Algemene locatie: De Middle Fork van de Flathead River vormt de zuidwestelijke grens van Glacier National Park. De Middle Fork ligt ten zuiden van de West Entrance aan Highway 2.
Kaarten: USGS Glacier National Park; Montana Atlas and Gazetteer, p 83-84
Visomstandigheden en soorten: bull forel, cutthroat, meerforel, regenboogforel, en witvis
Speciale beperkingen: Als u aan de Montana-kant vist, heeft u een Montana-vergunning nodig. Binnen het park moet u een exemplaar van het reglement bij u hebben. Cutthroats zijn beschermd en moeten worden teruggezet.
De enige camping in het gebied is de niet-betaalde camping bij Devil Creek. De camping ligt op 38 mijl van de ingang van het park.
The Middle Fork of the Flathead River Door Steve Smith
Wanneer was de laatste keer dat u op een rivier viste en een grizzly beer voor uw boot zwom? Of dat je verbaasd was dat vissen in zulk snel water leven, laat staan dat ze je vlieg konden zien en er naar toe konden vliegen terwijl die langs je heen vloog? Of je vroeg je af of je tijdens een wildwatertocht had gevist of tijdens het vissen in een stroomversnelling was geraakt? En misschien roep je aan het eind van de dag wel uit: “Holy cow, het was zo’n geweldige dag, het zou niet uitgemaakt hebben als we helemaal geen vis gevangen hadden” (ook al zou je dat niet echt menen).
De Middle Fork van de Flathead River baant zich een weg door de bergen van noordwest Montana. Vanaf het begin in het Great Bear Wilderness gebied, biedt de Middle Fork een unieke mix van landschappen, wilde dieren en vissen in een rustige en ongerepte omgeving. Van Bear Creek, waar de rivier 45 mijl stroomafwaarts de Great Bear verlaat, tot Blankenship Bridge, scheidt de rivier Glacier National Park en het Bob Marshall Wilderness Complex (waarvan de Great Bear een onderdeel is). Highway 2 en de Burlington Northern Railway lopen door de canyon die door de rivier wordt uitgesneden, hoewel ze zich er zelden opdringen.
De Middle Fork is een vrije-steenstroom. Freestone stromen zijn niet overdreven rijk aan voedingsstoffen, dus de Middle Fork heeft geen overvloedige insecten hatches of zelfs voorspelbare degenen. Wat hij mist aan insecten, maakt hij goed door een van de meest diverse soorten waterinsecten van de onderste 48 staten te herbergen. Dit begrijpen is de sleutel tot succes op de Middle Fork.
De vissen op de Middle Fork, voornamelijk inheemse westslope cutthroat forel en een groeiende wilde regenboog populatie, gedijen in het koele, heldere en snelle water van de rivier. Ze zijn gewend aan allerlei insecten die met hoge snelheid door de stroming heen schieten.
Stel je een inheemse keelforel voor die net stroomafwaarts van een snelle riffle op de bodem ligt te wachten tot de stroming het voedsel naar hem toe spoelt. De forel grijpt een stonefly nimf, klautert over de bodem. Vervolgens zweeft er een opkomende meivlieg langs die midden op de bodem hangt en wordt verslonden. Dan flitst er een volwassen caddisvlieg voorbij, die in het woelige water aan de oppervlakte dobbert, en de roodkeel gaat er voor. Wat de forel misschien niet opmerkt in zijn haast om het voedsel dat de stroming levert te slikken, is dat de caddisvlieg een nummer 12 Elk Hair Caddis aan het eind van je lijntje is. De vis, voor altijd uitgehongerd, heeft niet de luxe van een grondige analyse op de Middle Fork. Gooi een hoge droge vlieg in woelig water, buig als een gek en let op.
