Układ kostny człowieka
Szkielet człowieka jest endoszkieletem, który składa się z 206 kości u osoby dorosłej. Endoszkielet rozwija się w ciele, a nie na zewnątrz, jak egzoszkielet owadów. Szkielet pełni pięć głównych funkcji: zapewnia wsparcie dla ciała, magazynuje minerały i lipidy, wytwarza komórki krwi, chroni narządy wewnętrzne i umożliwia ruch. Układ kostny u kręgowców jest podzielony na szkielet osiowy (który składa się z czaszki, kręgosłupa i klatki żebrowej) oraz szkielet wyrostka robaczkowego (który składa się z kości kończyn, obręczy piersiowej lub barkowej oraz obręczy miednicznej).
Poznaj ludzki szkielet, oglądając poniższy film z cyfrowym rzeźbieniem 3D.
Szkielet osiowy tworzy centralną oś ciała i obejmuje kości czaszki, kosteczki słuchowe ucha środkowego, kość gnykową gardła, kręgosłup i klatkę piersiową (klatkę żebrową) (rysunek 6.5).
Rysunek 6.5. Szkielet osiowy, zaznaczony na niebiesko, składa się z kości czaszki, kosteczek słuchowych ucha środkowego, kości gnykowej, kręgosłupa i klatki piersiowej. Szkielet wyrostka robaczkowego, przedstawiony na czerwono, składa się z kości kończyn piersiowych, obręczy piersiowej, kończyn miednicznych i obręczy miednicznej. (kredyt: modyfikacja pracy autorstwa Mariany Ruiz Villareal)
Kości czaszki podtrzymują struktury twarzy i chronią mózg. Czaszka składa się z kości czaszki i kości twarzoczaszki. Kości czaszki tworzą jamę czaszki, która zamyka mózg i służy jako miejsce przyczepu dla mięśni głowy i szyi. U osoby dorosłej są one ściśle połączone tkanką łączną, a sąsiednie kości nie poruszają się.
Kosteczki słuchowe ucha środkowego przekazują dźwięki z powietrza w postaci drgań do wypełnionego płynem ślimaka. Kosteczki słuchowe składają się z dwóch kości młoteczkowych (młoteczków), dwóch kości siecznych (kowadełek) i dwóch strzemiączek (strzemiączek), po jednej z każdej strony. Kości twarzoczaszki zapewniają jamy dla narządów zmysłu (oczy, usta i nos), i służą jako punkty zaczepienia dla mięśni twarzy.
Kość gnykowa leży poniżej żuchwy w przedniej części szyi. Działa jako ruchoma podstawa dla języka i jest połączona z mięśniami szczęki, krtani i języka. Żuchwa tworzy połączenie z podstawą czaszki. Żuchwa kontroluje otwarcie jamy ustnej, a tym samym dróg oddechowych i jelit.
Kręgosłup, lub kręgosłup, otacza i chroni rdzeń kręgowy, podtrzymuje głowę i działa jako punkt zaczepienia dla żeber i mięśni pleców i szyi. Składa się on z 26 kości: 24 kręgów, kości krzyżowej i kości ogonowej. Każdy z kręgów ma w środku duży otwór, przez który przechodzi rdzeń kręgowy aż do poziomu pierwszego kręgu lędźwiowego. Poniżej tego poziomu w otworze znajdują się nerwy rdzeniowe, które wychodzą spomiędzy kręgów. Po każdej stronie otworu znajduje się wycięcie, przez które nerwy rdzeniowe mogą wychodzić z rdzenia kręgowego, aby służyć różnym regionom ciała. Kręgosłup ma około 70 cm (28 in) u dorosłych i jest zakrzywiony, co widać z boku.
Krążki międzykręgowe składające się z chrząstki włóknistej leżą między sąsiednimi kręgami od drugiego kręgu szyjnego do kości krzyżowej. Każdy krążek pomaga utworzyć lekko ruchomy staw i działa jak poduszka amortyzująca wstrząsy wywołane ruchami, takimi jak chodzenie i bieganie.
Klatka piersiowa, znana również jako klatka żebrowa, składa się z żeber, mostka, kręgów piersiowych i chrząstek stawowych. Klatka piersiowa zamyka i chroni narządy jamy klatki piersiowej, w tym serce i płuca. Stanowi ona również podporę dla obręczy barkowej i kończyn górnych oraz punkt zaczepienia dla przepony, mięśni pleców, klatki piersiowej, szyi i ramion. Zmiany objętości klatki piersiowej umożliwiają oddychanie. Mostek, czyli kość piersiowa, to długa, płaska kość znajdująca się w przedniej części klatki piersiowej. Podobnie jak czaszka, jest on utworzony z wielu kości w embrionie, które łączą się w dorosłym życiu. Żebra to 12 par długich, zakrzywionych kości, które przyczepiają się do kręgów piersiowych i zakrzywiają się w kierunku przodu ciała, tworząc klatkę piersiową. Costal chrząstki połączyć przednie końce większości żeber do mostka.
Szkielet wyrostka robaczkowego składa się z kości kończyn górnych i dolnych. W jego skład wchodzi również obręcz piersiowa, czyli barkowa, która łączy kończyny górne z ciałem, oraz obręcz miedniczna, która łączy kończyny dolne z ciałem (rysunek 6.5).
Kości obręczy piersiowej przenoszą siłę wytwarzaną przez mięśnie działające na kończynę górną na tułów. Składa się z obojczyków (lub obojczyków) w części przedniej i łopatek (lub łopatek) w części tylnej.
Kończyna górna zawiera kości ramienia (od barku do łokcia), przedramienia i dłoni. Kość ramienna jest największą i najdłuższą kością kończyny górnej. Tworzy staw z ramieniem i z przedramieniem w łokciu. Przedramię rozciąga się od łokcia do nadgarstka i składa się z dwóch kości. Dłoń obejmuje kości nadgarstka, dłoni i kości palców.
Obwód miedniczny łączy się z kończynami dolnymi szkieletu osiowego. Ponieważ jest odpowiedzialny za przenoszenie ciężaru ciała i za poruszanie się, obręcz miedniczna jest bezpiecznie połączona ze szkieletem osiowym przez silne więzadła. Posiada również głębokie nasady z mocnymi więzadłami, które bezpiecznie łączą się z kością udową. Obwód miednicy składa się głównie z dwóch dużych kości biodrowych. Kości biodrowe łączą się ze sobą w przedniej części ciała w stawie zwanym spojeniem łonowym i z kośćmi kości krzyżowej w tylnej części ciała.
Kończyna dolna składa się z uda, nogi i stopy. Kości kończyn dolnych są grubsze i mocniejsze niż kości kończyn górnych, aby utrzymać cały ciężar ciała i siły z ruchu. Kość udowa jest najdłuższą, najcięższą i najmocniejszą kością w ciele. Kość udowa i miednica tworzą staw biodrowy. Na drugim końcu, kość udowa, wraz z kością goleni i rzepką, tworzy staw kolanowy.