West Nile virus (WNV) is een door muggen overgebracht arbovirus dat in 1927 werd ontdekt in de West Nile subregio van Oeganda. De eerste ernstige uitbraken van WNV deden zich voor in het midden van de jaren negentig in Algerije en Roemenië. Het virus werd in 1999 in de Verenigde Staten geïntroduceerd, waarbij het eerste geval in New York City werd vastgesteld. Dat jaar werden 62 gevallen bij mensen, 25 gevallen bij paarden en talloze diagnoses bij vogels gemeld in de staat New York. De CDC heeft sindsdien meer dan 40.000 meldingen ontvangen van mensen met WNV in de onderste 48 staten, wat het tot het meest voorkomende virus maakt dat door muggen op mensen wordt overgedragen in de V.S. Omdat slechts een deel van alle gevallen wordt gemeld, denkt de CDC dat het werkelijke aantal ziektegevallen wel eens 700.000 zou kunnen zijn.
WNV wordt meestal op mensen overgedragen door muggen die zich eerder met een besmette vogel hebben gevoed. Er zijn meer dan 150 soorten muggen bekend die het virus bij zich dragen, maar de belangrijkste vectorsoorten in de VS zijn Culex pipiens, Culex tarsalis, en Culex quinquefasciatus. Deze muggen zijn allemaal ’s nachts actief, en de meeste infectiegevallen doen zich voor tijdens de zomermaanden. Overdracht van het virus heeft zich in een zeer klein aantal gevallen voorgedaan via bloedtransfusie, orgaantransplantatie en borstvoeding; WNV wordt echter niet overgedragen van mens op mens of van dier op mens door toevallig contact.
 |
Symptomen van infectie met het West-Nijlvirus |
- De meerderheid (4 van de 5) van de met het West-Nijlvirus besmette mensen zal geen symptomen vertonen.
- Bijna 20% van de mensen die door het virus zijn getroffen, krijgt griepachtige verschijnselen, zoals koorts, hoofdpijn, misselijkheid, spierpijn en gezwollen lymfeklieren.
- Andere verschijnselen kunnen zijn een stijve nek, huiduitslag, slaperigheid of desoriëntatie.
- Minder dan 1% van de geïnfecteerden ontwikkelt West-Nijl Encefalitis of Meningitis, wat kan leiden tot coma, bevingen, stuiptrekkingen, verlamming en zelfs de dood.
 |
Behandeling van infectie met het West-Nijlvirus |
- Rust en acetaminofen kunnen worden gebruikt om de symptomen van een West-Nijlvirusinfectie te behandelen.
- Er is momenteel geen WNV-vaccin beschikbaar.
- Mensen met milde symptomen herstellen doorgaans volledig binnen enkele weken.
- Degenen met ernstige symptomen worden vaak in het ziekenhuis opgenomen voor ondersteunende behandeling en intensieve zorg.
- Als u denkt dat u of een familielid mogelijk een infectie met het West-Nijlvirus heeft, raadpleeg dan onmiddellijk een arts.
Ernstige neurologische ziekten veroorzaakt door het West-Nijlvirus
Erstige gevallen van WNV-infectie kunnen het centrale zenuwstelsel aantasten en resulteren in een aantal ernstige neurologische aandoeningen.
West-Nijl encefalitis, West-Nijl meningitis, en West-Nijl poliomyelitis zijn allemaal ziekten die ontsteking van de hersenen en/of het ruggenmerg en de omliggende weefsels veroorzaken. Deze ziekten kunnen invaliderend zijn of in sommige gevallen zelfs dodelijk.
West Nijl Virus en de Verenigde Staten
Vanaf 23 juli hebben 34 staten in 2019 infecties met het West Nijl virus gemeld bij mensen, vogels of muggen. Arizona meldt het hoogste aantal menselijke gevallen (57).
In 2018 meldden 49 van de 50 staten en het District of Columbia West Nile-virusinfecties bij mensen, vogels of muggen. In totaal werden 2.647 gevallen van WNV bij mensen gemeld en waren er 167 (6,3%) bevestigde sterfgevallen in 2018. Deze gegevens laten een stijging zien ten opzichte van het aantal gevallen bij mensen dat in 2017 werd gemeld (2.097). Het vestigt ook de aandacht op de toename van het aantal verloren levens, in vergelijking met de 146 (7%) bevestigde sterfgevallen in 2017 en de 106 (4,9%) bevestigde sterfgevallen door WNV in 2016.
