Stephen King schreef: “Beeldspraak komt niet voor op de pagina van de schrijver; het komt voor in de geest van de lezer. Alles beschrijven is een foto in woorden leveren; de punten aangeven die jou, de schrijver, het meest levendig en belangrijk lijken, is de lezer je schets laten uitwerken tot een portret. “*
Een “foto in woorden” vat de betekenis samen van het verzoek aan een schrijver om beeldspraak te gebruiken om de lezer het verhaal te laten zien in plaats van het hem te vertellen. De volgende keer dat je naar een foto kijkt, denk dan aan de details – aan de kleuren, de texturen, de achtergrond, het weer, de plaatsing van de mensen, hun uitdrukkingen – en gebruik deze intrinsieke details om met woorden een beeld neer te zetten. Als schrijver zul je ontdekken dat het beeld tot leven komt; het verschijnt in je hoofd en vertaalt zich naar de verbeelding van je lezer. Met de details heeft de lezer de middelen in handen om het verhaal dat hem wordt verteld volledig te beleven.
Het gebruik van zintuiglijke details helpt bij het creëren van een levendige ervaring voor de lezer. Probeer bij het schrijven je scène te bekijken met behulp van al je zintuigen. In je definitieve versie zal je misschien niet elk detail van elk zintuig opnemen, maar je schrijven zal er baat bij hebben omdat je je verhaal volledig hebt gevoeld en volledig hebt verwerkt. Ik schrijf vanuit een zintuiglijke plek. Ik voel elk aspect van mijn verhaal. Ik observeer ook met behulp van al mijn zintuigen.
Een goede manier om jezelf te trainen in het letten op details is door mensen te kijken in een dichtbevolkte, diverse omgeving. Let op de gesprekken, de toon in de stem van de spreker. Hun kleding. Manieren. Denk na over de omgeving: Wat hoor je? Wat ruik je? Proef je? Hoe voelde je je toen je daar zat? Welke stemming werd er gecreëerd? Al deze details zullen je schrijven doen exploderen. Beeldspraak is de sleutel die het verhaal voor de lezer ontsluit.
Een andere manier om het gebruik van beeldspraak te stimuleren is om een kort verhaal te nemen, meestal fictie, en in de wereld van het personage te stappen door te tekenen wat het personage ziet. De meeste schrijvers zullen hier een beetje verward stoppen en zich afvragen: wat ziet mijn personage? Op dit punt wil ik schrijvers eraan herinneren dat wanneer iemand gaat zitten met een stuk tekst, er geen plaatjes of links naar andere inhoud kunnen zijn; de lezer heeft alleen wat de schrijver hem beschrijft. Schrijf vervolgens op wat je hebt getekend, inclusief ALLE zintuiglijke details. Ik wil een viscerale ervaring; ik wil weten wat het personage ziet, aanraakt, ruikt, hoort en proeft.
Stephen King vertelt zijn studenten om “. . . levendige werkwoorden te gebruiken. Vermijd de passieve stem. Vermijd het cliché. Wees specifiek. Wees precies. Wees elegant. Laat overbodige woorden weg … zie alles voor je het schrijft. “* Schrijvers gebruiken metaforen en vergelijkingen om wat ze beschrijven te vergelijken met een beeld dat de lezer al kent. Deze techniek helpt de lezer om een verband te leggen met de echte wereld. Metaforen en vergelijkingen zijn sterke literaire technieken, maar nieuwe schrijvers hebben de neiging te vervallen in vergelijkingen die te veel worden gebruikt. Stephen King zegt dat je clichés moet vermijden, en ik ben het daar roerend mee eens. Als je een vergelijking maakt, wees dan origineel of vermijd de techniek in zijn geheel. Deze vaardigheid vereist verbeeldingskracht en moet zich in de loop van de tijd ontwikkelen, maar auteur Bharti Kirchner verzekert de schrijver dat “als je het gereedschap scherp houdt, de weg van inspiratie naar voltooid werk minder ontmoedigend zal zijn en meer kans heeft om in succes te eindigen. “**
Een lezer herkent onmiddellijk een schrijver die de rijke zintuiglijke details van de verbeelding gebruikt bij het maken van zijn verhaal tegenover een schrijver die dat niet heeft gedaan. De fantasierijke schrijver betrekt de lezer en drijft hem in een levendige oase van detail, terwijl de niet-verbeeldingsvolle schrijver mechanisch, voorgeschreven en vlak overkomt. Schrijvers moeten deze woorden van Stephen King onthouden: “Beeld leidt tot verhaal, en verhaal leidt tot al het andere. Maar onthoud ook dat het grootste plezier van een schrijver zit in het zien, en het goed zien. “*
Ik vraag me af of de beperking die we op school aan schrijven hebben opgelegd, de schrijfvaardigheid van leerlingen heeft aangetast. Met deze gedachte in het achterhoofd wil ik alle schrijvers motiveren en aanmoedigen om de beperkingen los te laten die ze hebben ervaren bij het schrijven van technische of academische stukken en om hun woorden een beeld te laten schetsen op de pagina. Bharti Kirchner schrijft dat “zowel verbeelding als inspiratie een belangrijke rol spelen. Door bijvoorbeeld niet vanuit een schema te werken, kon je het verhaal een zin of twee tegelijk ontdekken. “** Onthoud, schrijvers, dat een “vers verhaalidee je eerst inspireert, en je dan op een onverwachte manier uitdaagt als je ernaar streeft om het tot leven te brengen. “**
Ik wil een oproep doen vanuit het perspectief van een schrijver en een leraar: ik moedig je aan om elke dag je verbeelding te gebruiken, omdat je creativiteit inderdaad zal overvloeien in je schrijven, en je schrijven zal er beter van worden. Stap weg van het kant-en-klare beeld in de digitale wereld, en wees origineel. Vergeet niet dat je verhaal tot leven komt als je het schrijft; en als levend wezen verdient het hetzelfde intrinsieke detail dat je in een foto probeert te vangen. Sluit je ogen en duik in je scène en in je personages, en geef ze een leven door details, in gedachten houdend dat “fictie een moment-voor-moment ervaring is voor de lezer. “** De taak van een auteur is ervoor te zorgen dat de lezer de nodige uitrusting heeft om ten volle van het verhaal te genieten.
Ik laat je achter met deze laatste wijze woorden: Schrijf met beelden in gedachten, en je verhaal zal veranderen in een kunstwerk waar je woorden lijken op penseelstreken op een doek.