Alai

Er zijn talrijke complexe regulerende mechanismen die de ontwikkeling en functie van het perifere en centrale zenuwstelsel beïnvloeden. Daaronder behoren hormonen tot de krachtigste regulerende factoren. Verschillende deeltjes die bekend staan om hun hormonale activiteit dienen als neurotransmitters. Bovendien moduleren systemisch afgescheiden hormonen de functie van het zenuwstelsel, zowel op het niveau van de hersenen als van de perifere organen. Aangetoond is dat de werking van de schildklier een cruciale rol speelt in een goede cognitieve ontwikkeling, maar ook in vele andere aspecten van de activiteit van het zenuwstelsel, via mechanismen die een directe interactie met intrinsieke regulerende circuits inhouden of indirect door systemische effecten op bijvoorbeeld de bloedsomloop of de stofwisseling. Door deze nauwe relaties met de werking van het zenuwstelsel worden verstoringen van de thyrometabole toestand geassocieerd met een breed spectrum van neurologische tekens en symptomen, waaronder: stemmings- en cognitieve stoornissen, hoofdpijn, oftalmoplegie, tremor en andere bewegingsstoornissen, spierzwakte, enz. Zowel hyper- als hypothyreoïdie kunnen psychiatrische symptomen veroorzaken, zoals depressieve of angststoornissen, geheugenstoornissen, onvermogen tot functioneren en zelfs psychose. Ernstig gedecompenseerde hypothyreoïdie kan leiden tot myxoedeem coma – een levensbedreigende aandoening met opeenvolgend progressieve encefalopathische symptomen. Steroïde-responsieve encefalopathie geassocieerd met auto-immune thyroïditis (SREAAT) is een andere vorm van encefalopathie die geassocieerd is met schildklieraandoeningen en mogelijk ernstige klinische complicaties kan veroorzaken. In de periferie kunnen de thyrometabole stoornissen de spierfunctie beïnvloeden, wat kan leiden tot subjectieve vermoeidheid en lage inspanningstolerantie en in sommige gevallen (vooral bij hypothyreoïdie) tot objectieve myopathische verschijnselen. Ook het perifere zenuwstelsel kan worden aangetast, vooral bij hypothyroïde patiënten, met een grotere neiging tot het ontwikkelen van perifere polyneuropathie en entrapment neuropathieën zoals carpale tunnel of Guyone kanaal syndromen.