Alai

De beweging tegen ‘Manusmriti’ moet robuust feministisch zijn en onvoorwaardelijk de autonomie van vrouwen bevestigen.

• Geschreven door Kavita Krishnan |
• Geactualiseerd: 27 oktober 2020 8:43:30 am

Een exemplaar van Manusmriti (Express photo/Praveen Khanna)

In een webinar over “Periyar en feminisme”, Thol. Thirumavalavan, voorzitter van de Viduthalai Chiruthaigal Katchi (VCK), Periyar geciteerd over de Manusmriti, om te zeggen dat de “Manu Dharma” vrouwen veracht en hen van nature als prostituees beschouwt. In haar nieuwe avatar als BJP-volger beweerde actrice Khushbu Sundar dat de woorden van Thirumavalavan beledigend waren voor vrouwen. Vervolgens werd in Chennai een zaak tegen de VCK leider aangespannen.

Het is de Manusmriti die vrouwen beledigt: Thirumavalavan citeerde er slechts uit. Wat Khushbu en haar partij weten, maar niet kunnen toegeven, is dat zij verontwaardigd zijn namens de Manusmriti en niet namens de vrouwen. Daarom beweert Khushbu dat de Manusmriti “geen enkel woord bevat dat vrouwen veracht.”

Tijdens openbare gelegenheden in India is het gebruikelijk om mensen de Manusmriti sententieus te horen aanhalen om te zeggen: “De godheden verheugen zich op plaatsen waar vrouwen worden vereerd, maar waar vrouwen niet worden vereerd zijn alle riten vruchteloos” (The Laws of Manu, 3:58, Doniger en Smith, Penguin Books, 1991). Dezelfde Manusmriti zegt: “Het ligt in de aard van vrouwen om mannen hier op aarde te corrumperen; om die reden worden omzichtige mannen niet achteloos en baldadig tussen baldadige vrouwen.” Het idee van vrouwen als seksuele verleiders, corrumpeerders of poorten naar de hel is niet uniek voor Manu. De christelijke, islamitische en boeddhistische teksten waarschuwen ook tegen vrouwen, en schilderen hen af als seksueel promiscue, heimelijk, sluw en erop uit om mannen in de val te lokken.

Stellen dat de Manusmriti “vrouwen behandelt als prostituees” is misleidend. Een dergelijke beschrijving van de Manusmriti impliceert dat het kwaad dat erdoor wordt aangericht is omdat het verwijst naar vrouwen als seksueel “losbandig” en, dus, vrouwen beledigt. Maar in feite ligt de schade van de Manusmriti in zijn voorschriften van strenge controle op de autonomie van vrouwen. Manu zegt: “Een meisje, een jonge vrouw, of zelfs een oude vrouw mag niets zelfstandig doen, zelfs niet in (haar eigen) huis. In haar kinderjaren moet een vrouw onder de controle van haar vader staan, in haar jeugd onder die van haar echtgenoot, en als haar echtgenoot dood is, onder die van haar zonen.”

Onze kritiek op de Manusmriti moet erop gericht zijn het idee dat het ergste wat men van een vrouw kan zeggen is dat ze seksueel “losbandig” is of een “prostituee”, aan de kaak te stellen in plaats van te versterken. Het is belangrijk te erkennen dat het kwaad van de Manusmriti niet ligt in het feit dat hij ons vraagt vrouwen als “prostituees” te behandelen, maar in het feit dat hij ons vraagt vrouwen te behandelen als dochters, echtgenotes, moeders die streng gecontroleerd moeten worden door vaders, echtgenoten, zonen. In feite moedigt Manu ons aan om deze controle te zien als “eerbied” en “bescherming” in plaats van als onderdrukking en onderdrukking.

Deze obsessieve controle over vrouwen is nodig om te voorkomen dat kaste-hiërarchieën en kaste-apartheid uiteenvallen. De Manusmriti legt de wet vast dat een vrouw die de liefde bedrijft met een man van een hogere kaste geen straf ondergaat; een vrouw die de liefde bedrijft met een man van een “lagere” kaste dan de hare moet worden geïsoleerd en opgesloten. Als een man van een lagere kaste de liefde bedrijft met een vrouw van de hoogste kaste, moet hij ter dood worden gebracht.

