Alai

Chiliguaros staan in Costa Rica bekend om hun goede buzz en slechte kater. Ze zijn Costa Rica’s beste drank. Hier zijn vijf redenen waarom.

Een jongen die ik volg op Instagram postte onlangs een foto van zichzelf als kind, met het bijschrift “voordat het leven me neersloeg als een oude muilezel”.

Ik weet niet waarom, maar het maakte me aan het lachen en het zette me ook aan het denken over mijn eigen leven en wat ik er in godsnaam mee aan het doen ben. Mijn leven is niet slecht. Ik woon in Costa Rica en ik bewerk deze website voor de kost, dus het is niet echt een sleur.

Maar soms voelt het als een sleur, net als die van jou vast. Soms. Dus wat doen we? Nou, ik denk dat we af en toe tijd moeten nemen om iets te vieren. Wat dan ook. Het hoeft geen “gelegenheid” te zijn. We kunnen het leven vieren. We kunnen vieren dat we vanmorgen wakker zijn geworden. We kunnen vieren dat we in Costa Rica zijn.

En Costa Rica is een perfecte plaats om iets (wat dan ook) te vieren, want in Costa Rica, betekent feest chiliguaros. Costa Rica’s chiliguaros zijn het beste feestdrankje ooit.

Wat is deze chiliguaro?

De chiliguaro is een shot guaro, dat is Costa Rica’s nationale vuurwater, gemengd met tomatensap, een soort van hete saus – denk tabasco of iets dergelijks – en limoensap.

Sommigen zien af van de tomatensap en limoen en gaan all in met een rechte hete saus / guaro mix. Anderen voegen graag zout toe aan de rand van het glas, hoewel dat voor mij een aanfluiting is.

Elke bar in Costa Rica verkoopt je een chiliguaro. Het gevoel dat je krijgt als dat borrelglas van fel oranje waanzin voor je wordt neergezet kan variëren van angst tot opwinding. Maar zodra je je glas opheft en neerklopt, is het een en al opwinding. Een warm gevoel verspreidt zich door je ziel en een stomme grijns vormt zich op je gezicht.

En dan bestel je er nog een.

Deze dingen gaan gemakkelijk naar beneden. Te gemakkelijk. Makkelijker dan je denkt. Stel je voor dat je urenlang Bloody Mary’s drinkt. Behalve in plaats van wodka, heb je guaro.

Guaro – Het zet haren op je borst

Guaro heeft een gemengde reputatie in Costa Rica. Tuurlijk, het is de nationale drank. Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld Nicaragua of Guatemala, die trots zijn op de kwaliteit van hun uitstekende rum, is guaro een armeluisdrankje. Het is de traditionele drank van zwervers op straat. Het is goedkoop en zit in kleine plastic flesjes (of zelfs zakjes). De minder welvarende delen van Costa Rica’s steden staan vol met lege guaro-flessen. Guaro is geen drank voor fijnproevers.

Op zichzelf smaakt guaro afschuwelijk. Het smaakt precies naar wat het is – een goedkope, waardeloze versie van rum. Zonder in detail te treden over hoe ze Guaro maken, weet dat het van overgebleven suikerrietsappen komt. Het spul dat de rumproducenten weggooien.

De enige reddende eigenschap van Guaro is dat het niet zo sterk is als rum. Hoewel de smaak anders doet vermoeden. Na het drinken van een borrel guaro, zou je denken dat die haren op je borst komen van een drankje dat je blind maakt. Maar het is niet de alcohol, het is de smaak en de slechte kwaliteit.

Er is een bijzonder smerige drank voor nodig om alcoholischer te smaken dan hij eigenlijk is.

Dus, guaro heeft iets nodig om mee te drinken, om zijn aantrekkingskracht uit te breiden van alcoholisten en zwervers naar een bredere markt. Lange tijd dronken mensen guaro met een frisdrank als Sprite. Toen ik voor het eerst naar Costa Rica kwam, hebben ze het zo aan me geïntroduceerd.

En met Sprite is het ook niet slecht. Of Red Bull. Ik bedoel, het is niet iets waar ik helemaal in opging, maar het was drinkbaar.

Iedereen herinnert zich zijn eerste chiliguaro

Dat was voordat chiliguaro in mijn leven kwam. Het is onduidelijk wanneer chiliguaro voor het eerst werd uitgevonden. Het was helemaal niet in omloop gedurende ten minste de eerste tien jaar van mijn leven in Costa Rica. In ieder geval niet bij mij in de buurt. Het zou rond 2013 of 2014 zijn geweest toen chiliguaro en ik elkaar ontmoetten, maar citeer me niet. Chiliguaro maakt je vergeetachtig.

Ik herinner me wel dat er een grote groep van ons was die op een trektocht in de bergen was geweest. Na het wandelen was het de gewoonte om naar een bar te gaan, en iemand kocht een rondje chiliguaros voor alle 15 of 20 van ons om het te vieren. We hebben nooit meer omgekeken.

Sindsdien is chiliguaro een deel van mijn drinkleven geworden. Ik ben niet zo’n alcoholist, moet ik zeggen. Ik hou niet eens van alcohol als ik eerlijk ben (wat iedereen die me kent zal verbazen). Whiskey, rum, en wodka gaan allemaal aan me voorbij. Ik ben nooit op de Jager trein gesprongen. Het huidige Fireball gedoe waar iedereen mee bezig is maakt me ziek om er zelfs maar aan te denken. Ik ben geen wijnfanaat. Tequila? Hell no.

