Ik kan u vertellen dat veel mensen zich afvragen waar de M’s in M&M’s voor staan. Zoals u wellicht weet, wordt M&M’s-snoep gemaakt door Mars, Inc., waar de meeste mensen waarschijnlijk aan denken als Mars Candy Company of gewoon Mars. Ik heb al eens verteld hoe de Snickers reep aan zijn naam komt. Gezien de twee M’s in M&M, zou het logisch zijn te veronderstellen dat ten minste één van de M’s voor Mars stond. En dat is ook zo. Dus, waar staat de andere M voor? Een andere Mars?
Nee, het staat voor Murrie, wat betekent dat de volledige naam van M&M’s Mars en Murrie betekent.
Dus, wie is Murrie? Nou, Murrie is de man die hielp bij de ontwikkeling van de iconische snoep-coated chocolade stukjes met Mars. In dit geval was de Mars echter niet Frank Mars, maar zijn zoon Forrest Mars.
Frank Mars, de oprichter van Mars, permanent rolstoelgebonden als gevolg van polio in zijn kindertijd, was in 1902 getrouwd met Ethel G. Kissack, terwijl hij zijn eerste groothandel in snoep exploiteerde. Forrest Mars, hun zoon, werd geboren in 1904. De financiële situatie van het koppel was echter niet rooskleurig en toen hun geld in 1910 opraakte, wilde Ethel scheiden. De twee gingen uit elkaar, waardoor Frank vervreemd raakte van zijn zoon.
Hij trouwde een tweede maal, met een vrouw die ook Ethel heette, verhuisde naar Tacoma en begon noga te maken, maar slaagde er toch niet in om er een succes van te maken. Hij verliet Tacoma in 1920 en ging terug naar Minnesota, waar hij een ander snoepbedrijf oprichtte, de Mar-O-Bar Company, genoemd naar de reep met dezelfde naam, die karamel, noten en chocolade bevatte. In die tijd kwam zijn zoon terug in zijn leven, en Forrest trad toe tot het bedrijf van zijn vader. De twee veranderden de naam van het bedrijf in Mars, Inc.
In 1923 brachten ze de Milky Way op de markt, die in het eerste jaar een enorm succes was en meer dan 800.000 dollar opbracht. Op dat moment waren ze de op één na grootste snoepfabrikant in Amerika, na Hershey’s. Na de lancering van de Snickers in 1930 en de 3 Musketiers in 1932 had het bedrijf zo veel chocolade nodig dat het deze uiteindelijk van Hershey kocht, wat zo doorging tot 1965.
klant en kochten ongeveer een kwart van alle chocolade die Hershey produceerde. De Snickers overtrof de Hershey’s Chocoladereep en werd de bestverkochte reep in de Verenigde Staten.
Op dit punt was Frank Mars behoorlijk tevreden met het succes van zijn bedrijf, vooral gezien het feit dat al zijn andere ondernemingen jammerlijk waren mislukt. Maar Forrest was niet tevreden en drong aan op uitbreiding. Hij was ook niet blij met het feit dat Mars zijn chocolade van Hershey moest kopen. Hij wilde een rijk zakenman zijn, niet alleen een snoepmaker, en hij geloofde dat je niet rijk kon worden van een product dat je niet echt zelf kon maken. Hij wilde dit probleem oplossen en hij wilde uitbreiden naar Canada en andere markten. Forrest hield al toezicht op de nieuwe ultramoderne fabriek in Chicago, op de bouw waarvan hij persoonlijk had toegezien. Maar nu was hij het bedrijf aan het micromanagen en hijgde hij in de nek van supervisors, bestuurders en zelfs arbeiders, terwijl hij heftig bleef ruziën met zijn vader.
Dus in 1932 duwde Frank Mars Forrest eruit en gaf hem 50.000 dollar en de buitenlandse rechten voor de fabricage van Milky Way. Forrest vertrok met zijn vrouw en kinderen naar Europa en zag zijn vader nooit meer terug. Frank Mars stierf 15 maanden later aan een nierfalen.
