Een moeder heeft onthuld hoe de ‘waterpokken’ van haar dochter het meest extreme geval van hand-, voet- en mondziekte bleken te zijn die ‘dokters ooit hadden gezien’.
Emma Reavley, 41, deelt een hartverscheurende foto van haar tot bedekt met pijnlijke rode blaasjes om het bewustzijn over de schrijnende aandoening te verhogen.
Ze merkte voor het eerst een paar rode vlekken op de achterkant van de nek van haar twee jaar oude Emily op 25 april en veronderstelde dat ze waterpokken had opgelopen van haar zus Evie, vier.
Maar de moeder van acht zag hoe de vlekken ‘voor haar ogen verschenen’ en zich over het lichaam van haar arme peuter verspreidden.
De volgende ochtend was Emily’s hele lichaam bedekt met boze rode zweertjes die zich in haar mond en in haar keel hadden verspreid, waardoor het pijnlijk voor haar was om te slikken – en Emma wist ‘dat er iets niet in orde was’.
De moeder en vader van het kind, Shaun Reavley (39), brachten haar naar het Urgent Care Centre in Hemel Hempstead, Hertfordshire, waar artsen Emily naar huis stuurden met antibiotische crème en medicijnen tegen waterpokken.
Maar binnen een paar uur na thuiskomst was Emily’s temperatuur ‘omhooggeschoten’, zodat haar ouders haar met spoed naar het Watford General Hospital brachten, waar ze werd gediagnosticeerd met het ernstigste geval van HFMD dat ‘artsen ooit hadden gezien’.
Emily moest de volgende 14 dagen in quarantaine in haar huis blijven omdat de ziekte zeer besmettelijk is – en bracht de eerste vijf dagen onderuitgezakt op de bank door, in tranen van de pijn.
Terwijl haar kleine meisje nu weer haar gebruikelijke ‘gelukkige’ zelf is, deelt mama Emma de schokkende beelden van Emily’s afgebladderde gezicht en lichaam om ouders te waarschuwen voor hoe gevaarlijk HFMD kan worden.
Emma, van Hemel Hempstead, Hertfordshire, zei: “Emily kreeg een paar puistjes in haar nek en ik dacht dat het waterpokken waren. Evie had net drie weken eerder waterpokken.
“Het waren er eerst maar een paar, maar het was alsof ze letterlijk voor mijn ogen verschenen. Naarmate de dag vorderde, werden ze erger.
“Haar hele lichaam was bedekt en ze had ze in haar mond en in haar keel. In het ziekenhuis zeiden de dokters dat dit het ergste geval van HFMD was dat ze ooit hadden gezien.
“We moesten haar twee weken binnen in huis laten broeden. Veertien dagen is zo lang om een kind in quarantaine te houden.
“Ze keek toe hoe iedereen naar buiten ging om te spelen en zij kon niet naar buiten. Het was echt verschrikkelijk voor haar. Het was verschrikkelijk.
“Normaal gesproken, zelfs als Emily ziek is, is ze net een tornado die rondrent. Ze is vol van bonen. Ze is altijd in de weer, zodra ze ’s morgens opstaat. Ze is een echte wervelwind.
“Het was verschrikkelijk. Het was echt hartverscheurend om haar zo te zien. Ik wil het nooit meer meemaken.
“Pas na vijf dagen quarantaine begon ze weer zichzelf te worden en een beetje brutaal te doen.
“Als ik nu naar haar kijk, is ze een heel ander kind dan op de foto’s toen ze ziek was.
“Ik heb nooit geweten dat HFMD zo extreem kon zijn. Meer mensen moeten zich ervan bewust zijn. Het gaat niet alleen om een paar vlekken op handen, voeten en mond. Emily had pech, maar het kan zich uitbreiden en ernstig zijn.”
De bezorgde ouders probeerden eerst met Emily naar de huisarts te gaan, maar omdat die op vakantie was, kregen ze het advies om naar de apotheek te gaan, waar de apotheker hen vertelde dat ze naar het Urgent Care Centre moesten gaan.
Bij de spoedeisende hulp werd Emily vijf uur in isolatie geplaatst terwijl de artsen mazelen en roodvonk uitsloten omdat ze niet zeker wisten wat de symptomen van de tot veroorzaakte.
Toen de tests op mazelen en roodvonk negatief terugkwamen, zegt Emma dat de artsen besloten Emily te behandelen voor waterpokken, maar adviseerden haar naar het ziekenhuis te brengen als ze ‘bergafwaarts ging’.
