Al sinds de Affordable Care Act voor het eerst in het nieuws kwam, is de ziektekostenverzekering een populair onderwerp. Stijgende tarieven en ingewikkelde plannen hebben ervoor gezorgd dat consumenten hun dekking en uitgaven voor gezondheidszorg onder de loep hebben genomen. Hier volgen enkele van de voor- en nadelen van enkele van de meer gebruikelijke dekkingsmodellen voor de gezondheidszorg.
Health Maintenance Organizations (HMO’s)
HMO’s zijn een veelgebruikte manier voor mensen om medische zorg van hoge kwaliteit te combineren met betaalbaarheid. Door klanten een structuur van beheerde zorg aan te bieden, bieden HMO’s toegang tot noodzakelijke medische zorg, hoewel niet altijd door de eerste keus van een patiënt voor een arts.
Om gebruik te kunnen maken van een HMO, moeten patiënten eerst hun huisarts of een andere door de HMO erkende keuringsarts bezoeken voor een doorverwijzing. Deze arts beoordeelt de behoefte aan zorg en fungeert als een soort poortwachter. Het proces voor het ontvangen van zorg is duidelijk gestroomlijnd voor noodgevallen en levensbedreigende situaties, maar routinezorg kan worden vertraagd als gevolg van de HMO-structuur.
Pros:
- Lagere premies dan andere ziektekostenregelingen
- Geen typische eigen bijdragen
- Toegang tot alle noodzakelijke zorg
Cons:
- Beperkte keuze aan zorgverleners
- Moet een verwijzing hebben om een specialist te zien
Accountable Care Organizations (ACO’s)
Accountable Care Organizations zijn groepen van dienstverleners die een gezamenlijke overeenkomst met elkaar aangaan. Het resultaat van deze overeenkomst is dat de dienstverleners overeenkomen om hun vergoeding voor diensten te koppelen aan zowel kwaliteitsmaatstaven als kostenbesparende maatregelen. Dit zou, in theorie, de kosten voor gezondheidszorg moeten verlagen en tegelijkertijd de algehele dienstverlening moeten verbeteren.
Terwijl traditionele gezondheidszorgplannen vaak fungeren als een dienstverlenende industrie voor patiënten, zijn ACO’s anders. Aangezien compensatie is gekoppeld aan organisatorische verbetering en algemene kwaliteitsmetriek, hebben patiënten minder belang bij hun persoonlijke zorg dan ze anders zouden hebben.
Pros:
- Verlaging van de kosten van de gezondheidszorg
- De nadruk op kwaliteitsverbetering
- Stroomlijnt het dienstverleningsproces
Cons:
- Minder controle van de patiënt over de zorg
- Mogelijkheid van prijsafspraken door de ACO
- De nadruk op efficiëntie boven patiëntgerichte dienstverlening
Patient-Centered Medical Home (PCMH)
Patient-Centered Medical Homes zijn een beetje een splitsing tussen een paar gezondheidszorgleveringsmodellen. Om te beginnen hebben patiënten binnen dit model een “thuis”, of een vaste eerstelijnszorgverlener die alle gesprekken over zorg begint. Dit is vaak vergelijkbaar met een huisarts, en lijkt veel op het poortwachtermodel van een HMO.
De huisarts bestaat echter binnen een netwerk van zorgverleners die met de patiënt samenwerken op basis van medische behoeften. De hoofdbehandelaar treedt op als coördinator van de zorg en gebruikt zijn of haar relatie met en kennis van de patiënt om het proces te helpen sturen. Vaak resulteert dit in gestroomlijnde dienstverlening en verbeterde coördinatie van de zorg, vergelijkbaar met die in een ACO.
Pros:
- sterke relatie arts-patiënt
- geïndividualiseerde zorg
Cons:
- Beperkte inbreng van de patiënt buiten de primaire zorgverlener relatie
- Meerdere stappen nodig om zorg te ontvangen
Hoewel geen enkel model voor het leveren van gezondheidszorg foutloos is, heeft elke poging tot het leveren van medische diensten er voordelen aan verbonden. De belangrijke taak van elk gezondheidszorgmodel is het combineren van kwalitatief hoogwaardige zorg voor elke belanghebbende met het oog op kostenvermindering en efficiëntieverbeteringen. Iedereen wil immers de best mogelijke zorg tegen de laagst mogelijke kosten.