DEAR JENNIFER: Mijn man en ik zijn bijna 10 jaar getrouwd. Ik ben 56 en hij is 58. Het is zijn tweede huwelijk en mijn derde, dus we waarderen de vreedzame, respectvolle relatie die we deze keer hebben opgebouwd. We hebben vijf volwassen kinderen, plus een kleinkind, twee honden en drie katten. We zijn allebei gepassioneerd door tuinieren en huishouden en we zijn druk aan het sparen om te gaan reizen als we over een paar jaar allebei met pensioen zijn. Kortom, het leven is goed, op één ding na. Ik vind het leuk om thuis rond te hangen met mijn man, maar ik vind het niet leuk om met hem om te gaan. Ik vind dat hij in het openbaar onbeleefd tegen me is – niet tegen andere mensen, alleen tegen mij. Hij onderbreekt me altijd als ik aan het praten ben, of stelt vragen over wat ik zeg op een manier die me dom doet lijken. Als we op een feestje of een andere grote bijeenkomst zijn en ik loop naar hem toe, stelt hij me niet voor aan degene met wie hij praat, hij laat me daar gewoon staan als een idioot. Hij gedraagt zich ook zo op familiebijeenkomsten – mijn eigen dochters hebben er opmerkingen over gemaakt. Ik heb hem dit nog nooit bij iemand anders zien doen, alleen bij mij. Waar komt dit gebrek aan respect vandaan? Ik zie op tegen sociale uitnodigingen. Als ik het ter sprake breng, zet hij me buitenspel en wordt het een vreselijke ruzie. Maar dat waait meestal snel over omdat we het in ons eentje goed hebben. Maar ik ben een sociaal persoon en ik wil niet alleen met mijn vriendinnen uitgaan als een vrijgezel. Hoe ga ik hiermee om?
* Beste Jennifer: Hoe kan ik single en gelukkig zijn?
* Beste Jennifer: Wat gebeurt er met ouder wordende sekswerkers?
* Beste Jennifer: Ik voel me schuldig dat ik geniet van mannelijke aandacht
JENNIFER ZEGT: Je tegenstrijdigheden in deze vraag verwarden me. Je begint met “we waarderen de vreedzame, respectvolle relatie die we deze keer hebben gecreëerd”, en eindigt met “Waar komt dit gebrek aan respect vandaan?”, wat suggereert dat je perceptie van “respect” misschien inconsistent is. Dit is niet het moment om een taxonomie van respect te geven, behalve dan dat het een vitaal onderdeel is van alle relaties. Het is als zuurstof – zonder worden ze giftig en sterven ze. Je zegt dat je een sociaal persoon bent die graag met z’n tweeën uitgaat, dit betekent dat een groot deel van jullie tijd samen wordt doorgebracht in angst voor kleinering, en dat is niet gezond.
Er zijn veel redenen waarom mensen in ongezonde relaties blijven. Een belangrijke is onze herinnering aan de goede tijden, aan hoe die persoon ons liet voelen toen we elkaar voor het eerst ontmoetten en helemaal in de wolken waren. Allebei op ons best en nog gelukzalig onwetend van alle schreeuwende verschillen of eigenaardigheden. Dat gevoel is zo verslavend dat, zodra het begint af te nemen, velen bereid zijn hun eigen identiteit/geluk op te geven in de hoop dat geduld, gehoorzaamheid en/of onderdanig gedrag de terugkeer ervan zullen bevorderen. Geloof me, dat zal niet gebeuren. Die eerste opwelling is in de afgrond gestort. Helaas houdt deze hoop vele ongelukkige paren jarenlang aan het lijntje, ongeacht hun overduidelijke onverenigbaarheid.
Ik heb ooit te lang in een relatie gezeten omdat het idee om weg te gaan zo overweldigend was dat ik er doodsbang van was. En omdat ik geloofde dat de interesse van mijn partner voldoende was om mij te valideren, leunde ik achterover en liet de verantwoordelijkheid voor het leiden van mijn leven aan hem over (terwijl ik nog steeds verwachtte dat hij mijn gewaardeerde onafhankelijkheid zou respecteren). Later, toen ik 13 jaar lang mijn escortbureau runde, zag ik diezelfde houding steeds weer terug bij de vrouwen die ik in dienst had; slimme, goed opgeleide en onafhankelijke 20-jarigen die waren opgevoed om “aardig” te zijn. Ze geloofden dat hun rol als vrouw inhield dat ze onderdanig moesten zijn – aan mannen, vooral aan oudere mannen. Het idee om een slaapkamer binnen te lopen en seks te hebben met een vreemde was lang niet zo intimiderend als het idee om respect van hem te eisen.
Vraag jezelf eens af of je dit gedrag van je man, dat sommigen als misbruik zouden omschrijven, wel accepteert. Het feit dat hij je niet tegemoet komt als je je gevoelens aan hem kenbaar maakt, is net zo onaanvaardbaar als het gedrag zelf. Als u belangrijk voor hem bent, dan zijn uw gevoelens ook belangrijk, vooral als u door zijn gedrag uw vertrouwen verliest. Als jullie samen om de tafel zouden gaan zitten om dit probleem op te lossen, zou je de dingen ook vanuit een ander perspectief kunnen zien: misschien is hij bijvoorbeeld sociaal onhandig en verlegen en uit zich dat in vijandigheid tegenover degene die het dichtst bij hem staat; of misschien zou hij willen dat jij je op sociaal gebied proactiever opstelt en jezelf voorstelt, in plaats van te wachten tot hij dat doet. Maar u kunt niet beginnen zijn standpunt te begrijpen als hij het gesprek afslaat. Misschien kunt u hem voorstellen dat als hij zich niet openstelt voor u en er niet over kan praten, u samen professionele hulp zoekt.
Eén ding om te overwegen is wanneer en hoe u uw ongelukkig-zijn communiceert. Hem confronteren in het bijzijn van anderen zal het vuur alleen maar aanwakkeren (vooral als hij onzeker is over hoe anderen hem zien). Ik stel voor dat je opschrijft wat je wilt zeggen en het oefent voordat je met hem praat, zodat het gemakkelijk van je tong rolt. Schrijf ook op wat je niet wilt dat er gebeurt en verwijs daar tijdens het gesprek steeds naar. Dingen als “niet reageren, ademhalen, tot 10 tellen… mijn gedachten ordenen”, of, “laat je niet door hem afpoeieren, wees geduldig en houd vol”. Vraag of zijn doel is om je zelfvertrouwen te ondermijnen, en als zijn antwoord nee is, (rustig) noem je voorbeelden en leg uit dat geen van jullie beiden goed overkomt als je je zo in het openbaar gedraagt.
Als hij weigert om ofwel een-op-een in gesprek te gaan of professionele hulp te zoeken, begin dan in te pakken.
PS. En laat het huwelijk een tijdje rusten…
Jennifer Souness heeft een ongewoon leven gehad. U kunt hier meer over haar te weten komen. Om Jennifer een vraag te stellen, email [email protected] met Beste Jennifer in de onderwerpregel.
Stuff
- Whats App