Alai

Affiliate informatie: ik ontvang een kleine commissie voor aankopen via affiliate links.

Recentelijk hebben we de bekendste whitening-stof, hydrochinon, onder de loep genomen. Het is de meest bestudeerde en zeer effectieve stof, maar heeft enkele ernstige (hoewel vaak overdreven) bijwerkingen, is irriterend voor de huid en is in sommige landen ook aan strenge beperkingen onderworpen. Laten we vandaag eens kijken naar enkele van de andere whitening middelen op de markt – hoe werken ze, en wat zijn de bijwerkingen?

De meest gebruikte topische behandelingen voor de behandeling van hyperpigmentatie zijn meestal hydrochinon of retinoïden, die nogal irriterend zijn voor de huid. Daarom wenden veel mensen zich tot alternatieve whitening middelen. Hoewel veel van deze middelen niet uitgebreid zijn onderzocht, zitten ze in veel producten en lijken ze vrij veilig.

Merk op dat klinische studies bijna altijd worden gedaan bij patiënten met vrij ernstige hyperpigmentatie, zoals melasma’s en dyschromieën – niet de doelgroep van dit bericht (als uw hyperpigmentatie ernstig is, moet u uw specifieke situatie en behandelingsopties met een dermatoloog bespreken). Dit betekent dat de resultaten zich misschien niet helemaal vertalen naar de milde sproeten, acne littekens en zonneschade die de gemiddelde beauty junkie op zoek is om te verminderen.

Whitening middelen werken op een aantal verschillende manieren, en sommige werken op meer dan één manier. Oplichtende producten vertragen over het algemeen de melanineproductie.

De meeste behandelingen voor hyperpigmentatie werken in op de eerste stap van melaninesynthese – de omzetting van tyrosine in DOPA en dopaquinone door een enzym dat tyrosinase wordt genoemd. Zij kunnen ofwel:

1. werken als een nabootser van tyrosine, waardoor tyrosinase in wezen te druk wordt gehouden om evenveel melanine te produceren als voorheen (hydrochinon, mequinol, azelaïnezuur, arbutine, zoethout extract)
2. de belangrijke koperionen in tyrosinase blokkeren, waardoor het enzym niet meer werkt (kojinezuur)

Enkele andere manieren waarop ingrediënten hyperpigmentatie omkeren of vertragen, zijn:

• het vertragen van de productie van het enzym tyrosinase (N-acetylglucosamine)
• het ongedaan maken van de reactie die tyrosinase doet (ascorbinezuur)
• het vertragen van de rijping van melanosomen (pigmentproducerende organellen) (arbutine en derivaten)
• het verhinderen dat melaninepigment zich verplaatst van de melanocyten waar het wordt aangemaakt, naar de keratinocyte huidcellen (soja, niacinamide, retinoïden)
• verspreiding van pigment (zoethout extract)
• verhoging van de huidomloop, wat betekent dat er meer huidcellen worden aangemaakt, en minder pigment om rond te gaan (alfa- en betahydroxyzuren, retinoïden)

In het algemeen zijn de bijwerkingen minder zorgwekkend voor de minder effectieve ingrediënten; Het combineren van verschillende whitening agents resulteert echter in een krachtiger product zonder al te veel irritatie.

Mequinol (4-Hydroxyanisool)

Mequinol is het belangrijkste op recept verkrijgbare alternatief voor hydrochinon. Het is ook bekend als methoxyfenol, hydrochinonmonomethylether, en p-hydroxyanisool.

Hoe het werkt: Het is niet helemaal duidelijk hoe mequinol werkt, maar het lijkt erop dat het vergelijkbaar is met hydrochinon in die zin dat het tyrosine nabootst en het vermogen van tyrosinase om melaninepigment te maken vermindert.

Sterkte: Mequinol wordt meestal geleverd in een concentratie van 2%, soms in combinatie met 0,01% tretinoïne en ascorbinezuur om de penetratie te verbeteren. Het is even doeltreffend gebleken als hydrochinon.

Irritatiepotentieel en bijwerkingen: Het wordt verondersteld minder irriterend te zijn dan hydrochinon, maar kan soms tijdelijke postinflammatoire hyperpigmentatie veroorzaken. Er zijn ook enkele gevallen van omkeerbare depigmentatie geweest.

