We moeten toegeven dat we allemaal een beetje verliefd zijn op de buitenplaneten. We lezen er graag over, net als jonge meisjes die tienertijdschriften lezen en elkaar e-mailen over de nieuwste hartenbreker. Zij zijn de glamour boys van de groep. Zij zijn de filmsterren, groter dan het leven en net zo ontoegankelijk. Flamboyant, onvoorzichtig, machtig, ze spelen met ons en we vinden het niet erg – totdat er iets vreselijks gebeurt.
Van alle glamour boys moet Neptunus wel de dodelijkste zijn. We zijn een beetje bang voor Pluto, die zich een beetje gedraagt als een gangster, de Humphrey Bogart of Cagney van de groep. We kunnen wel verliefd op hem zijn, maar hij kan ons ook doodschieten als we over de schreef gaan, dus we weten dat we in zijn buurt maar beter voorzichtig kunnen zijn. Uranus is het maffe genie, de onevenwichtige freak, de staalharde vreemdeling, het buitenbeentje dat ons fascineert. Hij is elektrisch en opwindend, maar hij kan ons morgen in de steek laten, dus nemen we wat komt en hopen er het beste van (Als je denkt dat dit niet aantrekkelijk is, denk dan nog maar eens na. Denk aan Doctor Who en elke rol die Johnny Depp ooit heeft gespeeld). Nu Neptunus…
Het gevaar van Neptunus is dat we hem nooit zien aankomen, en als hij eenmaal zijn betovering weeft, kunnen we de weg naar buiten niet meer vinden. In het begin vinden we het niet erg, en dan is het te laat. Pluto en Uranus kunnen ons beiden abrupt doorsnijden; we vertrekken gewond, geplet, misschien, opgebrand en buiten, maar met onze hersenen intact. Neptunus stopt pas als we de absolute bodem hebben bereikt, en het duurt vaak een tijdje voordat we weten dat we er zijn. Neptunus eist nooit, vraagt nooit om overgave; hij verleidt ons tot overgave uit eigen vrije wil. Laag fluistert van belofte, van gelukzaligheid, van perfectie. Neptunus vertelt ons dat al onze problemen weg zullen zijn, en nooit meer terug zullen komen, zolang hij in de buurt is. Neptunus is het antwoord op de vraag waarvan je niet wist dat je hem stelde, maar nu hij beantwoord is, voelt alles vreemd genoeg compleet aan. Neptunus weeft zich om ons heen tot we niet meer weten waar wij eindigen en Neptunus begint. En dan verleidt hij de ultieme overgave van ons, voorbij hart en geest. Hij verleidt onze ziel. In de ban van Neptunus worden we één met het al, al ervarend, al wetend, al voelend. We verdrinken, en we laten de last van onszelf, onze ego’s, ons bewustzijn los. Dit is ook wel bekend als de dood.
Neptunus-Sterke Charts
Diegenen onder ons die leven met een zware Neptunus invloed kunnen Neptuniaanse periodes hebben waarin we heen en weer slingeren tussen extase en wanhoop. Dit heen en weer slingeren kan gaan over spirituele, relatie-gerichte, creatieve, of psychologische zaken. We kunnen de ene week volmaakte gelukzaligheid en eenheid ervaren, en de volgende week in de Neptuniaanse val lopen van ‘niets doet er toe’. Dit is geen variatie op manisch-depressiviteit, maar heeft te maken met het feit dat onze perceptie was en afneemt met de Neptuniaanse invloed. Ironisch genoeg voelen we ons het helderst als we het meest in contact staan met Neptunus. We leven vaak in het grijze gebied tussen de manifeste en de niet-manifeste wereld, omdat Neptunus onze perceptie van de manier waarop de wereld in elkaar zit, verandert. Neptunus stelt ons in staat dingen te zien en te voelen die niet-Neptunianen niet zien. (Neptunus is altijd ergens in de horoscoop. Waar het ook valt, we hebben een hogere gevoeligheid, we zien verder dan de muren). Als we onze instincten volgen in onwaarschijnlijke richtingen, is dat vaak omdat we meer onderliggende informatie hebben. Maar als onze beslissingen niet op de ziel zijn gebaseerd (voor het welzijn van allen) maar op het ego (alleen voor het welzijn van mijzelf), zijn deze uitstapjes gedoemd te mislukken. Neptunus heeft geen tijd voor het hebzuchtige ego, en wanneer Neptunus in de hoogste versnelling staat, zal een op het ik gebaseerd leven waar geen dienstbaarheid aan te pas komt, uiteindelijk leiden tot de ergste straf van Neptunus, het verlies van het Zelf.