Forrest stapte, eenmaal in Europa, niet meteen in de snoepbusiness, wat logisch is, aangezien hij zich niet al te goed voelde bij het oprakelen van de bittere associaties die de reep moet hebben gehad. Hij begon met het verkopen van schoenenrekken. Maar al na een paar maanden was hij weer terug bij het snoep. Hij beweerde in die tijd te hebben “gestudeerd” onder de voogdij van Jean Tobler, de uitvinder van de Toblerone reep, en Henri Nestlé, de uitvinder van de melkchocolade, maar in werkelijkheid werd hij aangenomen als een gewone fabrieksarbeider in beide bedrijven, en in wezen bespioneerde hij hun geheimen.
In 1933 verhuisde Forrest, gewapend met zijn heimelijk verkregen kennis, naar Engeland en begon vanuit zijn keuken een versie van de Milky Way te maken die beter aansloot bij de Britse smaak. Hij noemde de nieuwe versie de Mars Bar. De concurrentie was hevig. Hij moest het opnemen tegen Cadbury Brothers, Ltd. en Rowntree & Company, makers van wat we nu kennen als de Kit Kat reep, naast andere succesvolle producten. Forrest wijdde alles aan zijn onderneming, ten koste van zijn vrouw en zoon, die naar de VS terugkeerden omdat ze de omstandigheden niet langer konden verdragen.
Kocht zijn chocolade van Cadbury’s, Mars liet zijn snoepbedrijf groeien, beginnend met een kleine fabriek in Slough. Forrest ging zich echter ook bezighouden met hondenvoer. Er was weinig concurrentie, omdat de meeste mensen hun huisdieren tafelresten voerden. In 1934 kocht hij een klein hondenvoerbedrijf en in vijf jaar tijd werd het de grootste Britse fabrikant van hondenvoer. En al snel begonnen de Mars repen aan te slaan, zodat Mars, Ltd. tegen 1939 de derde grootste snoepfabrikant van Groot-Brittannië was, ook al mislukten pogingen om nieuwe repen op de markt te brengen. Mars was in staat een fabriek in Brussel op te zetten om Mars repen in heel Europa te verkopen. Toen de Tweede Wereldoorlog begon, begon de Britse regering echter belastingen te heffen op buitenlandse bedrijfseigenaars. Mars koos ervoor het land te verlaten in plaats van de zeer hoge belastingen te betalen en liet Colin Pratt, zijn senior Britse manager, de leiding over.
Hij ging niet met lege handen terug naar de V.S.. Hij had een idee, en het zou een doozy worden. Mars wist dat chocolade in de zomermaanden niet zo goed verkocht omdat hij in de hitte smolt. Het soort chocolade dat zijn familie en anderen gewoonlijk maakten, kende een sterke daling van de verkoop tijdens de warmere maanden van het jaar. Maar Mars had een idee: Een snoepje dat niet smolt in je handen! Hij wilde zo’n snoepje in de VS maken.
Nou, hier wordt het verhaal mysterieus. Er werd in Groot-Brittannië namelijk al een snoepje gemaakt dat veel leek op wat M&M’s zouden worden. Ze werden gemaakt door Rowntree en ze heetten Smarties. Dat klopt, dit waren kleine ronde stukjes chocolade omhuld met kleurrijke snoep schelpen. Wist Forrest van Rowntree? Natuurlijk! Sommigen beweren zelfs dat hij en George Harris, hoofd van Rowntree, goede vrienden waren. Verder wordt beweerd, door Robert Fitzgerald, dat Forrest naar Toronto was gereisd, waar Rowntree hun nieuwe fabriek in Canada plande, om advies te geven aan het management aldaar. Terwijl hij daar was, aldus Fitzgerald, besprak hij een overeenkomst waarbij hij zich bij Rowntree zou aansluiten in een joint venture waarbij Rowntree Maltesers zou gaan maken, een met chocolade overgoten moutmelkbal zoals Whoppers in Amerika, die Forrest ook in Groot-Brittannië had geïntroduceerd. Deze overeenkomst ging niet door, maar hoe dan ook, velen zijn van mening dat de inspiratie voor M&M’s inderdaad de Rowntree Smarties waren.
