Practice, don’t preach
Een liefdevolle en aardige partner zijn is belangrijker dan alles wat een ouder over het heilige huwelijk kan prediken. Het creëren van een goed, duurzaam huwelijk betekent niet dat je alle antwoorden hebt, het betekent dat je openstaat voor het uitwerken van de onvermijdelijke kinken die zich voordoen. Koppeltherapeuten Peter Pearson en Ellyn Bader, auteurs van Tell Me No Lies, deden hun best om hun drie dochters van in de twintig het goede voorbeeld te geven: “openheid, openhartigheid, vragen stellen zelfs als de antwoorden je ongemakkelijk maken, en het waarderen van de kwetsbaarheden van de ander als je partner open is.”
Een huwelijk hoeft niet perfect te zijn om goed en duurzaam te zijn
Wanneer ouders bij elkaar zijn gebleven en ruzie vermijden, kunnen kinderen het huwelijk van hun ouders idealiseren, en het is nuttig voor hen om te weten dat zelfs de beste huwelijken gecompliceerde proposities zijn met gelukkige en verontrustende gebeurtenissen.
“Sommige paren praten over goede en slechte dagen,” zegt David Treadway, paren-therapeut uit Massachusetts en auteur van Intimacy, Change and Other Therapeutic Mysteries. Hij en zijn vrouw trouwden toen ze 21 en 22 waren, en ze herinneren hun zonen er graag aan: “We praten over goede en slechte decennia. En ons eerste decennium was een slecht decennium.” Maar de Treadways zijn vier decennia later nog steeds sterk, en vader is er trots op dat ze eerlijk over zichzelf zijn geweest tegen hun zonen. “Ze zien onze grenzen en onze gebreken als mens en als koppel,” zegt hij, en hij voegt er de boodschap aan toe die hij zijn kinderen wil meegeven: “Je hoeft geen perfecte mensen te zijn om een goede relatie te hebben.”
Je kunt hoop bieden, zelfs als je huwelijk niet standhield
Als ouders gescheiden of single zijn, kunnen ze nog steeds oprecht optimistisch zijn over de huwelijksplannen en het potentieel van hun volwassen kinderen. Wat je niet moet doen, kan het nuttigste voorbeeld zijn. Een ouder kan toegeven: “Ik wou dat ik niet zoveel had gewerkt/dronken/dat soort dingen had gezegd” of “We zouden beter af zijn geweest als we meer compromissen hadden gesloten/meer tijd voor elkaar hadden vrijgemaakt/elkaar hadden kunnen vergeven”. Er is altijd een manier om de volgende generatie te laten zien dat zij met bewustzijn, vriendelijkheid en geduld betere keuzes kunnen maken dan hun ouders deden. De bruiloft zelf is een goede plek om te beginnen. Wat is een beter cadeau dan ouders die ex-partners zijn en tijdens de ceremonie beleefd en zelfs hartelijk zijn?
Get ready for give-and-take
Als tieners veranderen in opgroeiende volwassenen, veranderen de gesprekken ook van vorm, van wat we eten tot wat belangrijk is in een levenspartner en hoe we de stormen kunnen doorstaan om een huwelijk stand te laten houden. Nu moeten ouders bereid zijn om moeilijke vragen te beantwoorden en ze ook te stellen. Denk erover na hoe open je over je leven wilt zijn. Je kinderen zouden je kunnen vragen: “Je bent getrouwd gebleven. Waren er momenten dat je vreesde dat je dat niet zou doen?” Of: “Je bent gescheiden. Waarom?” Niet alles hoeft te worden onthuld, maar er is ruimte om te onderhandelen over wat aan beide kanten te privé is en toch de lijnen open te houden.
Als je kind voor het altaar staat, zal misschien het allerbelangrijkste niet zijn wat je zegt, maar hoe je in je leven en je hart ruimte maakt voor de persoon die je volwassen kind als levenspartner heeft uitgekozen. Als je geluk hebt, is die persoon precies de persoon die jij ook zou hebben gekozen – maar de kans is groter dat de soulmate van je kind meer tatoeages of minder financiële middelen zal hebben dan jij misschien verkiest. Je ultieme uitdaging, en je ultieme daad van liefde, zal zijn om ze allebei te overladen met alle liefde en steun die je kunt, en om zonder klagen de waarheid te accepteren die alle ouders overkomt als hun kinderen volwassen worden: It’s their life to live.
Jeffrey Jensen Arnett en Elizabeth Fishel zijn de auteurs van When Will My Grown-Up Kid Grow Up? Het liefhebben en begrijpen van je opgroeiende volwassene (Workman). Arnett, een onderzoeksprofessor aan de afdeling Psychologie van de Clark University in Worcester, Massachusetts, is een vooraanstaand expert op het gebied van de opgroeiende volwassenheid. Fishel is een schrijver gespecialiseerd in familiezaken en de auteur van vier non-fictie boeken.