Alai

WAARSCHUWING: Het volgende bevat spoilers voor Star Wars: The Rise of Skywalker, nu in de bioscoop.

Lightsabers zijn zo iconisch dat zelfs iemand die (op de een of andere manier) nog nooit een Star Wars-film heeft gezien, weet hoe het kenmerkende wapen van de Jedi en Sith eruitziet en klinkt. Iedere fan heeft zich waarschijnlijk wel eens voorgesteld om er zelf een te hebben. De coole ontwerpen, de verscheidenheid aan kleuren – iets ervan fascineert ons. Maar ondanks de populariteit van het wapen, hebben de films nooit uitgelegd hoe er een wordt gemaakt. Waarom zijn er verschillende kleuren? Is er een ceremonie voor nodig, of kan iedereen er een maken? Pakken Jedi gewoon een handleiding voor een lichtzwaard in een ijzerwinkel? Het is duidelijk dat er iets meer bij komt kijken, maar uit de films alleen zou je het niet opmaken.

The Rise of Skywalker laat het publiek kennismaken met een nieuw lichtzwaard wanneer Rey aan het eind verschijnt met een nieuw, geel exemplaar in haar hand. Helaas zien we nooit hoe, of wanneer, ze het gemaakt heeft. Doorheen de Star Wars geschiedenis, is het proces op verschillende manieren afgebeeld. Met name lichtzwaard kleuren hebben verschillende betekenissen en oorsprongen gehad. Laten we deze belangrijke maar onduidelijke Jedi-traditie eens grondig bekijken: hoe bouw je een lichtzwaard.

De eerste keer en de enige keer dat de bouw van een lichtzwaard in de films aan bod kwam, was technisch gezien in Return of the Jedi. In een verwijderde scène legt een Luke met capuchon de laatste hand aan zijn groene lichtzwaard door een paar bouten vast te draaien. Hij laat het er niet echt spiritueel uitzien. Gek genoeg heeft Star Wars van deze mechanische arbeid een belangrijke ceremonie gemaakt. Het is zowel een handwerk als een magisch ritueel.

De Star Wars canon laat het eigenlijke bouwproces vrij eenvoudig lijken. In bijna alle gevallen zijn lichtzwaarden gemaakt van schroot en rommel. Dit geldt vooral voor de rekwisieten, maar ook in het universum zijn ze van schroot gemaakt. Je zou denken dat je voor het maken van een oververhit laserzwaard een technische graad en beheersing van alles wat mechanisch is nodig hebt, maar Jedi krijgen de opdracht hun sabels al op zeer jonge leeftijd te maken. De zogenaamde troep moet wel specifiek zijn. Er zijn verschillende fictieve onderdelen die in het proces moeten worden verwerkt, zoals een “energie matrix” of een “emitter gate.” Maar afgezien van het Star Wars jargon, zijn er een aantal basisprincipes die belangrijk zijn, en als je naar het Galaxy’s Edge themapark reist, zul je deze termen misschien gaan gebruiken als je je eigen bouwt.

Een lichtzwaard bestaat van boven naar beneden uit vier (technisch gezien vijf) hoofdonderdelen: een emitter, een of twee hulzen, een schakelaar en een pommel. De emitter is waar het lemmet uit komt, de hulzen zijn meestal grepen, de schakelaar zet het zwaard aan, en de pommel siert de onderkant. Het laatste stuk is een kyber kristal, de krachtbron van de sabel en wat elke sabel zijn kleur geeft. Lichtzwaarden kunnen ook van allerlei materialen worden gemaakt – er zijn tal van fictieve metalen in Star Wars, zoals het schadebestendige beskar, als je The Mandalorian hebt gezien.

Vaak, zelfs in de niet-canon Legends media van voor Disney’s aankoop van Star Wars, worden lichtzwaarden gemaakt met gereedschap en ouderwetse elleboogsmeer. Spelers van Jedi: Fallen Order moeten werktafels vinden om hun sabels op deze manier te veranderen. De bouw van een lichtzwaard komt echter het best tot zijn recht in de tekenfilmserie The Clone Wars. De “Young Jedi” story arc begint met Seizoen 5 Episode 4, “The Gathering,” waarin Yoda en Ahsoka een groep jongelingen meenemen om hun kristallen op te halen en hun sabers te bouwen.

