Abstract
Auricular chondritis is an extremely rare condition in cattle and other domestic animals. 13-miesięczna jałówka rasy Jersey została przedstawiona z brodawczakowatością skóry i obustronnie opadniętymi uszami. Badanie histopatologiczne ujawniło obustronne zapalenie chrząstki stawowej małżowiny usznej charakteryzujące się naciekiem limfoplazmatycznym oraz rozległym zniszczeniem i zwłóknieniem chrząstki stawowej.
1. Wprowadzenie
Chondritis małżowiny usznej, znane również jako chondropatia małżowiny usznej, jest stanem zapalnym tkanki chrzęstnej małżowiny usznej, rzadko opisywanym u ludzi i zwierząt. U ludzi objawia się jako część zespołu nawracającego zapalenia wielopostaciowego, rzadkiej układowej choroby autoimmunologicznej charakteryzującej się epizodycznym destrukcyjnym zapaleniem tkanek chrzęstnych całego ciała, zwłaszcza ucha, nosa, stawów i dróg oddechowych. U zwierząt, chondritis małżowiny usznej została zgłoszona u szczurów, myszy, kotów i konia. Jest to niezwykle rzadkie u bydła i, zgodnie z wiedzą autorów, istnieje tylko jeden opis przypadku obejmujący dwie jałówki. W tym raporcie opisujemy wyniki badań patologicznych w przypadku chondrytycznego zapalenia małżowin usznych u jałówki rasy Jersey.
2. Opis przypadku
13-miesięczna jałówka rasy Jersey została przedstawiona w Ontario Veterinary College Teaching Hospital z rozległym brodawczakowatym zapaleniem skóry i obustronnie opadającymi uszami (rysunek 1). Wcześniej jałówka miała grzybicę skóry wywołaną przez Trichophyton mentagrophytes, która reagowała na miejscowe podawanie enilkonazolu (Elanco Animal Health, Guelph, Ontario, Kanada) i chlorowodorku terbinafiny (LAMISIL, Novartis Pharmaceuticals Canada Inc., Quebec, Kanada), dostarczanych jako leki do natychmiastowego uwalniania. Odsetek różnych populacji limfocytów krwi, określony metodą cytometrii przepływowej, mieścił się w granicach normy. Łagodna neutrofilia i limfocytoza były obecne w pełnej morfologii krwi. Morfologia limfocytów w rozmazie krwi była bez zmian. Wyniki badania moczu i biochemii krwi były bez zastrzeżeń. Real time PCR na próbce z ucha był negatywny dla wirusa wirusowej biegunki bydła typu 1 i typu 2. Krowa została poddana eutanazji z powodu rozległej brodawczakowatości i nawracającej grzybicy skóry.
Podczas sekcji zwłok, małżowiny uszne były miękkie, zgrubiałe i zwiotczałe. Skóra i włosy na małżowinach usznych były nie do naprawienia. Na skórze tułowia czaszki, szyi i głowy, w tym twarzy, obecne były liczne wieloogniskowe lub zlewające się okrągłe lub nieregularne hiperkeratotyczne guzki egzofityczne o średnicy od 0,5 do 6 cm. Guzki były liczniejsze i większe na czaszkowej stronie szyi. W sąsiadującej tkance skórnej, zwłaszcza w okolicy ogonowej szyi, sporadycznie występowały okrągłe blade i łuszczące się ogniska (interpretowane jako ustępujące zmiany dermatofitowe). Niektóre z tych ognisk miały centralnie położone małe (0,5 cm średnicy) hiperkeratotyczne guzki przypominające te opisane powyżej. Guzki skórne mają szare zewnętrzne powierzchnie cięcia z przylegającą jasnoróżową tkanką. Postawiono makroskopowe rozpoznania brodawczaków skórnych, grzybicy skóry i chondropatii małżowin usznych.
