De Olmec Indianen

De Olmec Indianen worden vaak beschouwd als de Moedercultuur van latere Midden-Amerikaanse beschavingen. De Olmec Indianen waren een cultuur van oude mensen die ongeveer 1300-400 v. Chr. leefden in de laaglanden van Oost-Mexico.
Sommige onderzoekers zeggen dat zij uit Azië stamden – anderen zeggen dat zij uit Afrika stamden. Het Olmec-volk noemde zichzelf Xi (uitgesproken als Shi).
De Olmec Indianen heersten over een gebied dat zich uitstrekte van het Tuxtlas gebergte in het westen tot het laagland van de Chontalpa in het oosten, een gebied met aanzienlijke variaties in geologie en ecologie. Meer dan 170 Olmeekse monumenten zijn in het gebied gevonden, en tachtig procent daarvan staat in de drie grootste Olmeekse centra, La Venta, Tabasco (38%), San Lorenzo Tenochtitlan, Veracruz (30%), en Laguna de los Cerros, Veracruz (12%). Deze drie grote Olmeekse centra liggen van oost naar west verspreid over het gebied, zodat elk centrum een eigen set natuurlijke hulpbronnen kon exploiteren, controleren en leveren die waardevol waren voor de totale Olmeekse economie. La Venta, het oostelijke centrum, ligt dicht bij de rijke riviermondingen van de kust, en zou ook cacao, rubber en zout hebben kunnen leveren. De grote Olmeekse centra die zich spoedig ontwikkelden in La Venta, San Lorenzo en Laguna de los Cerros, en de kleinere centra zoals Tres Zapotes, waren niet slechts lege religieuze plaatsen, maar dynamische nederzettingen waar zowel ambachtslieden en boeren als religieuze specialisten en de heersers woonden.
De Olmeekse architectuur in San Lorenzo bijvoorbeeld omvat zowel publiek-ceremoniële gebouwen, elitewoningen als huizen van gewone burgers. Olmec publiek-ceremoniële gebouwen waren meestal aarden platform terpen, waarvan sommige had grotere huis-achtige structuren gebouwd op hen.
Bij La Venta kunnen we zien dat na 900 v. Chr. dergelijke platformheuvels rond grote plaza’s werden gerangschikt en een nieuw type architectuur omvatten, een hoge piramideheuvel.
De Olmeken waren een agrarische samenleving. Een belangrijk kenmerk van de centra van de Olmeken was hun ondergrondse netwerk van stenen afvoerleidingen – lange U-vormige rechthoekige blokken basalt die aan elkaar werden gelegd en bedekt met dekstenen. Het nieuwe San Lorenzo onderzoek suggereert dat deze systemen eigenlijk aquaducten waren die werden gebruikt om drinkwater te leveren aan de verschillende gebieden van de nederzetting. Sommige van de aquaductstenen, zoals San Lorenzo Monument 52, waren ook monumenten, wat erop wijst dat het aquaductsysteem ook een heilig karakter had.
GERELATEERDE ARTIKELEN: Olmec Art
Olmec Goden
Olmec Schrift

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.