Westslope cutthroat forel zijn inheems in de rivier. Hoe hoger op de rivier, hoe meer je er zult vinden. De regenboogforelpopulatie is nu zelfonderhoudend en wordt als wild beschouwd. De regenboogforellen en de stekelbaarzen kunnen zich voortplanten, wat resulteert in de “cuttbow”-hybride. Ook de stierforel is inheems in de rivier. Helaas heeft het sediment van houtkapwegen de paaigebieden vernietigd en heeft de zware visserijdruk de reserves van deze vissoort zodanig verkleind dat het nu zelfs illegaal is om op de stierforel te vissen. Voorzichtigheid is geboden bij het identificeren van de gevangen vis in de Middle Fork. De beekforel wordt vaak verward met de beekforel en de meerforel, die ook in deze wateren voorkomen.
De Middle Fork is opgenomen in het wild and scenic river system en wordt dus beheerd door de U.S. Forest Service. Vergeet niet dat de noordelijke oever van de rivier de grens vormt van het Glacier National Park, dat een aparte reeks voorschriften heeft met betrekking tot kamperen en andere activiteiten.
De toegang tot de rivier is goed, hoewel een voertuig met vierwielaandrijving handig is voor sommige bootlanceringen. Bear Creek is het hoogste toegangspunt langs Highway 2. Daaronder is een ruwe, zanderige toegang bij de brug bij Walton. Stroomafwaarts ligt Paola Creek, gevolgd door Cascadilla Creek, Moccasin Creek (het begin van een acht mijl lang wildwatergedeelte van klasse III en het meest gebruikt), dan West Glacier en tenslotte Blankenship Bridge, waar de Middle Fork samenvloeit met de North Fork van de Flathead River. Een uitstekende kaart van het hele Flathead River systeem is verkrijgbaar bij het Forest Service station in Hungry Horse.
Wade-vissen op de Middle Fork is weliswaar mogelijk, maar wordt beperkt door snel water en diepe poelen tussen de runs. De beste manier om er te vissen is door wat water te overbruggen, en hiervoor is er geen betere boot dan de McKenzie River boot. Welk vaartuig je ook kiest (denk zelfs niet aan een kano), wees je ervan bewust dat zelfs buiten het wildwatergedeelte, de Middle Fork een snelle, krachtige, koude en afgelegen rivier is. Blinde bochten, rotsgeulen en talrijke omgevallen bomen maken het werk van de rivierpiloot veeleisend en serieus.
De rivier wordt bezocht door een verscheidenheid aan groot wild, en sommige van hen hebben hoektanden en klauwen. Wees ervan bewust dat dit berenland is, en bergleeuwen zijn ook waargenomen langs en in de rivier. Het veilig zien van hen vanuit een McKenzie boot (vergeet niet, vlotten kunnen ploffen) is een gedenkwaardige toevoeging aan elke vistrip.
De Middle Fork is een geweldige maar relatief onbekende rivier. De combinatie van het landschap van de Middle Fork, de wilde dieren, de vismogelijkheden en de rustige omstandigheden is zelden op één plaats tegelijk te zien. Geef andere vissende mensen voldoende ruimte; die is er genoeg op de Middle Fork.
Seizoenen: De Middle Fork kan goed worden bevist in april en begin mei, wanneer paaiende runs van cutthroat de rivier binnenkomen vanuit Flathead Lake. Hoog water is er over het algemeen van half mei tot eind juni. Na 1 juli blijft het vissen tot in oktober. Het is aan te bevelen ter plaatse te informeren naar de toestand van de rivier en de risico’s.
Vliegselecties: Dit is gemakkelijk. Alles zal vis te vangen op de Middle Fork, zolang het is goed gepresenteerd. Als je niet in staat bent om een goede presentatie te maken, probeer dan een nimf voor de boot te slepen, of laat je droge vlieg onder water trekken aan het einde van je drift. Hoewel anathema voor de purist, deze technieken zijn godsgeschenken aan de beginnende of flustered visgids. Het is niet mooi, maar het werkt.
River beschrijving door David Archer