Er is geen twijfel over mogelijk: professionals die overwerkt zijn en lijden aan slaaptekort zijn minder efficiënt en hebben meer kans om fouten te maken dan degenen die korter werken en tussen diensten door vrij nemen om uit te rusten en op te laden. Dit is de reden waarom piloten, spoorwegingenieurs en vrachtwagenchauffeurs allemaal een maximum hebben voor het aantal uren dat ze mogen werken zonder vrije tijd.
Wanneer het echter om de werkuren van chirurgen gaat, is het concept van een bovengrens veel controversiëler.
Hoeveel mogen chirurgen werken?
Begin 2003 heeft de Accreditation Council for Graduate Medical Education (ACGME) de werkuren van arts-assistenten beperkt tot maximaal 80 uur werk per week, niet meer dan 24 opeenvolgende uren, één vrije dag per week en ten minste 10 uur vrij tussen diensten.
Wanneer een chirurg echter de opleiding tot coassistent heeft voltooid en praktiserend arts is geworden, zijn deze regels niet langer van toepassing. Met andere woorden, een behandelend arts kan zo veel werken als hij wil. Hoeveel uur werken chirurgen meestal? Algemeen chirurgen werken meestal 50-60 uur per week.
Hoe beïnvloeden de gemaximeerde uren het welzijn van chirurgen en de veiligheid van patiënten?
Voorstanders van gemaximeerde uren beweren dat het beperken van de werkuren van coassistenten het welzijn verhoogt en een betere werktevredenheid bevordert. Maar zelfs met plafonds in plaats, lijden coassistenten nog steeds aan hoge percentages van professionele burn-out en depressie, volgens een artikel gepubliceerd door de American Medical Association.
“Toen ik in de jaren tachtig werd opgeleid, was het een teken van zwakte om niet te zeggen dat je hield van de om de andere nacht interne oproep, het slaaptekort en geen tijd om iets anders te doen,” zegt Dr. Julie Ann Freischlag. “
Hoewel voorstanders ook stellen dat het beperken van de chirurguren voor een betere kwaliteit van zorg voor patiënten zou kunnen zorgen, zijn anderen het daar niet mee eens, met het argument dat een verstoring van de continuïteit en te veel patiëntenoverdrachten tot medische fouten zouden kunnen leiden.
Twee studies, een uitgevoerd door deskundigen aan de Universiteit van Pennsylvania en een andere geleid door onderzoekers van het American College of Surgeons en de Northwestern University, vonden dat de door de ACGME ingestelde werkurenbeperkingen geen effect hadden op het risico van een patiënt op overlijden of heropname, volgens een artikel gepubliceerd in de Los Angeles Times. En hoewel minder tijd op de klok in theorie meer tijd zou moeten betekenen om te studeren voor board examens, vonden studies geen significant verschil tussen slagingspercentages voor en na de nieuwe regels van de ACGME.
What’s the Answer?
De beslissing om de werkuren van chirurgen te beperken is een complexe kwestie die vanuit vele invalshoeken moet worden bekeken. Minder uren werken kan weliswaar de balans tussen werk en privé verbeteren, maar minder tijd in de operatiekamer betekent ook minder ervaring, wat ook gevolgen kan hebben voor de kwaliteit van de zorg.
Bovendien blijven zelfs met een maximum aantal uren de problemen van burn-out en depressie bij chirurgen bestaan. Dus in plaats van strikte regels rond uren op te leggen, is het misschien zinvoller om betere processen te creëren voor het controleren van de mentale gezondheid van chirurgen, betere middelen voor interventie en preventie van burn-out en vermoeidheid en voortdurende investeringen in de hulpmiddelen en technologie die chirurgen helpen efficiënter te werken.
Als chirurgen beter zelf kunnen aangeven wanneer ze tijd weg moeten uit de operatiekamer, en ze worden gesteund door een cultuur van begrip, is een urenbeperking misschien helemaal niet nodig.
