Q: Zou reproductief klonen geen aanvaardbare optie zijn voor mensen die anders geen biologisch verwante kinderen kunnen krijgen?
A: Nee. Uit gegevens over pogingen tot klonen bij andere dieren blijkt dat reproductief klonen bij mensen veel te riskant zou zijn. Bovendien is het aantal mensen voor wie klonen de enige manier is om biologisch verwante kinderen te krijgen, zeer klein. Bijna alle paren of personen met vruchtbaarheidsproblemen hebben andere haalbare opties om kinderen te krijgen, waaronder in-vitrofertilisatie, gebruik van donorsperma of -eicellen, of adoptie. Zelfs als klonen veilig zou zijn, zouden de sociale risico’s die het met zich meebrengt het tot een niet te rechtvaardigen optie maken.
Q: Hoe zit het met homoseksuele en lesbische paren die een kind willen dat genetisch aan hen verwant is?
A: Klonen zou resulteren in een kind dat genetisch “verwant” is aan één individu in het paar, maar op een manier die in de geschiedenis nog nooit eerder is vertoond. In het geval van mannelijke paren zouden nog steeds een donoreicel en een “draagmoeder” nodig zijn om de foetus te voldragen. Als klonen ooit veilig zou worden, zouden lesbiennes theoretisch een kind kunnen krijgen zonder betrokkenheid van een man, maar elk experiment om dat te testen zou onvermijdelijk riskant en onethisch zijn.
Q: Zouden ouders van een kind dat is gestorven dat kind niet moeten kunnen klonen als een manier om hun verlies te verwerken?
A: Nee. Door de geschiedenis heen hebben ouders die kinderen hebben verloren, gerouwd en troost gezocht bij familie en gemeenschap, en in dat proces hun gevoel van verlies opgelost. Het idee dat een gestorven kind kan worden “vervangen” door zijn kloon is een belediging voor het verloren kind, voor kinderen in het algemeen, en voor de menselijke waardigheid.
Q: Zou toegang tot reproductief klonen niet een “reproductief recht” vormen?”
A: Nee. Het recht om te beslissen of en wanneer je een kind krijgt is iets heel anders dan een recht om de genetische samenstelling van een kind te bepalen of om op welke manier dan ook een kind te krijgen. Een “recht om te klonen” zou een gevaarlijke verstoring van de reproductieve keuze zijn.
Q: Waarom zouden we ons zorgen maken over het reproductief klonen van mensen als niet wordt verwacht dat het op grote schaal zal worden gebruikt?
A: Elke poging om een gekloond menselijk wezen te creëren zou een onaanvaardbare vorm van menselijk experimenteren zijn. Als reproductief klonen ooit technisch succesvol zou worden en een geaccepteerde praktijk zou worden, zou het veel moeilijker worden om andere schadelijke toepassingen van de menselijke genetische technologie te voorkomen.
Q: Is reproductief klonen van mensen niet onvermijdelijk?
A: Helemaal niet. In een democratische samenleving hebben de mensen de macht om in te stemmen met de regels volgens welke zij wensen te leven. Veel landen hebben het reproductief klonen al verboden. Er is geen reden dat de Verenigde Staten en de rest van de wereld niet hetzelfde kunnen doen.
Q: Is het reproductief klonen van mensen niet al tegen de wet?
A: In tientallen landen zijn wetten tegen reproductief klonen van mensen aangenomen, maar niet in alle landen met een geavanceerde biotechnologische industrie. Hoewel bijvoorbeeld het reproductief klonen in bijna een dozijn staten van de Verenigde Staten verboden is, zijn er op nationaal niveau geen dergelijke wetten. Daarom moet het op internationaal niveau worden verboden, evenals door alle afzonderlijke landen.
Q: Wat is het verschil tussen “reproductief” klonen en “onderzoek” klonen, en waarom is dit van belang?
A: Zie de bespreking van het onderzoek klonen. Velen die het klonen voor onderzoek steunen, zijn tegen reproductief klonen.
Laatst gewijzigd op 10 maart 2010