Ik wilde deze film bekijken omdat ik dacht dat het een soortgelijke vibe zou hebben als “My Dear Desperado”. Dat is een film die ik verrassend genoeg uiteindelijk leuk vond. Deze was gewoon ontmoedigend en werd triester naarmate de film vorderde. Voornamelijk omdat ik medelijden had met de vrouwelijke hoofdrolspeelster. De opbouw van de aantrekkingskracht tussen de misdadiger en de vrouwelijke hoofdrol is vrij zwak. Het had mijn aandacht toen het ging over de misdadiger met een geweten die het hart probeert te winnen van een meisje dat in de problemen zit. Maar daarna werd het gewoon een saaie film om door te zitten. Met mensen die kibbelen en vechten om geld, de typische sombere Koreaanse film onzin die niet echt ergens heen gaat. Natuurlijk is het om de impact van het einde te vergroten, maar alles leek zo voorspelbaar. Ik vond bijna geen van de personages sympathiek. Het kijken naar deze film was als het kijken naar een meer realistische versie van een van die Koreaanse drama’s over de slechte jongen die valt voor een goed meisje. Behalve voor een film die 2 uur duurt, viel de mannelijke hoofdrol niet erg op en was hij niet erg sympathiek. Ik hoef de personages in een film niet leuk te vinden om de film goed te laten zijn. Maar het einde had niet zo’n blijvend effect. Voornamelijk omdat de opbouw niet die opzwepende en eigenzinnige grappige elementen had die deze film hadden kunnen oppeppen. Dat zou me meer hebben doen geven om de hoofdrolspelers en de situatie. Ik wilde deze film echt leuk vinden vanwege de premisse, maar uiteindelijk vond ik hem niet echt leuk. Ik had wel een zekere mate van sympathie en empathie voor het fictieve personage.
5.8/10