Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że 124 000 osób zmarło na gruźlicę w RPA w 2016 roku (około 330 dziennie). Jest to główna przyczyna zgonów w tym kraju, a sytuację znacznie pogorszyła epidemia HIV: ponad 80% osób, które zmarły na gruźlicę w 2016 roku, było również zakażonych wirusem HIV. Osoby z osłabionym układem odpornościowym są narażone na znacznie większe ryzyko zachorowania na gruźlicę. W 2016 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacowała, że blisko 40% osób chorych na gruźlicę (TB) było „zaginionych”. Oznacza to, że na całym świecie żyje ponad 4 miliony osób z gruźlicą, które nigdy nie otrzymały diagnozy ani odpowiedniego leczenia. Sposób przenoszenia choroby wymagał niegdyś izolowania osób dotkniętych chorobą w czasie, gdy były zakażone i zaraźliwe; leczenie wiązało się z długimi pobytami w szpitalu i utratą dochodów przez osoby dorosłe. W związku z tym wiele osób nadal przyjmuje postawę zaprzeczania i opóźnia leczenie lub szuka gorszej jakości opieki w sektorze prywatnym lub u tradycyjnych uzdrowicieli. Gruźlicę można wyleczyć bez pobytu w szpitalu i z niewielkim lub żadnym wpływem na pracę lub członków rodziny.
Głównym celem tego dnia świadomości jest edukacja i informowanie ludzi o realiach choroby i jej leczeniu, aby po pierwsze, zdestygmatyzować gruźlicę i po drugie zachęcić do testowania. Aby zakończyć epidemię gruźlicy, te „brakujące” przypadki osób chorych na gruźlicę muszą zostać odnalezione, zdiagnozowane i skutecznie leczone.