Emma zei: “Toen Emily’s puistjes zich verspreidden, keek ik ernaar en dacht ‘het zijn geen waterpokken’. Omdat ik zoveel kinderen heb, weet ik hoe ze eruit zien.
“Ik besloot ze in de gaten te houden, maar de volgende ochtend was ze er zo slecht aan toe dat ik wist dat er iets niet in orde was.
“Omdat onze dokter er niet was, moesten we naar de apotheek en de apotheker zei dat Emily zo snel mogelijk door een dokter moest worden onderzocht, dus brachten we haar naar de spoedeisende hulp.
“Ik liet haar eerst in de auto met mijn man voor het geval ze besmettelijk was en ging naar binnen om uit te leggen dat we dachten dat ze waterpokken had, maar dat we het niet zeker wisten.
“Ze stuurden haar naar de isolatie waar ze vijf uur doorbracht met dokters die in en uit kwamen en tests deden omdat ze niet wisten wat er mis was.
“Ze sloten roodvonk en mazelen uit, godzijdank, en besloten het te behandelen als waterpokken.
“Ze stuurden Emily naar huis met antibioticacrème en medicijnen, maar zeiden dat we haar naar het ziekenhuis moesten brengen als het slechter met haar ging of als haar temperatuur zou stijgen – wat binnen een paar uur na thuiskomst het geval was.”
Eenmaal thuis verslechterde Emily’s toestand snel met een temperatuur die opliep tot 39C, dus Emma en wegkantmonteur Shaun brachten hun jongste dochter met spoed naar het ziekenhuis.
Dokters in het ziekenhuis herkenden Emily’s symptomen onmiddellijk als een ernstig geval van HFMD, aangezien zij het derde geval was dat ze die dag hadden gezien.
De peuter moest een paar uur in het ziekenhuis blijven terwijl artsen haar hartslag controleerden die omhoog was geschoten, maar mocht uiteindelijk naar huis.
Emma kreeg een keelspray om de pijn van de zweren in Emily’s keel te verlichten en werd verteld om haar dochter allergiebestrijdende tabletten te geven en E45 crème op haar zere huid aan te brengen.
Terwijl Emily na vijf dagen weer zichzelf was, duurde het zes weken om de blaren volledig te verwijderen en zij heeft nog wat kleine littekens van hen.
Nadat de quarantaine van het kleine meisje twee weken voorbij was, geeft Emma toe zij sommige bezorgde blikken van vreemdelingen kregen wanneer uit en over aangezien Emily nog in rode vlekken werd behandeld.
Hoewel het niet makkelijk was om Emily 14 dagen lang opgesloten te houden, dringt Emma er bij ouders van wie de kinderen HFMD hebben op aan om hetzelfde te doen, omdat de aandoening ongelooflijk besmettelijk is en door de lucht wordt overgedragen.
“Toen ze met me mee naar de winkels ging, toen ze eenmaal weer naar buiten mocht, werden we wel aangestaard door mensen. Mensen keken alsof ze zeiden ‘oh mijn god wat heeft dat kind’.
“Ik zou precies hetzelfde doen omdat ik bang zou zijn dat ze besmettelijk waren, maar we zouden nooit het risico hebben genomen Emily mee naar buiten te nemen terwijl ze nog besmettelijk was.
“Het was moeilijk voor haar om zo lang binnen te zitten. Ze gaat graag met me mee naar school en naar de winkels, maar het was nodig.
“Ik zou tegen elke ouder met een kind met HFMD zeggen dat ze het doktersbevel moeten opvolgen en ze twee weken in quarantaine moeten houden, omdat het zo besmettelijk is en het door de lucht wordt overgedragen.
“Als je ze gewoon meeneemt naar het park of een blokje om, kunnen ze het aan een ander kind doorgeven zonder ze zelfs maar aan te raken.
“Dat is zo oneerlijk voor dat kind en hun ouders die het dan moeten meemaken. Het is echt verschrikkelijk geweest.”
Consultant kinderarts Dr Ramesh Chaniyil van West Herts Hospitals NHS Trust, die het Urgent Care Centre in Hemel Hempstead beheert, zei: “We zijn blij te horen dat Emily volledig is hersteld.
“Het kan heel gemakkelijk zijn om Hand-, Voet- en Mondziekte in een vroeg stadium te missen, omdat de blaasjes kunnen lijken op de blaasjes die verschijnen bij waterpokken.