Toen ik jonger was, vond ik het heerlijk om thuis te komen van school en kleine verrassingen op mijn bed te vinden die mijn moeder voor me had achtergelaten. Dus vandaag glimlachte ik toen ik een nieuwe korte broek voor onze oudste dochter achterliet. Ik heb ze opgehaald toen ze op school was, omdat ze nieuwe nodig had en ik dacht dat ze blij zou zijn met de gebloemde borduursels. Haar nieuwe favoriete lentetrend.
“Bedankt, mam,” zei ze halfslachtig. Ik vroeg of ze ze niet mooi vond en ze verzekerde me van wel. “Maar iedereen draagt korte shorts. Waarom ik niet?”
Ah. Dus we zijn er. Ik had niet gedacht dat we aan de “iedereen” fase toe zouden komen totdat we over mobiele telefoons of auto’s zouden praten.
Ik weet ook waar ze het over heeft. Haar vriendinnen komen soms mee naar huis van school in piepkleine afgeknipte jeansbroeken. En we zien ze nog korter in winkels – je weet wel, waar je kunt zien echte billen. Ja sorry, gaat niet gebeuren. Ik snap het, ze wil erbij horen, maar ze is pas negen. School is niet een mode runway, het is een plek om te leren. En hoewel we haar individualiteit waarderen, en niet willen dat ze zich schaamt voor haar lichaam, willen we gewoon niet dat haar kont bloot is.
Ik weet niet zeker wat de ontwerpers dachten toen ze met Daisy Dukes voor kinderen kwamen, maar waarom zo jong? We zullen ze niet kopen, toch niet in de nabije toekomst.
Ik voelde me later op de avond slecht en twijfelde aan mijn oordeel. Het is zo moeilijk als ouder wanneer je nieuwe mijlpalen bereikt en op je intuïtie moet vertrouwen. Dus vroeg ik mijn man: “Beperk ik haar individualiteit? Ben ik hypocriet en sta ik niet toe dat ze is wie ze wil zijn? Nee, zei hij, je zorgt ervoor dat haar ondergoed niet te zien is.
Dus hebben we samen besloten dat ze kortere shorts mag dragen naar het strand, of om rond te hangen, maar niet op school. Laten we ophouden onze kinderen onder druk te zetten om zo snel volwassen te worden. Laten we ophouden hen te vragen er als volwassenen uit te zien en zich als volwassenen te gedragen. Laten we ze klein laten zijn.
En laten we alsjeblieft hun fanny’s bedekt houden.
Als je dit bericht leuk vond, volg dan mee op Facebook voor meer inspiratie. Misschien vind je het ook leuk: Waarom we deze zomer letterlijk niets doen.
Of Waarom ik niet meer zeg: “Ik ben maar een moeder.”
Of Waarom onze kinderen maar één naschoolse activiteit doen
