Hier zijn wat tips uit mijn eigen ervaring als fervent indie-rock luisteraar, en een theorie nerd die graag muziek analyseert om te rippen.
Geen van deze zijn regels, geen van deze zou zelfs standhouden tegen een kritische blik als je er hard genoeg op zou drukken. Dit zijn gedachten die ik zo uit mijn hoofd organiseer.
Alles hieronder is gewoon het gebazel van mijn eigen ik.
In mijn inschatting, houdt Indie rock van de I IV relatie. Ik persoonlijk geloof dat ik meer IV > I resoluties hoor dan V > I resoluties (dit is echter geen regel, en veel bands lossen de V netjes op in de I).
Elliott Smith didn't often use the V > I resolution, but I think someone like Death Cab for Cutie might Er is ook een sterke neiging naar modale progressies, modale uitwisseling, en niet-diatonische harmonie, die ook gewoon duidelijk is in veel Rock muziek. Dit zijn dingen als II, III, iv akkoorden enzovoort (majeur versies van mineur akkoorden zijn vaak 7e akkoorden).
Radiohead's 'Creep' uses I III IV vi, The Mowgli's 'San Francisco' throws a III7 in there. Built to Spill's'Big Dipper' has a iv with no IV Veel indie-muziek lijkt ook eerder uit 2 akkoorden te bestaan dan uit 4 akkoorden (nogmaals, ja je zult 4 akkoorden progressies vinden in indie, dit is geen regel). Dit kan zich weer lenen voor Modale progressies.
Lots of Iron and Wine verses are 2 chord, wherelots of Elliott Smith songs might even be 8 chord progressions with lots of borrowed chords.Green Aisles by Real Estate is 2 chordsfor the verses. Ik vind ook veel liefde voor maj7 akkoorden, afhankelijk van hoe ‘clean’ de indierock is. Gedeeltelijke akkoordvormen ook, slechts soms krijg je een volledig open akkoord, of een volledig barred akkoord. Impliciete akkoorden, d.w.z. 2 noten die een akkoord ‘impliceren’ komen ook veel voor.
Tweede dominanten, dat is gewoon een soort niet-diatonische harmonie, zoals hierboven vermeld. Het gebruik van zowel kleine als grote versies van hetzelfde akkoord, zoals de IV > iv > I progressie (zoals ‘Creep’)