Truppa di Garibaldi
Garibaldi, in een populaire kleurenlitho
Redshirts (Italiaanse Camicie rosse) of Rode jassen (Italiaanse Giubbe Rosse) is de naam die gegeven werd aan de vrijwilligers die Giuseppe Garibaldi in Zuid-Italië volgden tijdens zijn Mille expeditie naar Zuid-Italië, maar die soms ook werd uitgebreid naar andere campagnes van hem. De naam is afgeleid van de kleur van hun hemden (volledige uniformen waren buiten de financiën van de Italiaanse patriotten).
Achtergrond
De rode hemden werden opgericht door Giuseppe Garibaldi. Tijdens zijn jaren van ballingschap was Garibaldi betrokken bij een militaire actie in Uruguay, waar hij in 1843 aanvankelijk rode hemden gebruikte uit een voorraad die bestemd was voor slachthuisarbeiders in Buenos Aires. Later verbleef hij in privé-pensioen in New York City. Beide plaatsen zijn geclaimd als de geboorteplaats van het Garibaldiaanse rode hemd.
De vorming van zijn troepenmacht van vrijwilligers in Uruguay, zijn beheersing van de technieken van de guerillaoorlog, zijn verzet tegen de keizer van Brazilië en Argentijnse territoriale ambities (die door liberalen ook als imperialistisch werden gezien), en zijn overwinningen in de slagen bij Cerro en Sant’Antonio in 1846 die de onafhankelijkheid van Uruguay verzekerden, maakten Garibaldi en zijn volgelingen tot helden in Italië en Europa. Garibaldi werd later op grond van deze heldendaden bejubeld als de “Held van Twee Werelden”.
In Uruguay vormde Garibaldi, met een beroep op de Italianen van Montevideo, in 1843 het Italiaanse Legioen. In latere jaren werd beweerd dat het legioen in Uruguay voor het eerst de rode hemden droeg die in verband werden gebracht met Garibaldi’s “Duizend”, en die verkregen zouden zijn uit een fabriek in Montevideo die ze naar de slachthuizen van Argentinië had willen exporteren. Rode hemden die in de jaren 1840 door Argentijnse slagers werden gedragen zijn echter verder niet gedocumenteerd, en de beroemde camicie rosse verscheen niet tijdens Garibaldi’s inspanningen in Rome in 1849-50.
Het naaien van rode hemden voor de vrijwilligers: Odoardo Borrani, Cucitrici di camicie rosse, 1863
Later, na de mislukking van de veldtocht naar Rome, bracht Garibaldi een paar jaar door, rond 1850-53, met de Italiaanse patriot en uitvinder Antonio Meucci, in een bescheiden gotisch framehuis (nu aangewezen als New York City Landmark), op Staten Island, New York City, voordat hij in 1853 naar Italië vertrok. Er is een Garibaldi-Meucci museum op Staten Island.
In New York, in het tijdperk vóór de Burgeroorlog, waren rivaliserende compagnies van vrijwillige brandweerlieden de grote volkshelden van de stad. Hun moed, hun burgerzin en de levendige kameraadschap die zij aan de dag legden, inspireerden fanatieke volgelingen in heel New York, de oorspronkelijke “Buffs”.
Een typisch patriottisch gemeentelijk monument voor de Garibaldini, in Monte Porzio
De vrijwillige brandweercompagnieën varieerden in de volledigheid en details van hun uniformen, maar zij droegen allen het rode flanellen hemd. Toen Garibaldi na zijn verblijf in New York terugkeerde naar Italië, verschenen de rode hemden voor het eerst onder zijn volgelingen.
Garibaldi bleef een lokale held onder de Europese immigranten in New York. De “Garibaldi Guard” (39e New York State Volunteers) vocht in de Amerikaanse Burgeroorlog, 1861-65. Als onderdeel van hun uniform droegen ze rode wollen “Garibaldi Shirts” – althans, alle dienstplichtige mannen droegen die. De New York Tribune stelde ze als volgt samen:
| “ | De officieren van de Garde zijn mannen die belangrijke commando’s hebben bekleed in de Hongaarse, Italiaanse en Duitse revolutionaire legers. Velen van hen zaten in de Sardische en Franse legers op de Krim en in Algerije. | “ |
Het Garibaldi-hemd, een vrouwenmode, werd in 1860 ingevoerd door keizerin Eugénie van Frankrijk. De blousende stijl bleef nog enkele jaren populair en ging uiteindelijk over in de Victoriaanse hemdtaille en de moderne vrouwenblouse.
De roodhemden gaven inspiratie aan Mussolini om de fascistische zwarthemden eenheden te vormen, en van daaruit aan Hitler’s bruinhemden Sturmabteilung (SA) eenheden, evenals de quasi-fascistische Ierse blauwhemden onder Eoin O’Duffy. Zij hadden echter niets te maken met een proto-fascistische ideologie; Garibaldi’s mannen waren patriotten van verschillende politieke gezindten, die zich verenigden in de naam van nationale vrijheid en eenheid.
Galerij
Een foto aan deze galerij toevoegen
Deze pagina maakt gebruik van Creative Commons-gelicenseerde inhoud van Wikipedia (bekijk auteurs).