schurkachtige run met de Miami Heat. Na het dumpen van zijn woonplaats Cleveland Cavaliers in een uur durende, waarom-is-dit-een-uur durende tv-special, dook hij op in Miami voor niet één, niet twee, niet drie, niet vier, niet vijf, niet zes kampioenschappen – hij hoopte.

In het eerste jaar, het project gebombardeerd. Het was LeBron, Dwayne Wade en Chris Bosh tegen de wereld. En ze verloren. LeBron, die altijd, altijd, altijd een people pleaser is geweest, nam een bliep-je persona aan dat zijn wachttijd van Finals-verlies tot uiteindelijke kampioen zou definiëren.

Er gebeurde nog iets in die periode. Door van Cleveland naar Miami te gaan, begon LeBron zijn waarde op een macroniveau te leren. Hij wist altijd al de kracht van zijn stem en merk, maar eenmaal in Miami LeBron nam een actieve beslissing om verder te gaan dan de atleet niveau. Hij begon te denken in termen van CEO tot CEO. Hij zou niet langer een atleet zijn voor Nike of een speler voor een coach; hij zou een partner zijn. Hij dacht niet meer aan de rijkdom van een atleet en de rijkdom van een bedrijf, en de verandering die hij met die rijkdom kon bewerkstelligen.

En niet alleen LeBron, maar ook zijn team van trouwe plaatsvervangers: Maverick Carter, Rich Paul, en Randy Mims. Zij zijn de oprichters van LRMR, een marketingbureau (dat leidde tot de spin-off ‘”Klutch” een echt sportbureau), dat vervolgens ging samenwerken met Fenway Sports Management, de voorloper van FSG. De LeBron-Liverpool connectie is er een die al een tijdje in de maak is. “Maverick Carter is echt meewerkend en heeft regelmatig contact met ons,” vertelde Liverpool’s Chief Commercial Officer, binnenkort CEO, Billy Hogan in juli aan Forbes.

LeBron opereert nu op dat bestuursniveau — met alles. Post-Miami, na het winnen van twee kampioenschappen in vier jaar, keerde hij terug naar Cleveland om zijn mensen een kampioenschap te brengen (het was een beetje cynischer dan de Disneyficatie je zou willen doen geloven, maar we zullen kortheidshalve uitweiden). Hij leverde het af, en werd vervolgens in opeenvolgende jaren weggespeeld door de grootste verzameling van talent die de sport ooit heeft gezien. En dus vertrok hij weer, dit keer naar Hollywood.

Een huwelijk tussen LeBron en de Lakers zat er altijd aan te komen. Het moest wel. De Lakers zijn de meest prestigieuze franchise in de Amerikaanse sport; LeBron heeft aspiraties om veel verder te reiken dan atletiek, van het runnen van scholen en media-imperiums.

Nu, spelen voor de Lakers, het grootste en meest geduchte merk in de sport. Ze zijn misschien het beste team dit jaar, maar we plukken haren. Hoe dan ook, in een funky COVID-geïnfecteerd, spelen-in-een-bubbel-jaar, zullen LeBron en zijn team waarschijnlijk weer een diepe run maken naar de NBA-finale, spelend in Nike-truien als de ultieme Nike-atleet helpt de muren af te breken naar Amerika, het Verre Oosten en buiten de club waarvan hij mede-eigenaar is.

De timing voor Liverpool is perfect.

LeBron is een moderne pionier op het gebied van branding geweest. Hij opereert op het niveau van eigenaar/CEO. Hij luistert niet naar de verhalen van Nike’s marketing afdeling, hij gaat naar Mr. Nike. Toen hij Miami verliet om terug te keren naar Cleveland, zei hij tegen de Cavs dat hij daarheen zou komen. Ik kom naar huis. Jullie zoeken het maar uit. Als hij een probleem heeft met de bond, gaat hij niet via zijn spelersvertegenwoordiger, maar belt hij de commissaris van de bond. Terwijl de spelers zich klaarmaken om deze zomer te onderhandelen over nieuwe contracten, hebben LeBron en zijn partners net een financieringsronde van 100 miljoen dollar afgesloten voor hun toekomstige media-imperium.

