Het verschil tussen een heilige en een heilige die “de Grote” wordt genoemd?”
Paus Franciscus en paus emeritus Benedictus onderschrijven beiden iets wat mijn stadje een halve eeuw geleden al aanvoelde: de best erkende heilige uit de geschiedenis moet voor altijd Johannes Paulus de Grote worden genoemd. Johannes Paulus de Grote.
Ter ere van de honderdste geboortedag van Johannes Paulus op 18 mei, heeft paus Franciscus ermee ingestemd om mee te schrijven aan een boek met de titel “Johannes Paulus de Grote.” Benedictus, een briljant theoloog, heeft zojuist in kaart gebracht waarom zijn voorganger Johannes Paulus de Grote moet worden genoemd.
Maar de eerste Amerikanen die hem tijdens zijn inaugurele bezoeken aan Noord-Amerika ontvingen, erkenden de grootheid van Johannes Paulus al in 1969, toen hij een 49-jarige kardinaal was. Mijn overgrootmoeder maakte deel uit van die inspanningen. Mijn vader herinnert zich dat ze deze heilige meenam om een hapje te eten.
Ze zagen dingen. Vele anderen ook. Toen ik 22 was, was mijn eerste “echt grote” verhaal voor de Chicago Tribune het schrijven over Johannes Paulus en zijn impact op ons kleine Hamtramck, Michigan.
Maar paus Benedictus, die Johannes Paulus opdracht gaf een groot deel van de Catechismus van de Katholieke Kerk te schrijven, legt het onderscheid met gezag uit:
Definitie van een heilige en een heilige die “de Grote” wordt genoemd”
“Een heilige is de mens die openstaat voor God en doortrokken is van God,” schrijft Benedictus. Een heilig man is degene die van zichzelf wegleidt en ons God laat zien en herkennen.”
Het definiëren van de term “groot” is een grotere uitdaging, voegt Benedictus toe, waarbij hij opmerkt dat slechts twee andere pausen in de afgelopen 2000 jaar “de grote” zijn genoemd:
- Leo I (440-461) en Gregorius I (590-604): “In het geval van beiden heeft het woord ‘groot’ een politieke connotatie, maar juist omdat iets van het mysterie van God zelf zichtbaar wordt door hun politieke succes.”
- “Door dialoog was Leo de Grote in staat Attila, de prins der Hunnen, ervan te overtuigen Rome te sparen – de stad van de apostolische prinsen Petrus en Paulus. Zonder wapens, zonder militaire of politieke macht, was hij door de kracht van zijn geloofsovertuiging in staat de gevreesde tiran ervan te overtuigen Rome te sparen. In de strijd tussen de Geest en de macht bleek de Geest sterker.”
- “Het succes van Gregorius I was niet zo spectaculair, maar hij wist Rome herhaaldelijk te beschermen tegen de Longobard – ook hier door de geest tegenover de macht te stellen en de overwinning van de geest te behalen.”
Benedictus: De overeenkomst tussen de groten is “onmiskenbaar”
Leo de Grote en Gregorius de Grote trotseerden de grootste gevaren van hun tijd, terwijl Johannes Paulus in het epicentrum van de Tweede Wereldoorlog volwassen werd en de Koude Oorlog won zonder een schot te lossen.
“Als we beide verhalen vergelijken met dat van Johannes Paulus II, is de overeenkomst onmiskenbaar,” legt Benedictus uit. “Johannes Paulus II had ook geen militaire of politieke macht. Tijdens de discussie over de toekomstige vorm van Europa en Duitsland in februari 1945, werd gezegd dat ook de reactie van de paus in aanmerking moest worden genomen.”
Sovjetheerser Jozef Stalin vroeg toen: “Hoeveel divisies heeft de paus?”
“Welnu, hij had geen beschikbare divisie,” vervolgde Benedictus. “Maar de kracht van het geloof bleek een kracht te zijn die het Sovjet-machtssysteem in 1989 uiteindelijk losmaakte en een nieuw begin mogelijk maakte. Onbetwistbaar was het geloof van de paus een essentieel element in de ineenstorting van de machten. En zo is de grootheid die in Leo I en Gregorius I zichtbaar werd, zeker ook hier zichtbaar.”
De vraag of de bijnaam ‘de grote’ de overhand zal krijgen of niet, “open latend”, besloot Benedictus: “Het is waar dat Gods kracht en goedheid voor ons allen zichtbaar zijn geworden in Johannes Paulus II. In een tijd waarin de Kerk opnieuw lijdt onder de verdrukking van het kwaad, is hij voor ons een teken van hoop en vertrouwen.”
Paus Franciscus zegt over Johannes Paulus: “Vanuit de hemel blijft hij voorbede doen voor het Volk van God en de vrede in de wereld.”
