De benoeming van Theodore McCarrick door paus Johannes Paulus II is slechts een van zijn ongelukkige en misplaatste daden.
Hun gebruik van pauselijke uitvoerende bevelen die op onfeilbaarheid moeten lijken, maakte zijn al te lange regeerperiode zeer verontrustend. Gewone katholieken, dat wil zeggen wij allemaal, hadden de hoop dat Vaticanum II zou leiden tot een meer sociaal bewuste, solidaire en biddende kerk, in rook doen opgaan. Johannes Paulus’ doelbewuste poging om de agenda van het concilie te onderdrukken heeft de kerk tientallen jaren teruggezet – volgens veel weldenkende mensen onherroepelijk.
Als NCR gaat oproepen tot de onderdrukking van de cultus van Johannes Paulus II, ga dan voor het goud. Ik ben teleurgesteld dat uw plotselinge moed voortkomt uit wat lijkt op een voorspelbare reactie op zijn slechte aanpak van het McCarrick-probleem, omdat het nu populair is om dat te doen. Er zijn vele andere rechtvaardigingen voor onderdrukking.
Hoewel ik Johannes XXIII adoreerde, hadden noch hij, noch Johannes Paulus zo haastig tot heiligen moeten worden gemaakt. Die zet was echt “spelen voor de galerij”, transparant politiek en het heeft averechts gewerkt. De zaak McCarrick moet niet gebruikt worden om de cultus van Johannes Paulus II, hoe lang die ook op zich heeft laten wachten, aan de kaak te stellen. Gebruik het om het systeem aan de kaak te stellen dat hem mogelijk maakte.
(Fr.) EDWARD G. LAMBRO
Paterson, New Jersey
***
Ik ben al meer dan 50 jaar geabonneerd op NCR. Zoals in het hoofdartikel over paus Johannes Paulus II, heeft de redactie altijd de effecten van klerikalisme en elitarisme aangepakt door de waarheid te spreken tegen de macht of tegen de bisschoppen. Cultus is een sterk woord, maar een treffend woord, gebaseerd op mijn eigen ervaring in het aartsbisdom Denver gedurende meer dan 30 jaar, beginnend met aartsbisschop J. Francis Stafford, nu kardinaal, in de jaren tachtig en voortgezet door degenen die hij heeft begeleid.
In 2008 meldden zowel een slachtoffer als ik bij het kanselarijpersoneel van Denver dat het slachtoffer als adolescent was misbruikt door een priester die in 1966 voor het bisdom Wichita was gewijd en in 1979 naar Denver was overgeplaatst. Ik had de vermeende pedofiel bij twee gelegenheden persoonlijk ontmoet. Gedurende meer dan 12 jaar heb ik gecommuniceerd met het slachtoffer, die gewond was geraakt in Vietnam. Op 3 april 2020 heb ik naar aanleiding van een speciaal rapport van 22 okt. 2019 een brief geschreven aan aartsbisschop Samuel Aquila van Denver. Zoals opgemerkt in het rapport hoefde “pater B.” alleen maar de beschuldigingen te ontkennen (net als McCarrick, zoals opgemerkt in uw hoofdartikel) en hij werd geloofd door het gedragsreactieteam van het aartsbisdom Denver, terwijl het slachtoffer en ik geen enkele geloofwaardigheid hadden. Aquila heeft mijn brief tot op heden genegeerd en nooit beantwoord.
Voor mij heeft dit de geloofwaardigheid van de plaatselijke hiërarchie als instelling aan diggelen geslagen en het slachtoffer ertoe gebracht de kerk te verlaten. Calamiteuze, harteloze beslissingen in de nationale of kerkelijke politiek hebben gevolgen. Voor mij is dit zeer persoonlijk en heeft het bijgedragen aan mijn eigen donkere nacht van de ziel.
LEE KASPARI
Ellensburg, Washington
***
Ik ben het volstrekt oneens met uw hoofdartikel waarin u de bisschoppen vraagt de devotie tot paus Johannes Paulus II te onderdrukken. Uw redactionele standpunt lijkt me een polariserend standpunt, zelfs in een tijd waarin we speciaal worden opgeroepen tot meer begrip en acceptatie van “de ander”. De bisschoppen zouden het niet moeten aanmoedigen, maar het onderdrukken ervan, lijkt me, is onnodig en, misschien, schadelijk in zijn gebrek aan begrip en vergeving.
Voor de goede orde, ik ben geen fan geweest van Johannes Paulus II; ik beschouw mezelf als een ‘sociale rechtvaardigheid-katholiek’, toegewijd aan Jezus’ opdracht om “elkaar lief te hebben”. Maar Johannes Paulus II heeft veel goede dingen gedaan, ook al heeft hij enkele zeer slechte beslissingen genomen met desastreuze gevolgen. De devotie voor hem is voor de goede dingen die hij heeft gedaan en geïnspireerd. Dus, wie zijn wij om te oordelen over zijn motieven of relatie met God? Zoals Zr. Helen Prejean zegt: “Niemand is het ergste wat hij ooit heeft gedaan.” Waarom proberen we diegenen uit te wissen die veel goeds hebben gedaan en een paar fouten?