Zoals Jay-Z zei, LeBron is geen zakenman, hij is een bedrijf, man. Hij staat los van zijn sport. Er is de NBA, professionele basketballers, en LeBron.

Niet sinds Michael Jordan heeft een speler zo’n macht over de competitie gehad.

Er is wel een onderscheid. Jordan had een commerciële, monetaire waarde over de league. Hij was de competitie; hij is zijn eigen merk. De NBA is tegenwoordig meer versplinterd. Draai een hoek om en je struikelt over een wereldwijde superster. De concentratie van sterrendom is anders. Maar het is LeBron die de kracht van de Zeitgeist behoudt. Hij is degene die de strijd kan aangaan met de president – hij noemde president Trump “een zwerver” in 2018, wat een door atleten geleide tegenreactie ontketende tegen de “Shut up and Dribble” -toon die zich had opgebouwd rond hun gemeenschapswerk en meningen over politiek.

Het hebben van een grote sneakerdeal maakt je een rijke, het maakt je een ster. Het hebben van dat, wat dat discours-overheersende, opinie-veranderende ding ook is, maakt je machtig op een manier die je in staat stelt om het op te nemen tegen de president van de Verenigde Staten.

LeBron is een commerciële en politieke kracht die anders is dan alle anderen in de Amerikaanse sport, net zo goed in het buitenland als thuis. Toen LeBron Trump publiekelijk een “zwerver” noemde, was dat een signaal aan de rest van de sportelite dat het. Was. Aan. Ze hoefden niet langer cryptisch te zijn of te zwijgen om hun verkoop- of sponsordeals te beschermen. Als LeBron er met beide voeten in springt, gaan we er allemaal in – evenzeer om cynische, commerciële redenen als iets anders.

Dit komt met zijn complexiteiten. Mensen zijn nooit zo heldhaftig of schurkachtig als we op dat moment geloven. LeBron’s houding, acties, en inacties, over Nike’s handelspraktijken in het Verre Oosten en de NBA’s voorseizoen China puinhoop, waren en blijven teleurstellend. Zo vaak bedachtzaam en berekend met publieke opmerkingen, LeBron was slecht voorbereid en niet bereid om zijn politieke kapitaal te gebruiken in een gevecht dat hij liever zou vermijden.

Dat doet er allemaal toe. Hoezeer Liverpool’s Nike-deal ook een overwinning is, met elk stuk nieuwe merchandise zal er kritisch worden gekeken naar de handelspraktijken van de bedrijven en de banden met het autoritaire regime van China. Het bedrijf haalde vorig jaar meer dan 1,8 miljard dollar uit China, bijna precies de helft van alle inkomsten die Nike genereerde op de Noord-Amerikaanse markt — de inkomsten stegen met een vijfde. Business is a boomin’. De Liverpool-Nike-LeBron is net zo veel over de club het invoeren van die markt als iets anders.

LeBron zal een gezicht zijn van deze deal; er zal naar hem gevraagd worden. Als mede-eigenaar, zal en kan er geen sprake zijn van het wegwuiven van zorgen of verdoezelen.

Hoe zal LeBron helpen? Dat is de centrale vraag.

Er is veel ruimte voor samenwerking. De PSG-Jordan Brand connectie wordt regelmatig genoemd als een mogelijk startpunt. De merchandise van Paris Saint Germain is voorzien van het clubwapen en het “Jumpman”-logo van Jordan Brand, het iconische beeld van de NBA-legende, dat de beroemde Nike swoosh heeft vervangen.

Hoewel het merk Jordan begon als onderdeel van Nike en nog steeds een dochteronderneming is, heeft het nu een eigen identiteit. Het heeft zijn eigen ontwerpers, marketing en bedrijfsstructuur, waarbij Jordan zelf actief betrokken is in de adviesraad, en een eigen lijst van gesponsorde atleten.