Retinoïden

Retinoïden zijn analogen van vitamine A, die worden gebruikt voor de behandeling van vele aandoeningen, zoals acne en zonneschade, en ook als een penetratieversterker voor andere behandelingen. Voorbeelden zijn tretinoïne, adapaleen, tazaroteen en isotretinoïne, maar ook retinol, dat vrij verkrijgbaar is.

Hoe het werkt: Van retinoïden wordt gedacht dat ze op meerdere manieren werken om pigmentatie te verminderen, waaronder het verhogen van de huidvernieuwing, het interfereren met de overdracht van melanine naar de huid, het verminderen van de hoeveelheid tyrosinase die in de huid wordt geproduceerd en het verspreiden van melanine. Retinoïden worden meestal gebruikt in combinatie met andere behandelingen voor hyperpigmentatie – op zichzelf duurt het enkele maanden voordat ze resultaat opleveren.

Sterkte: Veelgebruikte sterktes van retinoïden variëren per retinoïde: tretinoïne (0,05-0,1%), adapaleen (0,1-0,3%), tazarotene (0,01-0,1%), retinol (tot 4%). Ze worden ook vaak gecombineerd met corticosteroïden om irritatie en de kans op postinflammatoire hyperpigmentatie te verminderen.

Irritatiepotentieel en bijwerkingen: Verschillende retinoïden hebben een verschillend irritatiepotentieel – in het algemeen geldt: hoe effectiever het retinoïde, hoe irriterender en meer bijwerkingen het zal hebben. Irritatie door retinoïden komt vaak voor en leidt tot roodheid, droogheid en vervellen (dat is ook de reden waarom het goed werkt als een penetratieversterker). Postinflammatoire hyperpigmentatie is ook een risico, vooral bij een donkere huid. Adapaleen is een van de minder irriterende retinoïden.

Azelaïnezuur

Azelaïnezuur is een ander veelgebruikt alternatief voor hydrochinon en is in veel landen een receptplichtige acnebehandeling. Het wordt geproduceerd door een schimmel, Pityrosporum ovale, die soms mensen infecteert en lichte vlekken op de huid veroorzaakt. Het is iets milder dan hydrochinon, maar in combinatie met retinoïden is het even effectief geweest als 4% hydrochinon, met minder bijwerkingen.

Hoe het werkt: Azelaïnezuur interfereert met de tyrosinase activiteit als een tyrosine mimic, en onderdrukt en doodt abnormale melanocyten.

Sterkte: 15-20%, soms gecombineerd met glycolzuur.

Bijwerkingen: Azelaïnezuur staat bekend om het ontbreken van bijwerkingen bij het gebruik ervan – de belangrijkste bijwerkingen zijn lichte prikken en roodheid.

Arbutine

Arbutine staat soms bekend als “natuurlijke hydrochinon”, omdat de structuur sterk lijkt op die van hydrochinon. Het wordt aangetroffen in extracten van berendruifbladeren, en in mindere mate ook in veenbessen- en bosbessenbladeren. Twee synthetische vormen van arbutine, alfa-arbutine en deoxyarbutine, zijn krachtiger dan arbutine zelf.

Hoe het werkt: Arbutine verandert langzaam in hydrochinon en werkt als een tyrosinemimic om de productie van melanine te vertragen. Het interfereert ook met de maturatie van melanosomen, organellen die verantwoordelijk zijn voor de melanineproductie.

Sterkte: Er zijn weinig klinische studies over de doeltreffendheid van arbutine als oplichter, en sommige die zijn gepubliceerd hebben gemengde resultaten gerapporteerd. Uit één onderzoek bleek dat door deoxyarbutine geïnduceerde verlichting gehandhaafd bleef, terwijl dat bij door hydrochinon geïnduceerde verlichting niet het geval was. 5% wordt gewoonlijk gebruikt, hoewel er formuleringen met een hogere concentratie bestaan.

Bijwerkingen: Bij hogere concentraties bestaat het risico van postinflammatoire hyperpigmentatie.

Kojinezuur

Kojinezuur wordt geproduceerd door bacteriën bij de fermentatie van rijst bij de vervaardiging van sake (Japanse wijn). Een derivaat van kojinezuur, kojyl-APPA, is ook onderzocht op zijn witmakende werking en verbeterde huidpenetratie.

