Retinaculum Strains
Retinaculums zijn als elastiekjes die pezen op hun plaats houden en ze in hun specifieke groef of locatie houden. We hebben ze in gewrichten die beweging vereisen maar pezen en spieren op hun plaats moeten houden om correct te functioneren. De meest bekende is het flexor retinaculum in de pols, dat wordt aangetroffen bij het carpale tunnelsyndroom. De pezen voor de spieren die aan de hand werken gaan allemaal door dit kanaal dat ze binnen de perken en uit de weg houdt terwijl de pols beweegt.
Er zijn twee structuren die helpen om de pezen van de peroneus op hun plaats te houden bij de laterale malleolus (benige uitsteeksel aan de buitenkant) van de enkel, bekend als het Peroneus Retinaculum. Zij zijn verdeeld in superieure en inferieure banden (boven en onder) die van de malleolus aanhechten aan de calacaneus (hiel van de voet). De inferieure structuur is een verlengstuk van de kruisband van de voet die de boog aan de dorsale zijde (bovenzijde = denk rugvin van een dolfijn) van de voet kruist. Het Peroneus Retinaculum houdt de spieren op hun plaats en beweegt posterieur (achter) de benige laterale malleolus. Als deze spieren van hun plaats ‘breken’, wordt dit een peroneus sublaxatie genoemd en ontstaat instabiliteit en gebrek aan beweging in eversie, evenals het onvermogen om op de voet te staan.
Een andere term die naar deze structuur kan worden verwezen is het ringvormige ligament van de tenen. Ringvormig betekent ‘gevormd als een ring’ en er zijn veel ringvormige ligamenten in het lichaam bij de elleboog, de schouder, de vingers, de tenen en zelfs in de luchtpijp. Het verwijst naar de structuur op een veel breder niveau als de brede schede die het hele middenvoetgebied omhult in een ondersteunende bandage.
Dit letsel wordt vaak verkeerd gediagnosticeerd als een verrekking/verstuiking van de laterale enkel. Het vertoont een vergelijkbaar beeld met eversie en zwakte in de enkel, maar de betrokken ligamenten zijn niet de talofibulaire/calcaneofibulaire ligamenten die direct op het gewricht tussen fibula en calcaneus werken. Het verschil tussen een retinaculum en een ligament is dat het retinaculum het bot niet aan het bot vasthecht, maar meer pezen/spieren op hun plaats houdt. In dit geval kan de cliënt, nadat hij hersteld is van de aanvankelijke pijn en instabiliteit van een blessure, nog steeds een ‘knakkende’ enkel hebben, met zwakte en onvermogen om te presteren als gevolg. De verrekking van het retinaculum vereist een enigszins andere aanpak en kan een operatie vereisen om het opnieuw aan te hechten. Hoewel niet zo ernstig als de scheur/verrekking van de gewrichtsband, zijn de symptomen vergelijkbaar en kan een normale functie van de enkel niet worden bereikt zonder revalidatie.
Dus zoals u ziet, zijn er een aantal verschillende en uiteenlopende componenten van problemen die zich kunnen voordoen bij laterale voetproblemen. Soms kunnen deze problemen klein zijn en in 2-3 weken genezen, maar soms vereisen ze een agressievere behandeling, revalidatie en verzorging. Een snelle diagnose is altijd het beste en begrijpen wat voor soort blessure u precies heeft, kan vaak van invloed zijn op hoe u uw herstel benadert. De juiste beoordeling is van vitaal belang en inzicht in de complexiteit van elk symptoom kan u helpen een blessure aan te pakken en er uiteindelijk weer bovenop te komen, of het nu om een grote of een kleine blessure gaat.