Een dergelijke deal met James is onwaarschijnlijk. LeBron, voor al wat hij waard is – een levenslang contract met het bedrijf ter waarde van $1 miljard – blijft een geroosterde atleet, zij het een met ongebruikelijke macht binnen het bedrijf. Toch vallen zijn kledinglijnen en schoenen onder de swoosh banner in plaats van als een aparte Jordan-achtige entiteit.

Er blijven mogelijkheden voor een kit-crossover, maar de kans is groter dat we een schoenendeal zien.

LeBron blijft de op een na best verkopende schoenatleet op aarde (een cijfer dat ook ‘laarzen’ omvat, voor wat het waard is) achter… Michael Jordan. Een versie van de Nike LeBron 9 Low genaamd de ‘Liverpool’, met de kleur van het nieuwe thuisshirt van de club, zou ergens in 2020 moeten vallen – waarschijnlijk binnenkort, hoewel hoe de wereldwijde pandemie invloed heeft op die plannen nog te bezien valt.

Er zullen andere merchandise samenwerkingen zijn, hoewel het waarschijnlijk is dat we LeBron gebruikt zullen zien in reclames om huidige Liverpool merch te verkopen (misschien met een vers likje swoop verf), waaronder de geroemde Shankly jas die James in bijna alle Liverpool-gerelateerde posts sport.

Waarom nu? Het is moeilijk om het belang en de invloed van schoenfabrikanten in basketbal te overschatten. Zij runnen in wezen de sport. Spelerssalarissen zijn gemaximeerd, hun schoenenpotentieel niet. Er worden deals gesloten voor welk team of welke agent een speler zal tekenen op basis van hun schoenendeals (we hebben al vier klanten in markt X, laten we er een paar naar ons toe schuiven). De bedrijven spelen een actieve (sommigen zouden zeggen: te actieve) rol in de ontwikkeling van jonge spelers op academies. Ze raken ook verstrikt in college/amateur bedriegschandalen, waarvoor de FBI een onderzoek moet instellen; Sneakers laten de basketbalwereld draaien.

LeBron’s brood en boter is sneakers, maar zijn huidige en volgende onderneming is media. Zijn belangrijkste niet-sport interesse is entertainment. Zijn SpringHill bedrijf, degene die de recente investering heeft ontvangen, heeft kredieten op een heleboel projecten. Er zijn mislukkingen geweest, waaronder The Wall, een van de minst fantasierijke en plezierige kijkervaringen in het spelshowgenre. LeBron en co. onlangs afgerond werk aan de langverwachte vervolg op de Disney / Michael Jordan klassieker “Space Jam”, die treffend zal worden getiteld “Space Jam 2”.

Afhankelijk van uw perspectief, dat is ofwel een welkome en lang te laat of heiligschennis.

Er zijn meer prestigieuze voertuigen, ook. Een Muhammad Ali documentaire geproduceerd door de groep kan stevig worden gecategoriseerd als solide tot goed. En misschien wel de meest impactvolle onderneming tot nu toe is LeBron’s HBO-show “de winkel”, een show die LeBron’s “Uninterrupted” netwerk verankert en waarin ongecensureerde gesprekken tussen LeBron, zijn agent, en thought leaders in hun respectieve velden, variërend van atleten tot politici en cabaretiers en iedereen daartussenin. Het wordt gehouden in een kapperszaak terwijl de drie of vier gasten knippen, je raadt het al, winkel. Ononderbroken door een gastheer met de beperkingen van lineaire televisie. Slim. Het is in wezen het brengen van de Podcast-formaat naar het tv-scherm, zij het met de slagkracht van LeBron James.

Het idee van een LeBron-Liverpool-The-Shop mini-serie heeft benen: LeBron praten met eigendom; management; de CEO; manager; wereldwijde sterren zoals Mohamed Salah, Sadio Mané en Virgil van Dijk; en lokale bevolking die wordt beïnvloed door sociale onrechtvaardigheid. “We zijn eigenlijk in gesprek met Uninterrupted,” zei Billy Hogan in juli. ” over wat we vanuit een inhoudelijk perspectief samen zouden kunnen doen.”