Een van de meest dodelijke dingen aan Neptunus is de manier waarop hij ons kan overtuigen van de illusie van perfectie. Waar hij ook valt, waar hij ook heerst, we moeten leren leven met een zekere mate van verlangen.
Neptunianen voelen zich nooit compleet. Het wordt wel ‘goddelijke ontevredenheid’ genoemd. (Ik ben vergeten wie die uitdrukking heeft bedacht, maar het was zeker een van de romantische dichters. Zo niet, dan hadden ze dat moeten doen.) Goddelijke ontevredenheid is een ‘blij gezicht’ uitdrukking over het Neptuniaanse verlangen, de scheppende kracht achter een eeuwige rusteloosheid, een honger naar goddelijkheid, die onmogelijk te stillen is door het feit zelf van incarnatie in deze wereld. Incarnatie heeft alles te maken met grenzen, en Neptunus houdt er niet van om opgesloten te zitten. Goddelijke ontevredenheid is verantwoordelijk geweest voor al het creatieve product in de wereld. Het is een van Neptunus’ belangrijkste functies als de hogere octaaf van Venus. Het verbindt ons kleinere zelf met het grotere, en inspireert ons om iets van onze visies te maken.
Maar ditzelfde verlangen naar (onbereikbare) voltooiing is wat Neptunianen naar verslavingen trekt, wat ook verslaafd zijn aan een relatie kan inhouden. Verslavingen lossen de grenzen van het ego op; we vervallen in valse voltooiing, valse gelukzaligheid. Als het ego zijn wereldse verantwoordelijkheden aflegt, willen we niets anders dan gelukzaligheid. Het loslaten van het afgescheiden Zelf, en alle echte en spirituele verantwoordelijkheden die daarmee gepaard gaan, kan net zo bedwelmend zijn als een drug.
Neptunus in synastrie
In synastrie kan deze valse gelukzaligheid de vorm aannemen van een ander menselijk wezen. We hebben deze persoon nodig. We hebben geen leven zonder deze persoon. Deze persoon is alles waar ik ooit naar verlangd heb, en ooit naar zal verlangen. Gelukkig leren ervaren Neptuniërs de gevarentekens herkennen (afhankelijkheid, verlies van jezelf, excuses maken, obsessieve fascinatie) en weten ze na een tijdje waar ze voor uit moeten kijken. Degenen die niet dagelijks met Neptunus worstelen, kunnen zijn ergste slachtoffers zijn. Ze worden overrompeld.
Ik moet toegeven dat in al de jaren dat ik synastrieën doe, ik Neptunus het meest regelrechte leed heb zien veroorzaken. Dit kan komen door resonantie. Ik geloof dat we cliënten aantrekken wiens problemen overeenkomen met onze kennis en ervaring. Dus ik trek meer Neptunus-georiënteerde mensen aan dan de meesten. Neptunus heeft een gevaarlijke neiging om ons aan te sporen ons te verliezen in een bron van verdriet om het onbereikbare, waardoor het leven zelf zinloos lijkt. Ik weet niet wat erger is, de droom hebben en hem dan verliezen, of de droom van een droom hebben.
Neptunus in synastrie stelt ons in staat onszelf voor de gek te houden. Is hij echt de belichaming van perfectie? Is zij iemand zonder wie ik niet kan leven? Nee. Dat is gewoon een verhaal dat Neptunus ons vertelt, maar het verhaal is zo effectief, zo echt, zo georkestreerd naar onze eigen specifieke psychische kronkels, dat we er volledig in geloven. Neptunus is de beste regisseur aller tijden, die speciaal voor ons een film maakt.