U.S. lezers zijn misschien in de war door de naam Smarties. Hier kennen we ze als kleine pastelkleurige samengeperste suikersnoepjes. Dit product is afkomstig van de Ce De Candy Inc. uit de V.S. De Britse oprichters wisten alles van Rowntree’s Smarties, en maakten gebruik van het feit dat, om de een of andere reden, Rowntree het copyright had op de naam in vele landen over de hele wereld, maar niet in de Verenigde Staten. Dezelfde snoepjes werden verkocht in Canada, waar de naam Smarties auteursrechtelijk beschermd was. Daar staan ze bekend als Rockets.
Om zijn idee van een snoepje dat “smelt in je mond maar niet in je handen” werkelijkheid te laten worden, ging Mars terugvallen op zijn principe van zakelijk succes: Hij riep de hulp in van een concurrent. Hij besloot naar, geloof het of niet, Hershey te gaan om steun te vragen. Hij ging naar het kantoor van William Murrie, die de dagelijkse leiding van het bedrijf had overgenomen van Milton Hershey. Vergeet niet dat Mars zijn chocolade al jaren van Hershey betrekt (net als de meeste anderen in die dagen), maar Forrest was de nieuwkomer in de stad. Er was wat durf voor nodig, maar Forrest kwam met het idee om deze kleine snoepjes te maken die smelten in je mond maar niet in je hand. Volgens sommige bronnen had hij toen een paar Rowntree Smarties bij zich, en beweerde hij de buitenlandse productierechten ervan te bezitten. Elk verband tussen Smarties en M&M’s wordt natuurlijk met klem ontkend door het huidige Mars-concern, en we zullen misschien nooit weten waar het idee vandaan kwam, hoewel het moeilijk te begrijpen is hoe hij niet door Smarties zou kunnen zijn geïnspireerd. Zelfs de bronnen die geen melding maken van Smarties beweren dat hij een monster van zijn nieuwe snoepje in zijn zak had, en dat het een warme dag was, zodat toen Forrest het snoepje uit zijn zak haalde, en het was geen rommeltje van gesmolten chocolade, Murrie niet anders kon dan onder de indruk zijn.
Forrest had Hershey nodig om de chocolade voor het snoepje te produceren. Hij stelde ook voor dat hij een partnerschap aanging met Murrie’s zoon, Bruce, met wie Forrest al geassocieerd was. Hij bood aan om de top-billing te delen met Bruce. William Murrie ging akkoord en daar hebben we de oorsprong van de naam van M&M’s. De eerste “M” staat voor Mars, en de tweede “M” staat voor Murrie, wat Bruce Murrie betekent. De twee noemden het nieuwe bedrijf, dat in 1940 van start ging, M&M Ltd..
Hershey bracht de chocolade in, 20% van het kapitaal, en productieapparatuur, alsmede ingenieurs om te helpen de fabriek klaar te krijgen. Nadat de fabriek operationeel was geworden, besteedde Forrest geen aandacht aan Murrie en negeerde al zijn ideeën, totdat Mars hem in 1949 uitkocht voor $1 miljoen. Daarna veranderde Mars de naam van het bedrijf in Food Manufacturers, Inc. Tegen die tijd waren M&M’s een enorm succes, met een jaarlijkse verkoop van $3 miljoen. Eerder, in 1942, had Forrest een kleine rijstmolen gekocht en was hij begonnen met Uncles Ben’s Rice.
Toen Frank Mars in 1934 was overleden, had Forrest geprobeerd de controle over Mars, Inc. te krijgen, maar het bedrijf was nagelaten aan zijn tweede vrouw, Ethel, die, zoals u zich wellicht herinnert, niet Forrests moeder was. Toen Ethel in 1945 stierf, ging de helft van haar aandelen echter over op Forrest, die een zetel in de raad van bestuur en een kantoor in het hoofdkantoor verwierf, maar van het terrein werd verbannen toen hij William Kruppenbacher, Ethels broer en toenmalig directeur van het bedrijf, probeerde te verdrijven. Later schonk Krruppenbacher Forrest een derde van de zetels in de raad van bestuur, waardoor Mars genoeg invloed kreeg om zijn productie te moderniseren en zijn markt wereldwijd uit te breiden. Hij werd voorzitter van het bedrijf in 1959 en in 1964 fuseerde hij het met Food Manufacturers, Inc, het bedrijf dat M&M maakte. De naam van het nieuwe fusiebedrijf werd Mars, Inc..