United States v. Lee Bentley Farkas
Court Docket Number: 1:10-cr-200 (E.D. Virginia)
Court Assigned: Deze zaak is toegewezen aan U.S. District Court Judge Leonie M. Brinkema, in het Albert V. Bryan United States Courthouse, 401 Courthouse Square, Alexandria, Virginia 22314.
Klik hier voor de laatste update.
Criminele aanklachten: Op 15 juni 2010 werd Lee Bentley Farkas, de voormalige voorzitter van een particuliere hypotheekverstrekker, Taylor, Bean & Whitaker (TBW), in een 16-count aanklacht aangeklaagd voor zijn vermeende rol in een meer dan $ 1.9 miljard dollar fraude regeling die heeft bijgedragen aan het faillissement van Colonial Bank, een van de 50 grootste banken in de Verenigde Staten in 2009, en TBW, een van de grootste particuliere hypotheekverstrekkende bedrijven in de Verenigde Staten in 2009.
De aanklacht beschuldigt Farkas met een aanklacht van samenzwering om bank-, draad- en effectenfraude te plegen; zes aanklachten van bankfraude; zes aanklachten van draadfraude; en drie aanklachten van effectenfraude. Volgens de aanklacht en een motie tot aanhouding van Farkas, ingediend in de U.S. District Court for the Middle District of Florida, zouden Farkas en zijn mede-samenzweerders betrokken zijn geweest bij een regeling om meer dan $ 400 miljoen te verduisteren van Colonial Bank’s Mortgage Warehouse Lending Division in Orlando, Fla, en ongeveer 1,5 miljard dollar van Ocala Funding, een door TBW gecontroleerde hypotheekverstrekkingsfaciliteit. Farkas en zijn mede-samenzweerders zouden dit geld hebben verduisterd om de operationele verliezen van TBW te dekken. Volgens de motie van de regering waarin de hechtenis van Farkas wordt gevorderd, heeft de frauduleuze constructie bijgedragen tot het faillissement van Colonial Bank en TBW. In de aanklacht wordt verder gesteld dat Farkas en zijn mede-samenzweerders fraude hebben gepleegd met telegrafische gegevens en waardepapieren in verband met hun poging om de regering van de Verenigde Staten ervan te overtuigen Colonial Bank ongeveer $ 553 miljoen aan TARP-fondsen te verstrekken.
Documenten van de rechtbank beweren dat de regeling begon in 2002, toen Farkas en zijn mede-samenzweerders roodstand op TBW-bankrekeningen bij Colonial Bank opvoerden om de kastekorten van TBW te dekken. Farkas en zijn mede-samenzweerders bij TBW en Colonial Bank zouden geld hebben overgeboekt tussen rekeningen bij Colonial Bank om de te hoge debetstanden te verbergen. Nadat de debetstanden waren opgelopen tot tientallen miljoenen dollars, zouden Farkas en zijn mede-samenzweerders de debetstanden en bedrijfsverliezen hebben verdoezeld door ervoor te zorgen dat Colonial Bank van TBW voor meer dan 400 miljoen dollar valse activa voor hypothecaire leningen kocht, waaronder leningen die TBW reeds aan andere investeerders had verkocht en valse belangen in pools van leningen. Farkas en zijn mede-samenzweerders zouden ervoor hebben gezorgd dat Colonial Bank deze vermeende activa tegen hun nominale waarde in haar boeken opnam, terwijl de hypothecaire leningen in feite waardeloos waren.
Door middel van gerechtelijke documenten wordt ook beweerd dat Farkas en zijn mede-samenzweerders TBW ertoe hebben aangezet om hypothecaire leningen met een verminderde waarde die het niet kon verkopen, te verbergen. Door middel van een reeks schijntransacties zouden de samenzweerders in sommige gevallen jarenlang dubieuze leningen in de boeken van Colonial Bank hebben verborgen.