In plaats daarvan kunnen we de zondigheid erkennen en de reactie van de kerk en Johannes Paulus II op seksueel misbruik als een tragisch systemisch kwaad. Maar net als systemisch racisme, was het meestal geen keuze om kwaad te doen, maar was het grotendeels een soort onbewustheid van wat we beter zijn gaan begrijpen. Het is beter Johannes Paulus II te zien als een diep gebrekkig mens, die niettemin God innig liefhad. We hoeven hem niet te denigreren door hem te onderdrukken.
MARY CURRY NARAYAN
Vienna, Virginia
***
Ik juich het toe dat u deze situatie bekijkt vanuit het perspectief van overlevenden van misbruik. Ik wou dat dit altijd de houding van de kerk was geweest. Het is nu meer dan ooit zo, maar we zijn op een lange weg en niet dicht bij het einde. Uw stuk is uitstekend in dit opzicht, maar trekt dan een zeer verkeerde conclusie.
God had zeker het heiligverklaringsproces kunnen tegenhouden op een aantal voorzienige manieren. Het lijkt er echter op dat hij door deze twee directe goddelijke interventies voor ons bevestigt dat we Johannes Paulus II als een model van heiligheid moeten beschouwen; maar dat heiligheid ons niet noodzakelijkerwijs beschermt tegen extreme manipulators, en dat zelfs heiligen zeer slechte inschattingen kunnen maken – en toch heiligen kunnen zijn. Dat is een hoopvolle boodschap voor ieder van ons die ooit is bedrogen, misleid, voorgelogen en gebruikt, en die in die situatie een aantal zeer slechte beslissingen heeft genomen, terwijl hij ernaar streefde de Heer te dienen.
Net zoals het verkeerd zou zijn om de bisschoppen te vragen om de onderdrukking van Gods cultus omdat zij willens en wetens Theodore McCarrick en Marcial Maciel Degollado hebben toegestaan te doen wat zij deden, zo is het verkeerd om te vragen om de onderdrukking van de cultus van de heilige Johannes Paulus II. Laten we duidelijk zijn: de echte slechteriken hier zijn McCarrick en Maciel, niet Johannes Paulus II.
(Fr.) DANIEL RAY, LC
Rye, New York
***
Ik ben opnieuw geschandalizeerd en meer dan boos. Is er een manier om Paus Johannes Paulus II te zaligen? Hij had nooit heilig verklaard mogen worden, maar deze laatste openbaring is gewoon een brug te ver.
Een patriarchale hiërarchie die zoveel tijd en energie besteedt aan zondig seksueel gedrag van anderen, laat eens te meer zien dat ze de balk in haar eigen oog negeert. Geen wonder dat zoveel jonge mensen “nones” worden en de institutionele kerk verlaten.
CLARICE PENINGER
Fort Worth, Texas
***
Uw hoofdartikel tegen Johannes Paulus II heeft een stroom van kritische brieven van uw lezers ontlokt. Ik ben echter van mening dat dit hoofdartikel ernstige feitelijke fouten bevat en voldoet aan de norm van laster. Laster is gedefinieerd als “Het doen van valse en lasterlijke uitspraken over iemand om zijn reputatie te schaden.” De jezuïet pater John A. Hardon heeft in zijn Modern Katholiek Woordenboek verklaard dat laster is: “Het schaden van de goede naam van een ander door te liegen.”
De Catechismus van de Katholieke Kerk merkt op dat iemand schuldig is aan laster als hij/zij, “door opmerkingen die in strijd zijn met de waarheid, de reputatie van anderen schaadt en aanleiding geeft tot valse oordelen over hen.” De persoon of organisatie die zich schuldig maakt aan laster hoeft geen onwaarheid te verkondigen over iemand anders – de promotor van de onwaarheid hoeft alleen maar bij anderen twijfel te zaaien over die eerlijkheid en goede naam van een ander.
Is dit daarom een serieuze journalistieke kwestie met belangrijke morele implicaties?
De catechismus stelt dat laster zo ernstig is dat het kan neerkomen op een doodzonde als de vertelde leugen ernstige schade toebrengt aan de persoon in kwestie.
Hiermee is het ernstig mis als NCR niet meldt dat in het Vaticaanse rapport duidelijk staat dat Johannes Paulus II misleid is met betrekking tot ex-kardinaal Theodoor McCarrick.
JOHN WILKS
Baulkham Hills, Australië
***
Dank u voor uw hoofdartikel over de bezoedelde nalatenschap van Johannes Paulus II. Terecht dringt u er bij de bisschoppen van de V.S. op aan om zowel de cultus van hem in de V.S. te stoppen als het Vaticaan te verzoeken de cultus van Johannes Paulus wereldwijd formeel te onderdrukken. Wij betalen de prijs voor de ongepaste haast tot heiligverklaring na zijn dood.
Mag ik een bredere les voorstellen die geleerd moet worden? De kerk zou formeel moeten weigeren een stap in de richting van heiligheid te overwegen tot minstens 50 jaar na de dood van een persoon. Voor publieke figuren en leden van de clerus – vooral pausen – zou de klok niet eens moeten beginnen te lopen totdat al hun papieren openbaar zijn gemaakt en we tientallen jaren de tijd hebben gehad om de nalatenschap van een persoon in zijn geheel te overwegen.
Trouwens, waarom zo’n haast? De kerk heeft geen gebrek aan heiligen.
MICHAEL GILTZ
Birmingham, Alabama