Waren ze langer bezig geweest met het bestuderen van deze vogels die zich niet als vogels gedroegen, dan hadden de ontdekkingsreizigers ze misschien een naam gegeven naar een aantal van hun unieke eigenschappen – hun zwemsnelheid of hun vermogen om zich op het land voort te bewegen zonder poten of vleugels. Pinguim is Portugees voor vet, wat misschien verwijst naar de olie die vrijkomt bij het slachten van pinguïns of naar hun omtrek. In het Welsh betekent pen gwyn witte kop, een term die de mens gaf aan de pinguïnsoort van het noordelijk halfrond alvorens ze af te slachten tot uitsterving. Op hun lange eentonige Antarctica tochten, doodden de vroegste ontdekkingsreizigers pinguïns voor hun vlees en eieren die ze verkozen boven minder smakelijke culinaire opties. Pas eeuwen later begon men de vogels commercieel te doden om hun olie, veren, vlees en eieren te oogsten.
Treurig voor de toeristen op Antarctica, zij zullen niet oog in oog staan met de grootste van de pinguïnsoorten die hier ooit leefden, voor het laatst verondersteld te bestaan in het Mioceen, en behorend tot de veertig pinguïnsoorten die zijn uitgestorven.
Omwille van de commerciële exploitatie, in de moderne tijd, begonnen de gemakkelijk te vangen en onbekwame pinguïns af te nemen, sommige bijna tot het punt van uitsterven voordat regeringen actie ondernamen. Pinguïns die het land en de wateren van Antarctica bewonen ten zuiden van de 60S breedtegraad worden beschermd door het Antarctisch Verdrag. Vele milieu-organisaties over heel de wereld ijveren voor de bescherming van de pinguïnsoorten waarvan de populaties niet stabiel zijn. De International Penguin Conservation Working Group, samengesteld uit wetenschappers en instellingen, werd opgericht in 2000 om pinguïn onderwijs te promoten, onderzoek te helpen coördineren en fondsen te werven voor behoud.
In plaats van pinguïns te doden, kijken mensen tegenwoordig meestal naar hen, reizen naar Argentinië om tussen de Magelhaen soorten te wandelen of observeren verschillende soorten op Antarctica rondreizen. Dat pinguïns vroeger levend op het vuur gegooid werden om het brandend te houden, toont aan hoezeer onze gevoeligheden veranderd zijn. We aanbidden ze, maken er filmsterren van en vervaardigen knuffeldieren in smoking om op hen te lijken. Hoewel het een zwaar leven is, is het in sommige opzichten een gouden tijd voor pinguïns.