Maar, vragen sommigen zich af, leest iemand in India werkelijk de Manusmriti, laat staan dat hij zich eraan houdt? De feiten tonen aan dat de geest van Manu’s wetten de moderne samenleving, evenals de moderne politiek in India, blijft informeren en vormgeven. Uit de National Family Health survey 2015-16 (NFHS-4) bleek dat slechts 41 procent van de Indiase vrouwen tussen de 15 en 49 jaar alleen naar de markt, naar het gezondheidscentrum en buiten de gemeenschap mag gaan (NFHS-4, tabel 15.13). Opvallend is dat 40 procent van “wat als verkrachting wordt geclassificeerd … in feite de criminalisering van consensuele seksuele relaties door ouders is, vaak wanneer het gaat om paren tussen kasten en tussen religies” (Rukmini S., ‘De vele schakeringen van verkrachtingszaken in Delhi’, The Hindu, 29 juli 2014.)

In kaste ligt de sleutel tot het begrijpen van India’s obsessie met het controleren en inperken van de autonomie van vrouwen – en in de Manusmriti ligt de sleutel tot het begrijpen van de codes van kaste en geslacht die hardwired zijn in onze samenlevingen en in onszelf. In elk huishouden waar vrouwen in de gaten worden gehouden, waar hun bewegingsvrijheid wordt beperkt; in elk verzet tegen huwelijken tussen kasten en geloofsovertuigingen; in elke aanval op dorpen van Dalits nadat een Dalit-man met een niet-Dalit-vrouw is getrouwd, in de campagne van de Sangh om de liefde tussen Hindoe-vrouwen en Moslim-mannen te brandmerken als “liefdesjihad” – het is de Manusmriti die je in actie ziet.

Heden ten dage gaat Khushbu Sundar namens de BJP voorop in de aanval op Thirumavalavan vanwege zijn opmerkingen over de Manusmriti, die zij opvatten als een belediging van de Indiase vrouwelijkheid. In 2005 was Khushbu zelf het slachtoffer van een soortgelijke patriarchale morele verontwaardiging. Ze had opgemerkt dat seks voor het huwelijk “cool” was, zolang het maar veilige seks was – hiervoor werden 22 zaken tegen haar aangespannen waarin ze beschuldigd werd van het “belasteren van de Tamil vrouwelijkheid en kuisheid”. De aanval op Khushbu werd geleid door de Pattali Makkal Katchi (PMK), een partij die nu bekend staat om haar gewelddadige campagne tegen huwelijken tussen Dalit-mannen en vrouwen uit intermediaire kasten. En in die tijd, Thol. Thirumavalavan en zijn organisatie zich ook in de strijd gemengd, waarbij Thirumavalavan zei dat haar opmerkingen “tegen de openbare orde” waren. Het zou de beweging tegen de Manusmriti vandaag versterken als hij zou erkennen hoe zijn opmerkingen uit 2005 dezelfde brahmaanse patriarchale opvattingen over vrouwelijke zuiverheid en kuisheid versterkten die hij, en wij, vandaag bestrijden.

Je kunt geen feminist zijn in India als je de Manusmriti niet bestrijdt – en je kunt de Manusmriti niet bestrijden zonder robuust feministisch te zijn, en de onvoorwaardelijke autonomie van vrouwen te doen gelden.

U hebt updates

Dit artikel verscheen voor het eerst in de gedrukte editie op 27 oktober 2020 onder de titel “Boek van Onvrijheid”. De schrijver is secretaris, All India Progressive Women’s Association en politburo lid, CPI(ML)

📣 The Indian Express is nu op Telegram. Klik hier om lid te worden van ons kanaal (@indianexpress) en blijf op de hoogte van de laatste headlines

Voor al het laatste opinienieuws, download Indian Express App.

• Tags:Manusmriti