Gistinfecties (ook bekend als candidiasis) zijn een veel voorkomende infectie die wordt veroorzaakt door de gist Candida albicans, een soort schimmel.
Gistinfecties komen meestal voor in de warmere, meer vochtige delen van het lichaam, zoals de mond en de meer vochtige delen van de huid. Als de infectie in de vagina optreedt, wordt de aandoening vulvovaginale candidiasis genoemd. Vaginale schimmelinfecties komen vaak voor bij opgroeiende meisjes, en ongeveer 75% van alle vrouwen heeft op enig moment in hun leven een schimmelinfectie.
Vaginale schimmelinfecties kunnen pijn, jeuk, roodheid, dikke witte vaginale afscheiding, jeuk of ongemak bij het plassen, en soms witachtige gebieden op de huid van het vaginale gebied veroorzaken. Deze infecties kunnen meestal worden voorkomen door het vaginale gebied schoon en droog te houden.
Als uw dochter een vaginale schimmelinfectie heeft, zal uw kinderarts of gynaecoloog de juiste behandeling voorschrijven, die de symptomen binnen een paar dagen zal verhelpen en de infectie binnen een week zal genezen.
Oorzaken
Candidagisten worden normaal in kleine hoeveelheden aangetroffen op de huid en in de mond, het spijsverteringskanaal en de vagina, zonder dat dit problemen veroorzaakt. De hoeveelheid Candida-gisten in iemands lichaam wordt onder controle gehouden door een gezond immuunsysteem en een aantal bacteriën die “goed” of heilzaam zijn voor het lichaam.
Symptomen treden op wanneer de hoeveelheid Candida-gisten te veel toeneemt, wat tot infectie leidt. Als iemand bijvoorbeeld een verzwakt immuunsysteem heeft (door ziekte, chemotherapie of steroïdenmedicatie), vermenigvuldigen de Candida-gisten in de vagina zich en veroorzaken ze symptomen van een gistinfectie.
Gistovergroei komt soms voor nadat een meisje antibiotica heeft gekregen om een bacteriële infectie (zoals keelontsteking) te behandelen, omdat de antibiotica de “goede” bacteriën kunnen doden die de gistgroei in toom houden. Gist kan zich ook vermenigvuldigen als de bloedsuiker van een meisje hoog is. Meisjes met ongecontroleerde diabetes hebben meer kans op gistinfecties.
Gist gedijt in een vochtige, donkere omgeving, dus kleding (vooral ondergoed) die te strak zit en/of gemaakt is van stoffen zoals nylon, die warmte en vocht vasthouden, werkt gistinfecties in de hand.
Als meisjes volwassen worden en door de puberteit gaan, maken de hormonale veranderingen die ze meemaken hen kwetsbaarder voor schimmelinfecties; soms krijgen meisjes vaginale schimmelinfecties vlak voor de menstruatie. Zwangere vrouwen hebben ook meer kans op schimmelinfecties. Meisjes die nog niet in de puberteit zijn, hebben minder kans op vaginale schimmelinfecties, maar ze kunnen ze toch oplopen. Daarom, als je een jonge dochter hebt die klaagt over jeuk en ongemak in het vaginale gebied, is het belangrijk om een arts te raadplegen.
Vaginale schimmelinfecties kunnen bij elk meisje voorkomen en worden niet beschouwd als seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA’s), maar ze kunnen ook worden verspreid via geslachtsgemeenschap.
Preventie
Voor de meeste meisjes is er geen manier om schimmelinfecties te voorkomen. Meisjes voelen zich misschien prettiger en hebben minder last van irritatie in het vaginale gebied als ze katoenen ondergoed en ruimzittende kleding dragen, en sprays en douches vermijden. Maar er is geen wetenschappelijk bewijs dat dit vaginale schimmelinfecties voorkomt. Als uw dochter diabetes heeft, zal het goed onder controle houden van haar bloedsuikerspiegel haar helpen om schimmelinfecties te voorkomen.
Als u denkt dat uw dochter een schimmelinfectie heeft, praat dan met haar arts. Geef geen restjes antibiotica, antibiotica van iemand anders of andere medicijnen, want die kunnen een averechts effect hebben op de toestand van uw dochter. Ook het slikken van antibiotica wanneer ze niet nodig zijn, werkt gistinfecties in de hand.
Behandeling
Als uw dochter symptomen heeft van een vaginale schimmelinfectie, zoals jeuk of abnormale vaginale afscheiding, moet ze naar haar arts of gynaecoloog. Er zijn andere infecties die symptomen geven die lijken op vaginale schimmelinfecties, maar die een andere behandeling vereisen. Uw dochter kan door haar arts worden gevraagd een urinemonster te nemen (om een infectie van de urinewegen uit te sluiten) en een monster van de vaginale afscheiding te laten nemen voor microscopisch onderzoek.
Als blijkt dat uw dochter een vaginale schimmelinfectie heeft, zal de arts medicijnen voorschrijven die u via de mond moet innemen of vaginale crème, tabletten of zetpillen, waardoor de symptomen snel (binnen een paar dagen) zullen verdwijnen en de infectie binnen een week genezen is. Iedereen die een vaginale behandeling ondergaat, moet zich onthouden van seks totdat de behandeling is voltooid; bovendien kunnen deze medicijnen de stabiliteit van condooms en pessariums verzwakken.
Als uw dochter niet binnen een paar dagen na voltooiing van de behandeling beter wordt, bel dan haar arts.