Hoe het werkt: Kojinezuur bindt zich aan het koper in tyrosinase, waardoor het zijn rol bij de aanmaak van melanine niet meer kan vervullen.

Sterkte: Kojinezuur komt meestal voor in concentraties van 1-4%, vaak in combinatie met hydrochinon, retinoïden, glycolzuur, emblica extract of corticosteroïden.

Bijwerkingen: Kojinezuur is zeer irriterend, en kan gecombineerd worden met een corticosteroïde om de kans op een reactie te verminderen. Het is ook een potentieel allergeen.

Licorice extract

Een extract van de wortel van de zoethoutplant (Glycyrrhiza glabra) wordt veel gebruikt als een whitening ingrediënt in cosmetica. Het bevat een aantal antioxiderende en ontstekingsremmende chemicaliën, alsmede de belangrijkste witmakende bestanddelen, glabridine en liquirtine (en een reeks andere verwante flavonoïden). Er bestaan echter niet veel klinische studies over deze extracten, hoewel de ene proef met liquirtine goede resultaten liet zien.

Hoe het werkt: Glabridine beschermt de huid tegen door UVB veroorzaakte pigmentatie, en werkt ook in op tyrosinase om de melanineproductie te vertragen. Liquirtine dispergeert melanine.

Sterkte: Glabridine crèmes bevatten 10-40%, terwijl liquirtine is getest als een 20% crème.

Bijwerkingen: Zoethoutextracten zijn mild en hebben weinig bijwerkingen, vermoedelijk dankzij de ontstekingsremmende en anti-irriterende bestanddelen.

Ascorbinezuur (Vitamine C)

Vitamine C is een ingrediënt in veel huidverzorgingsproducten, vanwege zijn krachtige antioxidantwerking. Het is echter zeer onstabiel en wordt meestal gecombineerd met andere ingrediënten.

Hoe het werkt: Ascorbinezuur zet dopaquinone weer om in L-DOPA, waarbij het de reactie ongedaan maakt die tyrosinase doet.

Kracht: Ascorbinezuur wordt meestal gevonden in 5-10% concentraties. Een proef met 5% ascorbinezuur bleek minder effectief te zijn dan 4% hydrochinon, maar was aanzienlijk minder irriterend.

Bijwerkingen: Ascorbinezuur heeft een uitstekend veiligheidsprofiel, met veel minder irriterend potentieel dan veel andere oplichtende middelen.

Soja-eiwitten

Soja-eiwitten worden geëxtraheerd uit sojabonen. Het meest bestudeerde oplichtingsmiddel in soja is soja trypsine inhibitor.

Hoe het werkt: Soja trypsine inhibitor interfereert met de overdracht van pigment van de melanine-producerende cellen naar de huid. Het is niet zo effectief als hydrochinon.

Bijwerkingen: De oplichtende werking van soja is omkeerbaar en de bijwerkingen zijn minimaal.

N-Acetylglucosamine

N-Acetylglucosamine is een suiker die overal in de natuur en in het lichaam voorkomt, en is een voorloper van hyaluronzuur.

Hoe het werkt: Vertraagt de productie van tyrosinase enzymen, essentieel bij de synthese van melanine.

Sterkte: 2% N-acetylglucosamine blijkt in klinische studies pigmentatie te verbeteren, en wordt vaak gebruikt in combinatie met niacinamide.

Bijwerkingen: Milde tot matige huidirritatie komt soms voor.

Niacinamide

Niacinamide, ook bekend als nicotinamide en vitamine B3, komt in veel planten voor. Het is een antioxidant, en is zeer stabiel.

Hoe het werkt: Niacinamide remt de overdracht van pigment naar de huid.

Sterkte: 2-5% is de typische concentratie, en is effectief gebleken in het verminderen van hyperpigmentatie in verschillende studies, hoewel het meestal wordt gecombineerd met andere middelen.

Bijwerkingen: Enige huidirritatie kan optreden.

Samenvatting

Als u huiverig bent voor hydrochinon, of uw huid kan er niet tegen, zijn er nog genoeg opties voor de behandeling van hyperpigmentatie.