“Vandaag kunnen we zeggen dat we leven in een samenleving waarin de Vader ontbreekt, een gevoel van wezen zijn dat het erbij horen en de broederlijkheid aantast,” zei paus Franciscus, eraan toevoegend dat de Heilige Geest ons verbindt met de Vader. “Wij vragen de Heilige Geest ons altijd, altijd, te herinneren aan deze toegang tot de Vader.”
In het begin van de jaren zestig waren Johannes Paulus en Benedictus jonge mannen die overlegden over Vaticanum II. Benedictus herinnert zich: “De beraadslagingen van het Concilie waren aan het publiek voorgesteld als een geschil over het geloof zelf, wat het Concilie zijn onfeilbare en onwrikbare zekerheid scheen te ontnemen.”
Die keerpuntjaren brachten de turbulente jaren zestig en de onzekere jaren zeventig, waarin Benedictus zich herinnert: “Dit gevoel dat niets meer zeker was, dat alles in twijfel werd getrokken.” Paulus VI, de voorganger van Johannes Paulus, werd ,,geconfronteerd met steeds dringender problemen die uiteindelijk het bestaan van de Kerk zelf in twijfel trokken.”
Toen hij in 1978 paus werd, stond Johannes Paulus ,,voor een onmogelijke taak”, aldus Benedictus. ,,Toch wekte Johannes Paulus II vanaf het eerste moment nieuw enthousiasme op voor Christus en zijn Kerk.”
Paus Franciscus schrijft in het nieuwe boek dat Johannes Paulus altijd zijn menselijkheid en kwetsbaarheid heeft laten zien, waaruit blijkt dat ,,elk gebaar van hem, elk woord, elke keuze die hij maakte altijd een veel diepere waarde had en een spoor naliet.”
De zondagse evangelieboodschap van 17 mei 2020, aan de vooravond van Johannes Paulus’ honderdste geboortedag, is Jezus die tegen zijn leerlingen zegt:
“Als jullie mij liefhebben, zullen jullie mijn geboden bewaren. En Ik zal de Vader vragen
en Hij zal u een andere Voorspraak geven, Die altijd bij u zal zijn, de Geest der waarheid, Die de wereld niet kan aanvaarden, omdat zij Hem niet ziet en niet kent.
Maar gij kent Hem, omdat Hij bij u blijft en in u zal zijn.
Ik zal u niet als wezen achterlaten, Ik zal tot u komen. Over enige tijd zal de wereld mij niet meer zien, maar jullie zullen mij zien, want ik leef en jullie zullen leven. Op die dag zullen jullie beseffen dat ik in mijn Vader ben en jullie in mij en ik in jullie. Wie mijn geboden heeft en ze opvolgt, is degene die mij liefheeft. En wie mij liefheeft, zal geliefd worden door mijn Vader, en Ik zal hem liefhebben en Mij aan hem openbaren.” (Johannes, 14:15-21, NABRE)
De Heilige Geest openbaart Jezus in jou en Jezus in anderen
Een nieuwkomer dacht meteen aan vader? Spoedig na zijn aankomst in Orchard Lake werd hij uitgeroepen tot “de Vader van Orchard Lake.”
Lees de oorspronkelijke woorden van de mensen die Johannes Paulus in 1969 in Orchard Lake ontmoetten, en zij zagen deze 49-jarige kardinaal uit Polen al worden Hoe konden zij dat weten? Hoe konden ze het zich zelfs maar voorstellen?
Misschien omdat Johannes Paulus, zoals Jezus tegen zijn leerlingen zei, zich liet vervullen door de Heilige Geest, wetende: “Over enige tijd zal de wereld mij niet meer zien, maar jullie zullen mij zien, want ik leef en jullie zullen leven… Ik ben in mijn Vader, en jullie zijn in mij en ik in jullie… wie mij liefheeft, zal geliefd worden door mijn Vader, en ik zal hem liefhebben en mijzelf aan hem openbaren.
Kijk naar de foto hierboven van Johannes Paulus in 1969 en zie dat hij “eruit springt”. De mensen werden altijd tot hem aangetrokken omdat zij Jezus en de Heilige Geest in Johannes Paulus voelden.
Zijn vreugde, de Geest, het intellect van een goed opgeleide mysticus, en de zuiverheid van een kind. Samen maakten al deze kenmerken hem “Christusgelijkvormig. Bekijk de video hieronder, en het is duidelijk dat zelfs kleine kinderen aanvoelden dat Johannes Paulus” Christus-achtige” kwaliteiten mensen naar hem toe trokken.
Door zijn mooie hart aan te voelen, voelden we ook zijn waarheid en grootheid.