Het is een uitdaging voor elke muzikant om de vraag te beantwoorden: “En, hoe is je muziek?”
Om lezers nieuwsgierig genoeg te maken naar je muziek om te stoppen met surfen, op play te klikken, en daadwerkelijk te luisteren, hebben ze een stimulans nodig. Dat is waar je bio komt in en het cruciale element het moet bevatten is een beschrijving van uw muziek. Je lezers willen – en verdienen – een begrijpelijke, dwingende schets van hoe je muziek eigenlijk klinkt, niet een aaneenschakeling van bijvoeglijke naamwoorden en clichés.
Het is gemakkelijk om te doen alsof we onze muziek beschrijven, terwijl we in feite gewoon vertrouwen op brede etiketten als postmodern, avant-garde, neo-romantisch, of atonaal. Deze termen zorgen er alleen maar voor dat jij en je muziek algemeen en institutioneel klinken – en vervreemden lezers die niet bekend zijn met de lingo.
Het is ook gemakkelijk om te vervallen in analytische termen: ons vertellen dat je uitgebreide harmonische taal en polyritmiek gebruikt. Maar nogmaals, dit zal niet helpen burgers verbinding te maken op een menselijk niveau en zal niet helpen ons voorstellen de ervaring van het horen van uw muziek.
En als je gewoon schrijft, “X is een componist die heeft geschreven voor solo zang, strijkkwartet, en kamer blazers,” je lezer nog steeds geen idee over hoe je muziek klinkt.
Het goede nieuws is dat er meerdere manieren om je muziek te beschrijven en er zijn tools om het schrijven gemakkelijker te maken. Hier zijn drie voorbeeldbeschrijvingen. Ik vind deze onderscheidend en meeslepend: ze maken dat ik op “play” wil klikken en luisteren. Wat ik ook leuk vind aan deze beschrijvingen is dat ze allemaal iets verrassends hebben waardoor ik ging zitten en er aandacht aan besteedde. Kijk wat je ervan vindt:
Annie Gosfield, die door de BBC “A one woman Hadron collider” werd genoemd, woont in New York City en werkt op de grenzen tussen genoteerde en geïmproviseerde muziek, elektronische en akoestische klanken, verfijnde timbres en ruis. Ze componeert voor anderen en treedt op met haar eigen groep, waarbij ze haar muziek meeneemt op een pad langs festivals, fabrieken, clubs, kunstruimtes en concertzalen. Haar muziek, door The New Yorker magazine “A star of the Downtown scene” genoemd, is vaak geïnspireerd door de inherente schoonheid van gevonden geluiden, zoals machines, vernielde piano’s, vervormde 78-toerenplaten en ontstemde radio’s.
Dit deed me opzoeken Hadron collider: het is een deeltjesversneller. Ik dacht: wow! De andere beelden en zinnen die me nieuwsgierig maakten om op play te klikken, waren de grenzen tussen “verfijnd geluid en lawaai” en optredens in “festivals, fabrieken, clubs, kunstruimtes en concertzalen.” Ik vond het geweldig dat concertzalen als laatste aan de beurt waren. Maar vooral het einde maakte me nieuwsgierig – dat haar invloeden de “inherente schoonheid van gevonden geluiden omvatten, zoals machines, vernielde piano’s, vervormde 78-toerenplaten en ontstemde radio’s.”
Meredith Monk is componist, zangeres, regisseur/choreograaf en schepper van nieuwe opera’s, muziektheaterwerken, films en installaties. Ze wordt erkend als een van de meest unieke en invloedrijke kunstenaars van onze tijd en is een pionier op het gebied van wat nu “uitgebreide vocale techniek” en “interdisciplinaire performance” wordt genoemd. Monk creëert werken die gedijen op het kruispunt van muziek en beweging, beeld en object, licht en geluid, waarbij ze nieuwe manieren van perceptie ontdekt en met elkaar verweeft. Haar baanbrekende verkenning van de stem als instrument, als een welsprekende taal op zich, verlegt de grenzen van muzikale compositie, en creëert klanklandschappen die gevoelens, energieën en herinneringen oproepen waarvoor geen woorden bestaan.
Hier krijgen we het bereik van Merediths werk, een gevoel van haar positie in het veld, en dan een echte beschrijving van wat haar muziek inhoudt en hoe de ervaring is – beschreven op een manier die zowel musici als niet-musici accuraat en meeslepend zouden moeten vinden. Opmerking: ze gebruikt het veel te vaak gebruikte woord “uniek”, maar in deze context, en haar werk kennende, is dat prima.
Identiteit heeft altijd centraal gestaan in de muziek van Gabriela Lena Frank. Geboren in Berkeley, Californië, als dochter van een moeder van gemengd Peruaans/Chinese afkomst en een vader van Litouws/Joodse afkomst, verkent Frank haar multiculturele erfgoed op de meest vurige wijze via haar composities. Geïnspireerd door het werk van Bela Bartók en Alberto Ginastera, is Frank een soort muzikale antropologe. Ze heeft veel door Zuid-Amerika gereisd en haar stukken weerspiegelen en reflecteren haar studies van de Latijns-Amerikaanse folklore, waarbij ze poëzie, mythologie en inheemse muzikale stijlen in een westers klassiek kader integreert dat uniek is voor haar. Ze schrijft uitdagende idiomatische partijen voor solo-instrumentalisten, vocalisten, kamermuziekensembles en orkesten.