Bloki różnych tkanek, w tym skóry, małżowiny usznej, nosa, tchawicy, płuc, węzłów chłonnych i śledziony zostały utrwalone w 10% obojętnobuforowanej formalinie i rutynowo przetworzone i zabarwione hematoksyliną i eozyną (HE). Wykonano wiele przekrojów podłużnych i poprzecznych na całej długości środkowej części małżowiny usznej. Dla porównania wykonano podobne przekroje małżowiny usznej, uzyskane od krowy z rażąco prawidłowym uchem. Sekcje ucha były również oceniane immunohistochemicznie w celu wykrycia CD3 (komórki T) i CD79a (komórki B) przy użyciu odpowiednio poliklonalnych króliczych przeciwciał anty-ludzkich CD3 i monoklonalnych mysich przeciwciał anty-ludzkich CD79a (DakoCytomation, Mississauga, ON). Przeciwciała pierwszorzędowe pominięto dla kontroli negatywnych. Sekcje małżowiny usznej barwiono również barwnikiem Grama Browna i Brenna oraz kwasem okresowym-Schiffa (PAS), aby wykluczyć odpowiednio infekcję bakteryjną i grzybiczą.
Mikroskopowo, wieloogniskowe do koalescencyjnych agregaty licznych limfocytów, komórek plazmatycznych i kilku makrofagów były obecne na całej długości perichondrium i w obrębie płytki chrzęstnej małżowiny usznej, szczególnie w kierunku podstawy ucha (Ryc. 2 i 3). Blaszka chrzęstna była poszerzona przez liczne bazofilne guzki chrzęstne, unaczynienie i włóknienie okołonaczyniowe. Chondrocyty znajdujące się w centrum guzków chrzęstnych były obrzęknięte, z bladymi, okrągłymi lub owalnymi jądrami; w rzadkich skupiskach chondrocytów występowała luka (interpretowana jako proliferacja). W rzadkich ogniskach w obrębie zdezorganizowanej chrząstki obecne były strumienie grubych, gęstych wiązek kolagenu; w obrębie tych gęstych wiązek kolagenu obecna była niewielka liczba komórek wrzecionowatych otoczonych lacunami (interpretowane jako wczesna metaplazja kostna). Przekrój rogówki od krowy nie dotkniętej chorobą wykazywał regularne, wąskie pasmo elastycznej chrząstki (Rycina 2, wstawka). W badaniu IHC, 60-70% limfocytów w chrząstce stawowej było CD3-dodatnich (komórki T) (rysunek 4), a reszta (30-40%) była CD79a-dodatnia (komórki B). Ani bakterie, ani grzyby nie zostały wykryte w obrębie szczytu za pomocą specjalnego barwienia (dane nie pokazane). Na podstawie tych wyników postawiono diagnozę obustronnego limfoplazmocytarnego zapalenia stawów usznych i zapalenia okołostawowego. Mikroskopową cechą guzków skórnych było wieloogniskowe guzkowe hiperkeratotyczne i hiperplastyczne zapalenie skóry, typowe dla skórnej brodawczakowatości bydła (zgodne z patologią brutto i diagnozą kliniczną). Inne zmiany mikroskopowe obejmowały reaktywną hiperplazję limfoidalną w licznych węzłach chłonnych z łagodnym zubożeniem zatok śródpiersia oraz odlewy białkowe w obrębie sporadycznych kanalików nerkowych śródpiersia z rzadkimi wieloogniskowymi agregatami limfocytów śródmiąższowych. Nie wykryto zmian w innych tkankach chrzęstnych.
3. Dyskusja
U tej jałówki stwierdzono zapalenie chrzęstne małżowiny usznej z towarzyszącym znacznym ubytkiem, dezorganizacją i zwłóknieniem blaszki chrzęstnej małżowiny usznej. Zmiana mogła osłabić fizyczną wytrzymałość małżowiny usznej, co było zgodne z kliniczną prezentacją opadających uszu.
Chondropatia małżowin usznych jest niezwykle rzadka u bydła, a według wiedzy autorów istnieje tylko jeden opis przypadku opisujący podobny stan u bydła. To wcześniejsze doniesienie zostało opisane u bydła rasy Swiss Braunvieh; rasa ta wykazuje predyspozycje do malformacji małżowin usznych, z zajęciem nagłośni i chrząstki nalewkowatej u niektórych zwierząt. Inne tkanki chrzęstne nie zostały dotknięte w obecnym przypadku, ani w poprzednim opisie przypadku u dwóch jałówek, konia i szczurów laboratoryjnych. W przeciwieństwie do tego, chondritis małżowiny usznej wywołane eksperymentalnie przez immunizację kolagenem typu II towarzyszy zapalenie stawów u szczurów i myszy. Również w niedawnym doniesieniu u kota opisano polichondritis z zajęciem chrząstek małżowin usznych, kostek, krtani, tchawicy i kończyn.