Een ding om in gedachten te houden bij het omgaan met Neptunus in synastrie is het feit dat, wanneer we door anderen worden verraden, we eigenlijk onszelf hebben verraden. Wat in ons is blind gehouden door Neptunus’ betovering, waardoor we bedrogen kunnen worden? Wij zijn geen slachtoffers. Neptunus’ beroemde illusie heeft een doel – het is precies georkestreerd om onze blinde vlekken aan ons te onthullen. Vaak bedekken deze blinde vlekken dingen die we liever niet willen zien: misbruik, verwaarlozing, verlating. Het opnieuw optreden van deze patronen wanneer Neptunus deel uitmaakt van het synastrische beeld dwingt ons om de terreur opnieuw te bekijken, omdat onze blinde vlekken onze juiste verbinding met de wereld om ons heen verhinderen.
De truc om met Neptunus te leven, hetzij nataal of in synastrie, is om jezelf verankerd te houden. Je kunt je niet door de golven mee de zee op laten sleuren. Je moet weten wanneer terug te trekken, wanneer gescheiden te houden. Je moet iets zwaars en echts en van de aarde hebben (wat Saturnus, misschien) om in de buik van Neptunus te zinken en hem en jou op je plaats te houden. Je hebt de lucht boven je nodig om je rationeel te houden, zodat je weet waar je bent. En je hebt wat instinctief vuur nodig om de tekenen te lezen en je te vertellen wanneer er een storm op komst is en je moet maken dat je wegkomt voordat je verdrinkt. In het ergste geval ligt het antwoord bijna altijd in Maagd. Doe gewoon iets nuttigs. Iets echts.
Neptunus en de Binnenplaneet Persoon
Gemeenschappelijke kennis zegt dat in synastrie, de persoon die de Neptunus heeft, de persoon die de binnenplaneet heeft, in de ban zal doen. Eerlijk gezegd, heb ik dit nog niet gezien. Ik moet zeggen dat ik het meer andersom heb gezien, dat het de Neptunus persoon is die betoverd wordt door de binnenplaneet persoon. Zeker in het begin. De complicaties van de innerlijke planeet persoon komen later in de relatie, wanneer ze geen grip kunnen krijgen op waar de Neptunus persoon vandaan komt. Ik moet zeggen dat dit vooral waar is in het geval van opposities. In deze gevallen in het bijzonder, wordt de Neptunus energie geprojecteerd op de planeet, en het wordt aangewakkerd door het feit dat de planeet op Neptunus’ polariteitspunt staat. Die planeet belichaamt iets dat Neptunus moet leren, om te worden. De persoon belichaamt die les, samen met de illusie van voltooiing. De fascinatie is onvermijdelijk. Dit gebeurt zelfs met minder harde aspecten, maar de oppositie is de krachtigste, gevolgd door het vierkant.
Al vroeg, als we jong zijn, kan het leven met Neptunus een marteling zijn. Keer op keer hongeren we naar wat onbereikbaar is, en het is ondraaglijk. We worden verliefd op homo’s, getrouwde mensen, beroemde mensen, en we vallen hard. We verlangen naar levens die we nooit zullen hebben. We bidden om onze energie te richten op iets, wat dan ook, dat ons vervulling zal geven, en het komt nooit (tenminste, niet op de manier die we verwachten). Later, nadat we een beetje realiteit over ons heen hebben gekregen … nee, wacht … later is het leven met Neptunus ook een strijd. Maar het wordt makkelijker als we leren dat we sommige dingen kunnen hebben die Neptunus ons belooft (zelfs wat gelukzaligheid). Uiteindelijk leren we dat het geheim van het overleven van Neptunus ligt in het wijd open houden van het hart, hoe beangstigend dat ook kan zijn na een Neptunus-episode. We komen in de verleiding om Neptunus buiten ons leven te sluiten, en dat is het gevaarlijkste van alles. Als we dat doen, leven we een leven zonder magie, zonder de sensatie van het zien dat onze hoop, wensen en dromen (ja, met hard werken) werkelijkheid worden. Zonder Neptunus voelen we ons afgesneden van de mogelijkheden die het universum ons biedt. Toch moeten we die hypnotiserende klootzak heel goed in de gaten houden, anders weeft hij die stomme betovering weer en trekken de golven van brij zich terug en zitten we (weer) midden in de woestijn van nergens, gedwongen om onze weg naar huis te zoeken via een onbekend landschap.
