De trekbelasting van een materiaal is de maximale hoeveelheid trekspanning die het kan verdragen voordat het bezwijkt, zoals breken of blijvende vervorming. Trekbelasting geeft het punt aan waarop een materiaal overgaat van elastische naar plastische vervorming. Het wordt uitgedrukt als de minimale trekspanning (kracht per oppervlakte-eenheid) die nodig is om het materiaal te splijten.
Trekbelasting is een grenstoestand van trekspanning die leidt tot trekbreuk op een van de volgende twee manieren:
- Kneedbare breuk – vloeigrens als de eerste fase van breuk, enige verharding in de tweede fase en breuk na een mogelijke “hals”-vorming.
- Brosse breuk – plotseling breken in twee of meer stukken bij een lage spanningstoestand.
Trekbelastingstesten voor een metaal zullen bepalen hoeveel een bepaalde legering zal uitrekken alvorens de uiteindelijke treksterkte te bereiken en hoeveel belasting een bepaald stuk metaal kan verdragen alvorens het zijn structurele integriteit verliest. Daarom is het zeer belangrijk in de materiaalkunde. Het is ook van vitaal belang voor de bouwveiligheid en de persoonlijke veiligheid, zowel tijdens als na de voltooiing van het gebouw.
Trekbelasting is, samen met elasticiteitsmodulus en corrosiebestendigheid, een belangrijke parameter van technische materialen die worden gebruikt in constructies en mechanische apparaten. Trekbelasting wordt gespecificeerd voor materialen zoals:
- Allegeringen
- Composietmaterialen
- Keramiek
- Kunststof
- Hout