W poprzednim doniesieniu o bydlęcym zapaleniu chrząstek stawu usznego zaobserwowano różnicę w długości długich ramion chromosomu X; nie ustalono jednak przyczyny i patogenezy. Obustronna prezentacja w głębi chrząstki i z dala od skóry sprawia, że rozszerzenie od zapalenia skóry związanego z dermatofitozą lub brodawczakowatością jest mało prawdopodobne. Co więcej, stan zapalny na bocznej krawędzi, gdzie zastosowano kolczyk, był minimalny lub nieobecny, co czyni uraz mało prawdopodobną przyczyną. Łagodny uraz związany z założeniem kolczyka prawdopodobnie miał miejsce w bardzo młodym wieku, a w wywiadzie nie było zmian w obrębie ucha/nosa przed niedawną prezentacją. Te obserwacje wraz z wieloogniskowym i przypadkowym zapaleniem zdominowanym przez limfocyty T silnie sugerują immunologicznie uwarunkowaną etiopatogenezę. W tym kontekście obecność rozległej brodawczaków i wcześniejsza historia dermatofitozy u tego zwierzęcia sugeruje leżącą u podłoża immunopatię systemową. Nie stwierdzono jednak żadnych nieprawidłowości w proporcji różnych populacji limfocytów. Łagodna limfocytoza i neutrofilia były zgodne z leżącą u podłoża infekcją grzybiczą i brodawczakiem. Ponadto, nie stwierdzono zmian zanikowych ani zwyrodnieniowych w grasicy i innych tkankach limfoidalnych, które mogłyby stanowić morfologiczną podstawę supresji immunologicznej. Izolacja wirusa wirusowej biegunki bydła w celu wykluczenia przetrwałej infekcji BVD była negatywna.
Chondritis stawu łokciowego u ludzi jest częścią rzadkiego zespołu chorób autoimmunologicznych znanego jako nawracające polychondritis. Choroba ta obejmuje kilka struktur chrzęstnych, w tym małżowiny uszne, nos, tchawicę, stawy i oczy, powodując objawy kliniczne w postaci cyklicznego i destrukcyjnego zapalenia chrząstek stawowych małżowin usznych, zapalenia wielostawowego, zapalenia chrząstek nosa, zapalenia gałek ocznych, uszkodzenia przedsionków i zapalenia chrząstek dróg oddechowych. Podobny stan został opisany u gryzoni laboratoryjnych, zwłaszcza u szczurów, gatunku, który został zaproponowany jako model dla nawracającego polichondritis u ludzi. U szczurów opisywano to schorzenie jako idiopatyczne/spontaniczne lub jako eksperymentalne schorzenie wywołane kolagenem typu II. Co ciekawe, u szczurów i myszy odnotowano rozwój obustronnego chondrytycznego zapalenia małżowiny usznej wtórnego do jednostronnego zastosowania metalowych kolczyków. W późniejszym doniesieniu, zapalenie chrząstki stawu usznego charakteryzowało się przewagą limfocytów T CD4-dodatnich, zwiększoną ekspresją cytokin typu Th1 oraz wzrostem stężenia metalotioneiny (MT-) I i MT-II. Sugeruje to chorobę autoimmunologiczną wywołaną obecnością jonów metali uwalnianych z metalowych kolczyków. Etiologia nawracającego polichondritis u ludzi jest nieznana, jednakże, zgodnie z etiopatogenezą autoimmunologiczną, przeciwciała przeciwko białkom chrząstki zostały zidentyfikowane w surowicy pacjentów z tym schorzeniem. W naszym przypadku nie wykonano testów na obecność autoprzeciwciał dla białek chrząstki, jednak wyniki patologiczne są zgodne z autoimmunologiczną patogenezą.
Według naszej wiedzy, jest to pierwsze doniesienie o chondritis stawu łokciowego u bydła rasy Jersey i drugie u bydła jako całości. Dalsze przypadki chondrytycznego zapalenia stawu usznego mogą zostać znalezione, jeśli pinna będzie rutynowo badana u bydła z podobnym obrazem klinicznym.
Konflikt interesów
Autorzy nie mają żadnych finansowych lub osobistych powiązań z innymi osobami lub organizacjami, które mogłyby niewłaściwie wpłynąć na tę pracę.
Podziękowania
Autorzy dziękują Dr. Ian’owi Barker’owi za patologię brutto i wstępną interpretację histopatologiczną przypadku oraz University of Guelph Animal Health Laboratory za usługi histologiczne i immunohistochemiczne.