Volgens gerechtelijke documenten hebben Farkas en zijn mede-samenzweerders bij TBW ook honderden miljoenen dollars verduisterd van Ocala Funding. Ocala Funding verkocht asset-backed commercial paper aan beleggers in financiële instellingen, waaronder Deutsche Bank en BNP Paribas Bank. Ocala Funding was op zijn beurt verplicht om onderpand aan te houden in de vorm van contanten en/of hypothecaire leningen die ten minste gelijk waren aan de waarde van het uitstaande commercial paper.
De rechtbankdocumenten beweren dat Farkas en zijn mede-samenzweerders contanten van Ocala Funding naar TBW hebben afgeleid om zijn operationele verliezen te dekken, en als gevolg daarvan aanzienlijke tekorten hebben gecreëerd in het bedrag van het onderpand dat Ocala Funding bezat om het uitstaande commercial paper te ondersteunen. Om de verduistering te verdoezelen zouden de samenzweerders valse informatie hebben gestuurd naar Deutsche Bank, BNP Paribas Bank en andere beleggers in financiële instellingen om hen ten onrechte te doen geloven dat zij voldoende onderpand hadden ter dekking van het door hen gekochte handelspapier. Volgens gerechtelijke documenten hielden Deutsche Bank en BNP Paribas Bank in of rond augustus 2009 ongeveer 1,68 miljard dollar aan commercial paper van Ocala Funding aan dat slechts voor ongeveer 150 miljoen dollar door contanten en hypotheekleningen was gedekt. Toen TBW in augustus 2009 failliet ging, konden de banken hun commercial paper niet voor de volledige waarde aflossen.
Volgens de aanklacht diende de houdstermaatschappij van Colonial Bank, Colonial BancGroup Inc., in het najaar van 2008 een aanvraag in voor $ 570 miljoen aan belastinggelden via het Capital Purchase Program (CPP), een subprogramma van het Troubled Asset Relief Program (TARP) van het Amerikaanse ministerie van Financiën. In verband met de aanvraag diende Colonial BancGroup financiële gegevens en documenten in die materieel onjuiste informatie bevatten met betrekking tot hypothecaire leningen en effectenactiva die door Colonial Bank werden aangehouden als gevolg van de hierboven beschreven frauduleuze regeling.
Volgens de aanklacht keurde Treasury de TARP-aanvraag van Colonial BancGroup voorwaardelijk goed op voorwaarde dat de bank $ 300 miljoen aan particulier kapitaal zou aantrekken. Farkas en zijn medesamenzweerders leidden naar verluidt een poging om de 300 miljoen dollar bijeen te krijgen. Op of rond 31 maart 2009 hebben de samenzweerders Colonial BancGroup valselijk laten weten dat zij voldoende investeerders hadden gevonden om aan het TARP-voorwaardebedrag te voldoen. Farkas en zijn mede-samenzweerders hebben naar verluidt $ 30 miljoen in escrow geplaatst, onder de valse voorwendselen dat dit betalingen door beleggers vertegenwoordigde, terwijl Farkas en een andere mede-samenzweerder in feite $ 25 miljoen van het escrowbedrag van Ocala Funding hadden afgetroggeld. In de tenlastelegging wordt beweerd dat Farkas en zijn mede-samenzweerders in verband met deze onjuiste voorstelling van zaken fraude hebben gepleegd via telegrafische kanalen en met effecten. Uiteindelijk heeft Colonial BancGroup geen TARP-middelen ontvangen.
De aanklacht stelt ook dat Farkas en zijn mede-samenzweerders ertoe hebben geleid dat Colonial BancGroup materieel onjuiste financiële gegevens over haar activa heeft ingediend bij de Securities and Exchange Commission (SEC) in jaarverslagen in de vorm van formulieren 10-K en kwartaalaangiften in de vorm van formulieren 10-Q. De materieel onjuiste financiële gegevens van Colonial BancGroup omvatten naar verluidt te hoog opgegeven activa voor hypothecaire leningen die weinig of geen waarde hadden en die Farkas en zijn mede-samenzweerders door Colonial Bank lieten aankopen. In de aanklacht wordt ook beweerd dat Farkas en zijn mede-samenzweerders TBW ertoe hebben aangezet om materieel onjuiste financiële gegevens in te dienen bij de Government National Mortgage Association (Ginnie Mae) om TBW’s bevoegdheid uit te breiden om door Ginnie Mae gedekte hypotheekeffecten uit te geven.