Het enige wat ik leuk vind aan alcohol is het sociale aspect. Ik hou ervan om in bars te zitten en een beetje te zuipen en met mensen te praten. De wereld op z’n kop zetten. En ik kan dat doen met een licht biertje. Een paar koude Imperial Silvers op een warme namiddag is alles wat ik verlang, qua drinken. Al het andere is meh.

Totdat chiliguaro kwam. Chiliguaro was iets dat ik kon waarderen. Als een drankje naar Tabasco of hete saus smaakt, dan is het makkelijk om het alcohol aspect ervan te missen. Wat perfect is voor mij, en voor de honderdduizenden Costa Ricanen die dit spul achterover slaan als water elke keer als er iets te vieren valt.

Toen ik chiliguaro ontdekte werd het mijn feestdrug bij uitstek. Als je met mij in een bar bent en we binden er een op, dan eindigen we met chiliguaro’s, dat beloof ik.

Vijf redenen waarom chiliguaro’s het beste drankje ooit zijn

Dat brengt me terug bij het feestthema. Team CentralAmerica.com ging uit om iets (iets) te vieren.

We waren in een plaatselijke bar, La Catrina, in Escazu. Hun chiliguaros zijn vrij goed. Zeer zacht en misleidend op het alcohol front. Precies zoals ik ze graag heb. En terwijl we daar waren, besloten we hulde te brengen aan de chiliguaro door vijf redenen te bedenken waarom je ze zou moeten gaan drinken. Hier zijn die redenen.

1. De Smaak. In tegenstelling tot 99 procent van alle alcoholische dranken, smaken chiliguaro’s goed. Houdt iemand echt van de smaak van tequila of Jagermeister? Wie kan er nu genieten van whisky? Die dingen smaken niet goed. Daarom noemen ze het volwassen drankjes. Zou een kind de smaak van wodka lekker vinden? Maar Chiliguaro smaakt fantastisch. Een kind zou de smaak van chiliguaro lekker vinden (we raden kinderen niet aan chiliguaro te drinken). Dat is goed, niet slecht.
2. De kick. Het is de hete saus, natuurlijk. En de citroen. En de guaro zelf. Deze drie ingrediënten werken samen om een kick te geven die je je de rest van je leven herinnert. De kick van een perfecte chiliguaro is een kunstwerk waar mixologen in Londen, New York en Tokio hun hele leven aan werken. Ze zouden moeten stoppen hun tijd te verspillen. Ze zouden naar Costa Rica moeten komen en chiliguaro drinken.
3. The Buzz. De chiliguaro buzz is een subtiele. Het besluipt je. Meestal ben je al behoorlijk dronken om zelfs maar chiliguaro te bestellen. Over het algemeen is het pas na zes of zeven bier dat de chiliguaros hun intrede doen. Alleen de meest hedonistische zal duiken in de chiliguaros uit de vleermuis. Het is dus moeilijk om precies te zeggen waar je chiliguaro buzz begint en je bier buzz eindigt. De meest wetenschappelijke manier om het te meten is dat het begint kort na je eerste chiliguaro. Het maakt dat je je goed genoeg voelt om er nog één te bestellen. En je zult er nog een bestellen. Niemand drinkt één chiliguaro en gaat naar huis. Niemand.
4. De Ambiance. Er is geen fijner gevoel dan met een groep mensen te zitten en iedereen heeft een chiliguaro voor zich. Iedereen wisselt brutale blikken uit en grijnst alsof ze weten dat ze iets stouts aan het doen zijn. Het loopt misschien niet goed af als de chiliguaro’s eenmaal beginnen te vloeien, maar ze beginnen in ieder geval altijd goed. Het andere ding over chiliguaros is dat ze niet bedoeld zijn om alleen te drinken. Als je vrouw je verlaten heeft, dan is whisky je vriend om je gezelschap te houden tijdens je solo-uitstapjes naar de bar. Chiliguaro is niet voor jou. Chiliguaro is een feestdrankje. Zelfs als er niets te vieren valt. Het is een vrolijk drankje, geen triest drankje.
5. De kater. Katertjes zijn klote, nietwaar? Inclusief chiliguaro katers. Ik ga niet liegen, chiliguaro katers zijn nog erger dan de meeste katers. Als puntje bij paaltje komt, drink je nog steeds een slecht gemaakte drank die niet voor niets goedkoop is. Maar de volgende ochtend wakker worden met het gevoel alsof je hond je heeft aangevallen met een hamer en daarna in je mond heeft gescheten voelt op de een of andere manier draaglijker als je je herinnert dat het de chiliguaro was die dit veroorzaakte. Mensen zeggen vaak “nooit meer” bij een wijnkater, een bierkater, of eender welke andere kater. “Ik drink nooit meer”. Maar ik heb nog nooit iemand ontmoet die heeft gezegd dat hij nooit meer chiliguaro zal drinken. We weten dat we dat wel zullen doen en dat vinden we prima.

Ga heen en drink chiliguaro

Als je nog andere redenen nodig had om chiliguaro te drinken, dan weet ik zeker dat je die kunt bedenken. Je kunt elke idiote smoes bedenken om een rondje chiliguaros te rechtvaardigen. De wereld ligt aan je voeten.

Als je toevallig behoort tot de 99,93 procent van de wereldbevolking die niet in Costa Rica woont, en dus geen idee hebt wat een chiliguaro is, dan spijt het me voor je. Ik hoop dat u kunt doorgaan en tabasco aan iets in een borrelglaasje kunt toevoegen en doen alsof. Of als dat niet lukt, koop dan een op chiliguaro geïnspireerd kunstwerkje voor jezelf!

James Dyde is redacteur van CentralAmerica.com. Hij woont in Escazu, Costa Rica.