Misschien wel een van de meest moreel onberispelijke en prijzenswaardige toespraken ooit gehouden was Martin Luther King Jr.’s “I Have A Dream” toespraak gehouden op 29 augustus 1963. De toespraak werd gehouden op de trappen van het Lincoln Memorial in Washington D.C. voor 250.000 activisten die deelnamen aan de March on Washington For Jobs and Freedom tijdens het hoogtepunt van de Burgerrechtenbeweging.
Het doel van Dr. King’s toespraak was hoop te scheppen dat er op een dag, door vreedzaam protest, een einde zou komen aan de segregatie. King’s boodschap moedigde alle activisten aan om op de hogere weg van vreedzame demonstraties te blijven en niet te drinken “uit de beker van bitterheid en haat”, die geweld is. Martin Luther King Jr.’s beoogde publiek was niet alleen de menigte die aanwezig was voor zijn toespraak, maar voor het hele land om te horen en in zich op te nemen. Het doel van deze tekst is het analyseren van de retorische strategieën die King in zijn toespraak gebruikte en die zijn boodschap zo overtuigend maakten.
Martin Luther King Jr. begint zijn toespraak met een toon die een groots en tijdloos gevoel overbrengt, door te verklaren: “Ik ben blij dat ik vandaag samen met u mag deelnemen aan wat de geschiedenis zal ingaan als de grootste demonstratie voor vrijheid in de geschiedenis van de natie.” Zijn monumentale toon creëert onmiddellijk een stemming die betekenisvol en ernstig is, waardoor het publiek het gevoel krijgt deel uit te maken van iets groots en aanwezig te zijn. Dit zorgt er ook voor dat mensen die later buiten het evenement om luisteren, tot op de dag van vandaag, het gevoel hebben dat King een zeer serieus, zeer belangrijk en tijdloos idee probeerde uit te drukken.
Dr. King gaat verder met de grootse uitspraak: “5 score years ago,” wat dezelfde bewoording is die Abraham Lincoln gebruikte in zijn Gettysburg Address. King gebruikte dit om zichzelf in hetzelfde licht en op dezelfde manier voor te stellen als Abraham Lincoln deed, in de hoop het “licht en de hoop” die Abraham Lincoln in de natie veroorzaakte weer te doen opleven. De meeste Amerikanen, blank en zwart, hebben een groot respect voor Abraham Lincoln en Martin Luther King Jr. schildert zichzelf onverschrokken op dezelfde manier als president Lincoln deed. Als King zo op zichzelf lijkt, zorgt dat er op subtiele wijze voor dat Amerikanen naar hem opkijken en hem respecteren op dezelfde manier als ze dat doen voor Abraham Lincoln.
Een andere retorische strategie die Dr. King gebruikte was contrast. Als hij het over de emancipatie proclamatie heeft, zegt hij: “Dit gedenkwaardige decreet kwam als een groot baken van licht en hoop voor miljoenen negerslaven… Het kwam als de vreugdevolle dageraad die een einde maakte aan de lange nacht van gevangenschap.” King beschrijft slavernij als “de lange nacht van gevangenschap” als contrast met het “baken van licht” dat hij gebruikte om de emancipatie proclamatie te beschrijven. Dit contrast lokt zijn publiek om te geloven in de onrechtvaardigheden van de slavernij in het verleden en leidt hen naar zijn volgende argument.
King gaat verder met te zeggen: “Maar honderd jaar later is de neger nog steeds niet vrij… het leven van de neger is nog steeds helaas verlamd door de manakel van segregatie en de ketting van discriminatie… de neger leeft op een eenzaam eiland van armoede… de neger kwijnt nog steeds weg in de hoek van de Amerikaanse samenleving en vindt zichzelf een balling in zijn eigen land.” Dr. King gebruikt de woorden “helaas kreupel”, “ketenen”, en “wegkwijnen in de hoek” om een miserabel tafereel voor zwarte Amerikanen te schetsen, één van marteling, beperking en gevangenschap. Deze zinnen, in Martin Luther King Jr.’s eigen woorden, “dramatiseren” de situatie in het land voor zwarte Amerikanen en dwingen ons door middel van beschrijvende en meedogenloze beeldspraak, waardoor verdriet en wroeging bij het publiek wordt veroorzaakt. King gebruikt ook de termen “leven op een eenzaam eiland” en een “balling in zijn eigen land” om meer opsluiting en ellende voor de zwarte Amerikanen uit te beelden, opnieuw hun huidige situatie benadrukkend en uitvergrotend door middel van beeldspraak. Dr. King verklaart later: “De wervelwind van opstand zal de fundamenten van onze natie blijven doen schudden totdat de heldere dag van gerechtigheid aanbreekt.” King gebruikt de woorden “wervelwind”, “schudden” en “opstand” om chaos en macht uit te beelden, waardoor zijn publiek een gevoel van op handen zijnde verandering en persoonlijke macht krijgt.
Martin Luther King Jr.’s duidelijkste en bekendste retorische strategie was herhaling. In het begin van zijn toespraak zegt King: “Maar honderd jaar later is de neger nog steeds niet vrij. Honderd jaar later, is het leven van de neger nog steeds droevig verlamd… Honderd jaar later, leeft de neger op een eenzaam eiland… Honderd jaar later, is de neger nog steeds aan het wegkwijnen….” King herhaalt “Honderd jaar later” vier keer om aan te dringen op het idee dat het onrecht al veel te lang duurt en dwingt zijn publiek om zijn hoofdpunt te horen door dit idee te herhalen. Elke herhaling is een aanvulling op de vorige, waardoor het idee steeds verder in de geest van zijn publiek wordt geperst, net als de herhaalde onrechtvaardigheden van de segregatie. King wil dat zijn publiek meevoelt en meeleeft met degenen die lijden, zodat alle mensen op de hoogte zijn van hun langdurige strijd.
Martin Luther King Jr.’s beroemdste en bekendste herhaling was toen hij 9 keer achter elkaar “I have a dream” verkondigde, elke proclamatie met een ander onderwerp erachter, maar met hetzelfde idee erachter. Wanneer hij deze zin herhaalt klinkt het als een kloppend hart. Het is alsof Dr. King de hoop in zijn publiek en in het hele land doet ontwaken. Het geeft zijn publiek een belofte en ontsteekt hun geloof als ze horen dat King een droom heeft. Elke herhaling zet de harten van degenen die hem horen aan tot vreedzaam streven naar ware vrijheid. Martin Luther King Jr. wakkert het lang aangestoken vuur in ons aan tot een laaiende vlam van hoop en actie.
Dr. King’s “I Have A Dream” toespraak wekte de hoop dat er op een dag, door vreedzaam protest, een einde zou komen aan de segregatie, en alle mensen vrij zouden zijn. Hij gaf Amerika het vertrouwen dat we niet zouden worden beoordeeld naar de kleur van onze huid, maar naar de inhoud van ons karakter. Door King’s retorische strategieën van toon, gelijkenis, contrast, beeldspraak en herhaling, werd zijn boodschap van hoop ongelooflijk meeslepend, zelfs tot vandaag.