Gewone lezers van Open Culture weten dat we af en toe overdrijven aan onze favoriete celebrity-koppels: John en Yoko, Jean-Paul en Simone, Frida en Diego…. Geen gebruikelijke roddelbladen, maar de sappige details van het leven van deze amoureuze partners kruisen toevallig ook een aantal van onze favoriete kunst, muziek en literatuur. Een cultureel krachtpaar waar we nog niet veel over geschreven hebben, verdient het adjectief “kracht” wel: Lou Reed en Laurie Anderson, twee persoonlijkheden wier invloed op de kunst en muziek van de laatste decennia nauwelijks kan worden overschat.
Is de reputatie van Reed soms opgeblazen, en die van Anderson ondergewaardeerd? Misschien. Ze krijgt lang niet genoeg krediet voor het geestige, diepgaande, ontroerende werk dat ze sinds de jaren 70 jaar na jaar (met één lange onderbreking) heeft gedaan. Reed’s carrière sinds de jaren 70 bestond uit meer missers dan hits. Maar zet ze samen (in 1992) en je krijgt een harmonieuze ontmoeting van Reed’s rauwe, onderbuik niveau beweringen en Anderson’s nieuwsgierige, speelse concepten.
Waar hun persoonlijke kracht samen in het Charlie Rose fragment aan de bovenkant van de post. Reed, die op zijn zachtst gezegd vaak een moeilijk interview onderwerp was, en die een reputatie kreeg als een brutaal onaangename, beledigende rock and roll diva (liefdevol vereeuwigd in Bowie’s “Queen Bitch”), komt in deze sit-down met Anderson over als bijna warm en donzig. Heeft zij ervoor gezorgd dat hij een beter mens wil worden? Ik weet het niet. Maar Andersons korte overlijdensbericht na zijn dood in 2013 herinnerde zich Reed als een “prins en vechter”, haar langere overlijdensbericht als een “gulle” ziel die genoot van vlinderjacht, meditatie en kajakken. Geen reden waarom hij niet al die dingen ook was.
Wat muziek betreft, kon Reed zijn partner in de baan van zijn zoete R&B songcraft trekken, zoals in hun duet van “Hang on to Your Emotions,” verderop, en zij kon hem eruit trekken – zoals John Cale en Nico hadden gedaan in de Velvet Underground – en in de avant-garde drone van haar experimentele scene (zoals hierboven in de samenwerking van het paar met componist en saxofonist John Zorn). Afgelopen voorjaar nog, in een van de meest ontroerende muzikale eerbetonen die ik ooit heb gezien, recreëerde Anderson Reed’s schurende schroef-aan-zijn platenlabel, Metal Machine Music, als een conceptueel kunstwerk genaamd Drones, waarbij hij een aantal van zijn gitaren tegen een aantal volledig ingeschakelde vintage versterkers liet leunen en de feedback vijf dagen lang achter elkaar liet klinken.
Niemand van ons kan Lou Reed en Laurie Anderson zijn; ieder paar is gelukkig, of ongelukkig, op zijn eigen manier. Maar wat, in de grote traditie van het ontginnen van het leven van celebrity koppels voor advies, kunnen we van hen leren? Ik denk dat de algemene boodschap – zoals Anderson zelf suggereerde in haar Rock & Roll Hall of Fame aanvaardingstoespraak voor Reed (hierboven, in schokkerige publieksvideo) – dit is: houd het simpel. Kansas State professor Engels Philip Nel wijst op Andersons “wijze… bedachtzame” woorden over het onderwerp “goed leven”, uitgesproken in haar toespraak op het punt 8:55:
Ik word ook herinnerd aan de drie regels die we hebben bedacht, regels om naar te leven. En ik ga je gewoon vertellen wat ze zijn, want ze komen echt van pas. Omdat alles zo snel gaat, is het altijd goed om een paar woorden te hebben om op terug te vallen.
En de eerste is: Eén. Wees voor niemand bang. Kun je je voorstellen je leven te leven zonder bang te zijn voor iemand? Twee. Zorg voor een goede onzin detector. En drie. Drie: wees echt, echt teder. En met die drie dingen, heb je niets anders nodig.
Kun je je Lou Reed voorstellen als “echt, echt teder”? Hij was het zeker in liedjes, zo niet altijd in persoon. In ieder geval, deze drie regels lijken mij een persoonlijke filosofie in te kapselen die stevig is gebouwd op onbevreesde integriteit en mededogen. Moeilijk om naar te leven, maar zeker de moeite waard. En omdat ik me nu super warm en donzig voel over Lou en Laurie, laat ik jullie achter met het korte WNYC interview fragment hieronder, waarin ze haar favoriete Lou Reed lied onthult, dat hij toevallig over haar schreef.
via Nine Kinds of Pie
Gerelateerde inhoud:
Laurie Anderson’s Top 10 Books to Take to a Desert Island
An Animated Lou Reed Explains The Velvet Underground’s Artistic Goals, and Why The Beatles Were “Garbage”
Lou Reed, John Cale & Nico Reunite, Play Acoustic Velvet Underground Songs on French TV, 1972
Josh Jones is een schrijver en muzikant gevestigd in Durham, NC. Volg hem op @jdmagness