Genoemd naar het Griekse woord voor instabiel (astatos), is astatine een in de natuur voorkomend halfmetaal dat ontstaat bij het verval van uranium en thorium. In zijn meest stabiele vorm – astatine-210 – heeft het een halveringstijd van slechts 8,1 uur, wat betekent dat zelfs als je er toevallig over zou struikelen, de helft aan het eind van een werkdag verdwenen zou zijn. Afhankelijk van hoe het vervalt, verandert het in de isotopen bismut-206 of polonium-210.
Deze instabiliteit, in combinatie met de schaarste, betekent dat er op elk moment minder dan 30 gram van in de aardkorst zit. Als wetenschappers het moeten gebruiken, moeten zij het van nul produceren, dat gezegd zijnde, slechts 0.05 microgram (0.00000005 gram) van astatine is tot op heden geproduceerd. Niemand heeft het ooit in zijn elementaire staat gezien, want als je er genoeg van had om het met het blote oog te zien, zou het al verdampt zijn door de hitte van zijn eigen radioactiviteit.Dat gezegd hebbende, nemen wetenschappers aan dat het een donker of metaalachtig uiterlijk zou aannemen als je het zou kunnen zien.
Volgens de jongens van From Quarks to Quasars, die de geweldige infographic hierboven hebben gemaakt, is astatine het zeldzaamste in de natuur voorkomende element dat geen transuranisch element is. Deze vreemde elementen zijn alle elementen op het periodiek systeem die een atoomnummer hebben dat groter is dan dat van uranium – 92 – en ze zijn superonstabiel, vervallen in een heleboel andere elementen.
Dus hoe kan astatine het zeldzaamste natuurlijk voorkomende element zijn als transuranische elementen technisch nog zeldzamer zijn? “Omdat de transuranische elementen een halfwaardetijd hebben die veel korter is dan de leeftijd van onze planeet,” zegt From Quarks to Quasars. “Als gevolg daarvan zijn deze elementen, als ze al ooit op aarde aanwezig waren, allang verdwenen en vervallen tot andere dingen.”
Je weet dat je achter de computer vandaan moet en naar de zon moet gaan als je er alleen maar aan kunt denken hoe aangrijpend dat klinkt.