Volgens gerechtelijke documenten verduisterde Farkas ook persoonlijk meer dan $ 20 miljoen van TBW en Colonial Bank.
In augustus 2009 legde het Alabama State Banking Department, de toezichthouder van Colonial Bank, beslag op de bank en benoemde de FDIC tot curator. Colonial BancGroup vroeg in augustus 2009 ook het faillissement aan.
Voor meer informatie over de aanklachten, zie hieronder:
Persbericht – 16 juni 2010
Persbericht – 19 april 2011
Persbericht – 30 juni 2011
Aanklacht
Kennisgeving van 9 augustus Hoorzitting
Dossier van de overheid met betrekking tot Restitutie
Voorlopige Beschikking van verbeurdverklaring van 30 juni, 2011
Besluit tot herschikking van de datum van het proces
Besluit tot vrijlating
De informatie op deze website zal worden bijgewerkt naarmate zich in deze zaak nieuwe ontwikkelingen voordoen. Als u vragen hebt, kunt u de gratis Slachtofferhulplijn bellen op (888) 549-3945 of een e-mail sturen naar [email protected].
Gerelateerde zaken:
Vermoeden van onschuld: Het is belangrijk in gedachten te houden dat verdachten onschuldig worden geacht totdat hun schuld is bewezen en dat deze veronderstelling vereist dat zowel de rechtbank als ons kantoor bepaalde stappen nemen om ervoor te zorgen dat recht wordt gedaan.
Wet op de Rechten van Slachtoffers van Misdrijven en het recht om een raadsman in de arm te nemen: De Crime Victims’ Rights Act (18 U.S.C. § 3771) is alleen van toepassing op slachtoffers van de in federale rechtbank ten laste gelegde misdrijven, en het is dus mogelijk dat personen niet al deze rechten kunnen uitoefenen als het misdrijf waarvan de persoon slachtoffer is niet ten laste is gelegd. Sectie 377I(c)(2) van deze wet vereist dat wij u adviseren dat u het recht heeft om een raadsman in te schakelen. Hoewel het statuut specifiek bepaalt dat u het recht heeft advies van een advocaat in te winnen met betrekking tot uw rechten onder het statuut, is er geen eis dat u een advocaat in de arm neemt. De regering kan u geen specifieke raadsman aanbevelen, noch kan de regering (of de rechtbank) betalen voor een raadsman die u vertegenwoordigt. De regeringsadvocaten vertegenwoordigen de Verenigde Staten.
Wenst u een raadsman om uw belangen te behartigen, laat uw advocaat dit dan schriftelijk aan dit kantoor weten: U.S. Department of Justice, Criminal Division, Fraud Section, 10th & Constitution Avenue, NW, Bond Building, 4th Floor, Washington, DC 20530, Attention: Victim Witness Unit; fax: (202) 514-3708; of e-mail: [email protected]. Indien u ervoor kiest geen raadsman in te schakelen om uw belangen te behartigen, hoeft u niets te doen.
Plea Overeenkomsten: Wees u ervan bewust dat veel strafzaken worden opgelost door middel van een pleidooi overeenkomst tussen het ministerie van Justitie en de verdachte. U moet ook weten dat het niet ongebruikelijk is dat een gedaagde probeert te onderhandelen over een pleidooi kort voordat het proces moet beginnen. Een pleidooi kan op elk moment worden overeengekomen en zelfs tot de ochtend van het proces, waardoor er weinig of geen gelegenheid is om u op de hoogte te stellen van de datum en het tijdstip van de pleidooizitting. Als de rechtbank een pleitzitting in deze zaak plant, zullen wij ons best doen om u zo snel mogelijk op de hoogte te stellen van de beschikbare informatie. Als u de aanklager op de hoogte wilt brengen van uw standpunten over mogelijke pleidooien of andere aspecten van de zaak, kunt u gratis bellen met de Slachtofferhulplijn op (888) 549-3945 of een e-mail sturen naar [email protected], en wij zullen u in contact brengen met de aanklager.