Alai

U bent waarschijnlijk op de hoogte van de algemene details van een miskraam. Het is een zwangerschap die eindigt in het verlies van een baby vóór de 20e week. Maar het eigenlijke proces van een miskraam (evenals de fysieke, mentale en emotionele gevolgen ervan) is nog steeds gehuld in schaamte en stilte. Miskramen zijn nog steeds een taboe-onderwerp, en dus een verborgen trauma. Er wordt zelden in het openbaar over gesproken, en als gevolg daarvan zijn de ins en outs van het lichaam dat een miskraam ondergaat niet algemeen bekend. Maar het is een vergissing om te denken dat het verzwijgen van de miskraam zal helpen bij het herstel of de preventie ervan. Als u of iemand in uw naaste omgeving ooit een miskraam heeft (of ooit krijgt), kan het in staat zijn om te identificeren wat er met uw lichaam gebeurt, u enig begrip geven temidden van het trauma en de pijn van de ervaring.

Je weet dit misschien al, maar verschillende miskramen verschillen sterk in hun symptomen en effecten. Dit zou eigenlijk niet verrassend moeten zijn – immers, geen vrouwenlichaam is hetzelfde, en ook geen zwangerschap. Toch is er zo’n gebrek aan bewustzijn over miskramen dat je het niemand echt kwalijk kunt nemen die ervan uitgaat dat ze allemaal grotendeels hetzelfde zijn. Afgezien van zeldzame aandoeningen zoals buitenbaarmoederlijke zwangerschappen (waarbij foetussen zich buiten de baarmoeder ontwikkelen), kunnen “gemiddelde” miskramen wild verschillen van vrouw tot vrouw – en niet alleen vanwege hoe ver ze in hun zwangerschap zijn wanneer het plaatsvindt.

Gezien hoe vaak miskramen voorkomen (22 tot 75 procent van alle zwangerschappen eindigt in een miskraam in de eerste zes weken), moeten we er veel meer over weten dan we doen. Als je meer wilt weten over wat er met het vrouwelijk lichaam gebeurt tijdens een miskraam, lees dan verder.

Eerste symptomen zijn onder meer bloedingen en rugpijn

Het eerste teken van een miskraam is in de meeste gevallen “spotting”, oftewel een lichte bloeding. Dat is echter geen garantie; één op de vier vrouwen krijgt op enig moment in de zwangerschap te maken met bloedingen. Als het licht is en binnen een paar dagen verdwijnt, is het waarschijnlijk geen teken van een miskraam, maar u moet toch een arts raadplegen.

Bij een miskraam neemt de bloedstroom toe in plaats van uiteindelijk weg te gaan, en het gaat soms gepaard met het begin van krampen in uw onderrug of buikgebied. Andere symptomen zijn het plotselinge verschijnen van wit-roze slijm in de vagina en de plotselinge afwezigheid van zwangerschapssymptomen, zoals ochtendmisselijkheid of pijnlijke borsten.

De baarmoederhals wordt zachter zodat de baby eruit kan

Het zachter worden van de baarmoederhals is een natuurlijk onderdeel van de geboorte, maar het proces van het uitstoten van een niet-levensvatbare foetus moet er ook bij betrokken zijn. Tijdens een miskraam wordt de baarmoederhals vaak “zachter” om het materiaal uit de baarmoeder door te laten – maar soms gebeurt dat niet. Wanneer dit gebeurt, moeten medische professionals ingrijpen. Dit is overigens de reden waarom wordt aangeraden geen seks te hebben tot ongeveer twee weken na een miskraam. Tot de baarmoederhals zich weer sluit, verhoogt penetrerende seks het risico op een inwendige infectie.

Het lichaam kan weeën krijgen

Bij sommige vrouwen stimuleert het proces van een miskraam het lichaam om weeën te gaan produceren die vergelijkbaar zijn met de weeën die bij een bevalling zouden helpen. In dit geval probeert het lichaam zich te ontdoen van de producten van de zwangerschap, waaronder de foetus, de placenta en ander weefsel. Dit voelt aan als krampen uit de hel, en kan resulteren in de uitdrijving van bloedklonters of stukjes weefsel. Bovendien kunnen ze plotseling of over een periode van dagen optreden.

Een vrouw kan de zwangerschapszak of foetaal weefsel passeren

Dit is een van de moeilijkste delen over een miskraam om te bespreken. Maar het is een ongelukkige waarheid: vrouwen die een miskraam krijgen tegen het einde van het eerste trimester (wanneer de foetus meer ontwikkeld is), kunnen merken dat ze de zwangerschapszak, waarin het embryo groeide, passeren. Anderen passeren grijs gekleurd “foetaal weefsel” of delen van de placenta.