Hier is de informatie over Gabriela’s ouders en achtergrond absoluut relevant, want ze vertelt ons meteen wat de kern is van al haar muziek: identiteit. Ze is “een soort muzikale antropologe” en legt uit wat haar belangrijkste invloeden zijn en hoe die in haar werk tot uiting komen. Ik krijg een levendig gevoel van haar muziek en wordt opnieuw gedwongen te luisteren.
Vragen om je te helpen een meer concrete en suggestieve beschrijving van je muziek te genereren.
Hoe hebben luisteraars uw muziek beschreven? Wat hebben mensen gezegd na je optredens of over je opnames? Niet het algemene “het was geweldig” maar de meer nieuwsgierige opmerkingen over wat uw muziek hen aan het denken of zien heeft gezet. Niet wat andere componisten of docenten hebben gezegd, maar publieksleden en uitvoerders. Die kunnen je meer directe aanwijzingen en taal geven voor hoe burgers je muziek ervaren.
Waar ben je door gefascineerd of geobsedeerd? Zijn er onderwerpen, ideeën, soorten soundscapes, of onderzoeksgebieden die je in je muziek onderzoekt?
Wat is volgens u de kern van uw werk geweest? Wat wilt u bereiken? Heb je een gevoel van missie?
Hoe zou je je muziek beschrijven aan een lievelingstante, een niet-musicus? Hint: u zou niet op haar neerkijken en geen technisch jargon gebruiken. En natuurlijk zou ze het vooral op prijs stellen te weten wat je fascineert in je werk.
Als het beschrijven van je werk als geheel te ontmoedigend is, concentreer je dan op een bepaald project en beschrijf de opvallende kenmerken ervan: instrumentatie, vorm, of de gelegenheid of het ensemble waarvoor het werd geschreven. Een bepaald project kan dienen als een ingang voor een lezer om zich met je muziek te verbinden.
Welke projecten zijn je bezig? Geef ons een reden om in te schrijven voor uw nieuwsbrief en om uit te kijken naar (en bij te dragen aan) uw volgende projecten.
Voor extra hulp, overweeg het aansluiten en werken met een coach, mentor, publicist, of journalist. U kunt ook fans en vrienden vragen om u een beschrijving van één zin te sturen van elk van de werken die u online hebt. Je kunt verrassend suggestieve en nuttige resultaten krijgen.
Vermijd de clichés
Je bent een uniek individu en je muziek is een weerspiegeling van je unieke perspectief. Daarom moet je bio niet dezelfde vermoeide woorden en afgezaagde zinnen bevatten als in de biografieën van talloze andere muzikanten.
Het gebruik van clichés begint met een onschuldig verlangen om iets authentieks over te brengen. Maar in het zoeken naar woorden die passen, grijpen we uiteindelijk het eerste en gemakkelijkste dat in ons opkomt. Het kan beter. Graaf dieper.
To Be Avoided
(voel je vrij om meer clichés aan de lijst toe te voegen als dat nodig is #clichésRus)…
Passie / passie
Grenzen doorbreken
Genre-defying
Eclectisch
Uniek (wie is dat niet?)
Distinctieve stem
Van haar/zijn generatie
Opkomend
Up-and-coming
Intersectie
Juxtapose
Visceral
Streeft naar
Gerenommeerde
Hooggewaardeerd
Hoog (wat dan ook)
Zichzelf snel vestigend als gewild .
Geweldig
Kritisch geprezen
Heeft gestudeerd bij (klinkt onderdanig: gebruik “met”)
Onder de voogdij van (te arcaan)
Gedaan of toegewijd aan, of voorvechter van . . . de muziek van onze tijd
Een van de meest …
De volgende …
Bedenk dat deze woorden of uitdrukkingen op een gegeven moment niet afgezaagd en te veel gebruikt werden – ze hadden betekenis en konden effectief worden gebruikt. Maar zodra iedereen ze begon te gebruiken, werden ze een algemene hype, en nu klinken ze slechts als “bio speak.”
Volg de kudde niet: de taal die u wilt, moet fris en gedenkwaardig zijn om weer te geven wat specifiek is voor u.
Om duidelijk te zijn, effectieve biografieën die interesse wekken, clichés vermijden, en ervoor zorgen dat u op “play” wilt klikken, zijn niet gemakkelijk te vinden. Tijdens het schrijven van deze artikelenserie heb ik uren gezocht om goede voorbeelden te vinden.
In plaats van ontmoedigd te zijn, heeft dit me aan het denken gezet: wat als muzikanten zich rond deze uitdaging zouden scharen en hun bios zouden verbeteren – denk eens aan alle nieuwe luisteraars en fans die we zouden kunnen aantrekken!
Wil je de rest? Blijf kijken voor de laatste aflevering van Keys to Writing a Better Bio.