Geen wonder dat Neptunus vindt dat hij ons moet verleiden – hij gelooft niet dat iemand van ons vrijwillig naar hem toe zou gaan.
Neptunus’ beloningen
Neptunus’ beloningen zijn niet echt fysiek. Niet zoals de beloningen die komen met Saturnus werk, of het voordeel van het gebruik van uw Mars of Mercurius tot maximaal effect. Maar het werken met Neptunus heeft wel voordelen.
Ironisch gezien is helderheid er een van. Wanneer Maagd-discriminatie wordt toegepast op Neptunus, trekt de mist op, en worden we geïnspireerd. We kunnen dingen zien die we nooit eerder hebben gezien, dingen creëren die we nooit voor mogelijk hadden gehouden, en ja, zelfs bewustzijnstoestanden voelen die we nooit eerder hebben gevoeld. We beseffen dat gelukzaligheid, vreugde en eenheid mogelijk zijn in deze wereld. Neptunus stelt ons in staat voorbij de illusie van onze aardse grenzen te kijken en te beseffen dat de ultieme grens, de scheuring tussen “ik” en het universum zelf, een illusie is. Neptunus leert ons dat wat één beïnvloedt, het Al beïnvloedt.
In synastrie kan Neptunus ons groot mededogen geven. Het kan ons zelfs empathie geven, als we onze eigen ego’s uit de weg duwen. Neptunus kan ons in staat stellen onze partners te koesteren en hen hun gebreken te vergeven, omdat we ons maar al te bewust zijn van onze eigen gebreken. Neptunus stelt ons in staat om onze partners intiem te kennen, en om onze partners toe te staan ons te kennen. Neptunisch vertrouwen is de moedigste en hoogste vorm van vertrouwen, omdat we onszelf geen uitweg gunnen. We geven ons volledig en gewillig over, omdat we weten dat, wat er ook gebeurt, we zullen overleven. Neptunus stelt ons in staat goddelijkheid te zien in de schoonheid van een ander, in een gebaar, in een fluistering. Het stelt ons in staat hand in hand te leven met een hogere macht, en ons met gratie over te geven, in het volle besef van wat we doen.
Neptunus en Schoonheid
Het mooiste wat ik ooit op deze Aarde heb gezien, en ik zeg bewust ‘ding’, want ik reken zonsondergangen en bergen en luipaarden en schilderijen en al het andere van deze wereld mee, was een ander menselijk wezen. Niet iemand die ik ken. Hij stond vlak bij me in een Londense straat. Het licht ving hem in een zachte stralenkrans en ik slaakte een stille zucht, stomverbaasd dat er zoiets moois kon ontstaan uit de willekeurige chaos van de wereld. Ik liep weg, een beetje geschokt, maar ervan overtuigd dat er iets in mij was geopend, veranderd. Einde verhaal. (Ik ben een dubbele Maagd, je dacht toch niet dat er hier een Neptunisch einde zou komen?)
Ik loop nu al een tijdje mee, heb veel dingen gedaan, veel dingen gezien, en ben niet snel onder de indruk. Ik was nederig door mijn reactie, door mijn vatbaarheid; er is iets met schoonheid dat pelgrims van ons allen maakt. Neptunus laat ons ontzag inboezemen, en dat is de barst die het licht binnenlaat. Het brengt ons op onze knieën. Wat is er die dag in mij veranderd? Ik weet het nog steeds niet. Dat is Neptunus voor jou. Het heeft iets te maken met vertrouwen hebben in de creatieve krachten van het universum. Het heeft iets te maken met overvloed. Iets wat te maken heeft met de pure vreugde van het leven.
Maar dat is mijn Neptunus reis, mijn persoonlijke navigatie door de manifeste en onmanifeste werelden, naar een afstemming met het magische onbekende. De jouwe zal anders zijn.
Dit bericht is opnieuw gepubliceerd met toestemming van de auteur en verscheen in zijn oorspronkelijke vorm op The Inner Wheel.