Dit is natuurlijk een zeer traumatische ervaring, en het is OK om er erg van streek over te zijn. Het is echter voor iedereen een ander verhaal. Sommige vrouwen hebben gemeld dat ze nooit iets herkenbaars hebben gezien – alleen veel weefsel en bloed.

Soms verwijdert het lichaam niet al het weefsel zelf

Bij miskramen gaat het er niet alleen om dat je wacht tot het bloeden stopt. Er zijn eigenlijk drie verschillende manieren om een miskraam te “managen”: in verwachting (de moeder wacht tot de miskraam op natuurlijke wijze is afgelopen), medisch (ze krijgt medicijnen om het proces te helpen), en chirurgisch (eventueel overgebleven weefsel wordt door artsen weggenomen). Het hangt ervan af of het lichaam moeite heeft om alle overblijfselen van een zwangerschap zelf te verwijderen. De medische optie maakt gebruik van orale geneesmiddelen of vaginale pessaria. De chirurgische opties omvatten een kleine poliklinische procedure genaamd dilatatie en curettage, of D&C, waarbij een vacuüm wordt gebruikt om dingen “schoon te maken” die de vrouw pijn zouden kunnen doen.

Hormonen bij zwangerschap moeten zich even aanpassen

Dit is bijzonder ongelukkig, maar het kan even duren voordat hCG, het hormoon dat bij vrouwen met zwangerschap wordt geassocieerd (en dat wordt gedetecteerd in zwangerschapstests in de urine), na een miskraam weer zijn normale (in principe niet detecteerbare) niveaus in het lichaam heeft bereikt. Hoe lang dit duurt, hangt af van de zwangerschapsduur van de miskraam. Gebeurt het tussen de achtste en tiende week, dan duurt het langer voordat hCG is verdwenen.

Deze hormonen kunnen ook blijven hangen als u nog foetaal of placentaweefsel in u heeft. Wat erger is, is dat je, totdat de hCG-niveaus weer normaal zijn, nog steeds positieve zwangerschapstests kunt hebben.

De eerste menstruatie na een miskraam zal anders zijn

Een indringende persoonlijke essay op xoJane wijst op iets dat niet vaak wordt genoemd als een nawerking van een miskraam: Je menstruatie zal waarschijnlijk alle kanten opgaan. Sommige menstruaties zullen zwaarder zijn, omdat ze de verdikte voering, die het lichaam op een zwangerschap had voorbereid, naar buiten proberen te brengen, en andere zullen gewoon van slag zijn door de radicale hormonale veranderingen die de menstruatieklok van je lichaam hebben veranderd. Hoe dan ook, “terugbreken”, geestelijk of lichamelijk, gebeurt niet gemakkelijk.

Een chemische zwangerschap heeft verschillende verliessymptomen

Sommige uitzonderlijk vroege miskramen (die vóór de zesde week) worden “chemische zwangerschappen” genoemd, omdat het lichaam begint met het verzenden van hormonale signalen van zwangerschap voordat de bevruchte eicel daadwerkelijk volledig in de baarmoeder is geïmplanteerd. Als de innesteling niet slaagt, zal de eicel zich niet ontwikkelen – dus zelfs als je een positieve zwangerschapstest hebt, kan je eerste echografie geen teken van een zwangerschap laten zien. Chemische miskramen kunnen soms volledig onopgemerkt blijven en komen voor bij 50 tot 60 procent van de eerste zwangerschappen.

Sommige miskramen vertonen helemaal geen symptomen

Dit is het cruciale punt dat u moet onthouden. Niet alle miskramen zijn hetzelfde, en sommige van de meest traumatische miskramen zijn de miskramen zonder enig teken. Dit zijn de zogenaamde “gemiste” of “stille miskramen”, die plaatsvinden zonder enige signalen – soms zelfs zonder bloedingen. Ze kunnen het gevolg zijn van problemen met het embryo of de zwangerschapszak, een infectie of een andere reden. Het enige dat ze gemeen hebben is dat ze meestal pas duidelijk worden als je voor een scan gaat.

Als je ooit een miskraam hebt gehad, bedenk dan dat je niet alleen bent, en dat je geen mislukkeling of freak bent. Als je zwanger bent of ooit zwanger wordt, ga dan onmiddellijk naar een dokter als je een van de bovenstaande tekenen begint te zien. Het kan niets zijn, maar het zal zeker je tijd waard zijn (en je gemoedsrust) om het te laten controleren.

Images: Jerry Lai/Flickr, Volkan Olmez, Alex Jones, Tertia Van Rensburg, Jake Hills, Brian Mann/Unsplash