De vier-episode arc is een must-watch voor fans, en terwijl het uitlegt dat lightsabers in wezen zijn gemaakt van curated junk, laat het zien dat iemands eerste sabel moet worden gemaakt met behulp van force levitatie. De onderdelen moeten bij elkaar “horen” en verkeerd bouwen kan behoorlijk gevaarlijk zijn. Afgezien van de mechanische onderdelen, is het enige dat ontbreekt een goed kristal. Dit is waar het meer spiritueel dan mechanisch wordt. Je kunt niet zomaar elk Kyber-kristal gebruiken. Het moet jou kiezen.

Jedi noemen het proces “binding” met het kristal. Een verenigbaar kristal schijnt en glinstert, maar alleen voor de persoon die het kiest. Zodra een Jedi zich door meditatie met een kristal verbindt, verandert het kristal van kleur om overeen te stemmen met de aard van de persoon die het koos. Dus, terwijl oudere niet-canon verhalen betekenissen toeschrijven aan verschillende kleuren, zoals niveaus van ervaring en Force gevoeligheid, is de echte verklaring eenvoudig – de kleur van het kristal komt overeen met de essentie van de persoon met wie het zich verbindt. Sommige kleuren zijn zeldzamer dan andere, zoals paars en geel, maar rood kan helemaal niet op natuurlijke wijze worden verkregen. Om rood te worden, moet een kristal bloeden.

Volgens de Star Wars overlevering zijn kyberkristallen van nature geladen met lichtkracht-energie en bestand tegen de duisternis. Rode kristallen waren synthetisch, maar in de nieuwe canon, zijn ze gemaakt van natuurlijke kristallen zoals de anderen. Om een dark side te activeren, moet het leeggebloed worden, een proces dat lijkt op binding, maar in plaats van een verbinding te maken met het kristal via de Force, moet het worden geactiveerd door dark side corruptie (of boze meditatie, eigenlijk). Eenmaal ontdaan, wordt een kristal helder rood, en daarom passen alle Sith lichtzwaarden bij elkaar. Het is geen angstig esthetisch ding – het is als gevolg van een oude dark side ritueel.

Kristallen kunnen ook worden “genezen” na te zijn beschadigd – een proces dat Ahsoka Tano gaf haar zeldzame dubbele witte lichtzwaarden. Nog zeldzamer dan een wit lichtzwaard is een zwart zwaard, namelijk, het Darksaber. Een oude en mysterieuze sabel die al generaties lang wordt doorgegeven. De sabel komt voor in The Clone Wars, Rebels en de laatste aflevering van The Mandalorian. Het lemmet van de Darksaber heeft zelfs de vorm van een echt zwaard, plat en scherp, maar gemaakt met de laser van een standaard lichtzwaard. Voeg dat bij de steeds groeiende lijst van unieke sabels die de films zelden tonen – dubbelbladig, sabelstaf, stoksabel, wachtershoto, lichtzwaard en meer.

Als je dit allemaal niet wist, ben je niet alleen. De films hebben fans laten kennismaken met enkele variaties van lichtzwaarden, maar ze hebben nooit goed laten zien hoe ze worden gemaakt. Hoewel we Rey haar sabel niet zien maken, blijkt bij nadere beschouwing dat ze stukken van haar trouwe metalen staf heeft gebruikt. Misschien was een dubbelzijdige sabel logischer geweest? Zelfs Kylo Ren’s gekruiste lichtzwaard, bedoeld om een oud slagzwaard na te bootsen, is gemaakt van zijn trainingszwaard uit The Last Jedi. Terwijl het bouwen van een sabel een schat aan technische kennis lijkt te vereisen, bewijzen deze alleen maar verder dat het fantasiewapen bedoeld is om gepersonaliseerd te worden.

Misschien is het lichtzwaard zo iconisch vanwege zijn potentieel om de drager te vertegenwoordigen. Of het nu in kleur of in constructie is, iets aan een zwaard dat ons definieert is gewoon inherent cool. Het bouwproces is als een ceremonie – het zou ons waarschijnlijk hebben betoverd toen we jonger waren, maar nu maakt het ons gewoon zin om wat Star Wars speelgoed te kopen.