A Global View of West Nile Virus
West Nijl virus is de oorzaak van de grootste uitbraak van neuro-invasieve ziekte ooit waargenomen. Het virus komt voor in heel Afrika, regio’s in Europa en het Midden-Oosten, West-Azië, Australië, Canada, Venezuela en de Verenigde Staten. Uitbraakgebieden liggen meestal langs belangrijke vogeltrekroutes, waarbij de grootste uitbraken zich hebben voorgedaan in Griekenland, Israël, Rusland, Roemenië en de Verenigde Staten. Aangezien er geen vaccin is voor mensen, is de enige manier om de verspreiding van deze gevaarlijke ziekte te beperken het vergroten van het bewustzijn van preventiemaatregelen door middel van publieke voorlichting en het uitvoeren van muggenbewakings- en controleprogramma’s in risicogebieden.
Know Your Culex Mosquitoes
West-Nijl virus wordt verspreid door de Culex soort mug. De belangrijkste vectorsoorten in de V.S. zijn Culex pipiens, Culex tarsalis, en Culex quinquefasciatus. Deze muggen voeden zich meestal van ’s avonds tot ’s morgens.
Culex pipiens, algemeen bekend als de Noordelijke Huismug, komt vooral voor in het oosten van de V.S. Het is een middelgrote mug met een bruin of grijsachtig lichaam en bruine vleugels. Hun larven gedijen in containers met stilstaand, vervuild water, en daarom zijn deze muggen het hoofddoel van de campagne om bronnen van stilstaand water in achtertuinen af te voeren als een manier om de incidentie van WNV te verminderen. Naast WNV, is Culex pipiens een bekende drager van St. Louis encephalitis, Western Equine encephalitis, en hartworm bij honden.
Culex tarsalis leeft in de gehele V.S., maar wordt voornamelijk gevonden in het Midwesten en Westen. Het is een zwarte mug die zich onderscheidt door een witte band op zijn proboscis, en witte strepen langs zijn midden- en achterpoten. Culex tarsalis is het meest actief in de paar uur na zonsondergang.
Culex quinquefasciatus, de Zuidelijke Huismug, komt voor in het zuidoosten van de V.S. Het is een middelgrote mug die bruin van kleur is, en is een vector van WNV, St. Louis encephalitis, Western Equine encephalitis, en vogelmalaria.
Controlling Culex Mosquitoes and West Nile Virus
Een Integrated Mosquito Management (IMM) programma is essentieel om muggenbeten en overdracht van ernstige vectorziekten in de Verenigde Staten te helpen voorkomen. Als onderdeel van een effectief IMM programma, beveelt VDCI een 4-voudige aanpak aan om alle fasen van de levenscyclus van de mug aan te pakken.
1: Publieke Educatie
Mosquito control professionals kunnen maar zo veel doen, en dit is waarom we vertrouwen op een goed opgeleid publiek om een succesvol muggencontrole programma te hebben. Voorlichting aan het publiek stelt mensen in staat om controle te krijgen over de muggen die in hun achtertuin broeden en geeft hen de middelen die nodig zijn om muggenoverlast te verminderen.
2: Surveillance
Surveillance stelt ons in staat om muggensoorten in een bepaald gebied te detecteren, evenals eventuele veranderingen in de populaties. Met deze waardevolle gegevens, zijn we in staat om effectiever larvicide toepassingen te timen en nauwkeuriger adulticide activiteiten te richten.
3: Larve Mosquito Control
Onze getrainde veld technici inspecteren zowel bekende bronnen van stilstaand water als alle nieuw ontdekte locaties op de aanwezigheid van muggenlarven. Het elimineren van muggen voordat ze volwassen worden is een belangrijk element in de bestrijding van het West-Nijl virus en andere door muggen overgebrachte ziektes omdat het muggen tegenhoudt voordat ze het virus krijgen en de kans krijgen om het over te brengen op mensen.
4: Adult Mosquito Control
Wanneer nodig, worden adulticide toepassingen uitgevoerd met door de EPA goedgekeurde pesticiden die op de veiligste en meest milieuvriendelijke manier mogelijk worden gebruikt. Bovendien test VDCI regelmatig volwassen muggen en neemt het alle nodige maatregelen om te voorkomen dat ze resistentie ontwikkelen, waardoor het aantal toepassingen dat nodig is om de populatie onder controle te houden, tot een minimum wordt beperkt.
VDCI is een bedrijf dat is gebouwd op de fundamenten van volksgezondheid, ethiek, professionalisme en technische expertise. Wij stellen vectorbeheersprogramma’s op die zijn gebaseerd op een goed begrip van de ecologie van de onderliggende vector en die zijn geworteld in de huidige wetenschap van milieuvriendelijke bestrijdingsmaatregelen.
Terug naar Door vectoren overgebrachte ziekten