Rural Free Delivery (RFD) werd in 1896 bij wijze van experiment opgericht. In 1902 werd het een officieel onderdeel van de diensten van de Post Office Department. Postinspecteurs waren van cruciaal belang voor het succes van de dienst. Het ministerie wees inspecteurs tijdelijk aan als “speciale agenten”, een term die in het midden van de 19e eeuw synoniem was geweest met postinspecteurs, die verantwoordelijk waren voor het bepalen van de uitvoerbaarheid en zelfs het ontwerp van RFD-routes in gebieden die in aanmerking kwamen voor de nieuwe dienst. Een aantal factoren speelde een rol bij de beslissing van een inspecteur, zoals het maken van routes zodat vervoerders niet twee keer op dezelfde dag dezelfde weg gebruikten, elke route moest ten minste 100 gezinnen bereiken, en de wegen moesten het hele jaar begaanbaar zijn.
Wanneer agenten hun beslissingen hadden genomen, stuurden ze hun aantekeningen en routekaarten terug naar het hoofdkwartier van het departement in Washington, DC, waar de uiteindelijke beslissing werd genomen over het toekennen van de route. Het starten van een route betekende niet het einde van de taken van een inspecteur. Zij inspecteerden de routes tweemaal per jaar om er zeker van te zijn dat alles (vervoerders, brievenbussen en wegen) voldeed aan de specificaties van het ministerie. In 1915 werd in de “Postal Laws and Regulations Applicable to the Rural Mail Service” opgemerkt: “Postmasters, clerks, employees, contractors, and others associated with the postal service are subordinate to post-office inspectors.”
Tijdens de tweede helft van de 19e eeuw en tot ver in de 20e eeuw was het postdepartement meer dan alleen het belangrijkste communicatiemiddel van de natie. Het was ook een politieke patronagemachine. Partijen die op nationaal niveau aan de macht waren, maakten vaak gebruik van de breedte en diepte van het postdepartement om politieke vrienden voor postfuncties te benoemen. Het manoeuvreren door de RFD routetoewijzingen was een moeilijke taak die werd bemoeilijkt door superieuren in Washington, DC, die de ene route verkozen boven de andere als een “dank je wel” voor lokale politieke supporters.
Lokale bewoners die stonden te popelen om te worden toegevoegd aan een RFD route waren opgewonden over de komst van de inspecteurs in hun steden. Kranten maakten vaak melding van dergelijke aankomsten. Eenmaal in het gebied werden de inspecteurs overspoeld met leiders uit naburige gemeenten die op de nieuwe routes wilden worden opgenomen.
- United States Post Office Department, Postal Laws and Regulations Applicable to the Rural Mail Service (Washington, DC: Government Printing Office, 1915) blz. 2.