Objectives/hypothesis: Chirurgia czaszkowo-twarzowa wiąże się z istotną poprawą wyników leczenia chorych z nowotworami podstawy czaszki. Pomimo tej poprawy przeżywalności, powikłania pozostają znaczne. Jednym z głównych źródeł powikłań są zdarzenia infekcyjne. Obecne badanie miało na celu ocenę prospektywnie opracowanego schematu antybiotykoterapii i jego wpływu na częstość występowania i ciężkość powikłań infekcyjnych. Schemat ten został porównany z grupą kontrolną, w której antybiotyki podawano doraźnie. Celami szczegółowymi/hipotezami było określenie 1) częstości występowania i ciężkości zakażeń w grupie pacjentów leczonych niestandaryzowanym schematem antybiotykowym poddanych resekcji twarzoczaszki oraz 2) czy stosowanie prospektywnie opracowanego, trójlekowego antybiotyku o szerokim spektrum działania wiąże się ze zmniejszoną częstością występowania i ciężkością zakażeń.
Projekt badania: Jednoramienny, prospektywny schemat antybiotykowy składający się z ceftazydymu, flastylu (metronidazolu) i wankomycyny (CMV) porównano z historyczną kontrolą pacjentów leczonych niestandardową antybiotykoterapią (nonCMV), z których wszyscy przeszli resekcję czaszkowo-twarzową. Miary wyników koncentrowały się na częstości występowania infekcji, ciężkości infekcji i śmiertelności operacyjnej.
Metody: W lipcu 1990 r. dokonano retrospektywnego przeglądu (1973-1990) resekcji twarzoczaszki. Począwszy od lipca 1990 r. prowadzono prospektywną bazę danych (1990-2003). Dane demograficzne, wcześniejsza terapia, anatomiczne miejsce pochodzenia i rozległość choroby, patologia, standardowe dane chirurgiczne i terapia pooperacyjna zostały wyszczególnione. Dane dotyczące antybiotykoterapii zostały zebrane na podstawie przeglądu kart. Powikłania, koncentrując się na powikłaniach infekcyjnych, zostały zidentyfikowane i skategoryzowane. Odnotowywano wyniki posiewów i to, czy infekcja wywołująca była wrażliwa czy oporna na antybiotyki okołooperacyjne. Długość pobytu w szpitalu była tabelaryczna. Wyniki leczenia, w tym śmiertelność pooperacyjna, zostały zachowane dla każdego pacjenta.
Wyniki: W latach 1973-2003 resekcji czaszkowo-twarzowej poddano 211 pacjentów. U 53 (25%) pacjentów występowały poważne choroby współistniejące, a 96 (46%) było wcześniej leczonych. Standaryzowaną antybiotykoterapię (CMV) zastosowano u 90 chorych, a antybiotyki niestandaryzowane (nonCMV) u 107 chorych. Rekonstrukcja płatem wolnym była jedynym czynnikiem chirurgicznym związanym z wyraźną redukcją powikłań. Powikłania infekcyjne rany wynosiły 11% w grupie CMV w porównaniu z 29% w grupie bez CMV (P = .002). Co więcej, ciężkość infekcji była znacznie mniejsza w grupie CMV (P = .0001). Przy zastosowaniu analizy wieloczynnikowej jedynym czynnikiem predykcyjnym powikłań infekcyjnych było zastosowanie CMV. U pacjentów, którzy otrzymywali antybiotykoterapię inną niż CMV, ryzyko infekcji było 2,5 razy większe niż u tych, którzy otrzymywali CMV. Zarówno pobyt w szpitalu w dniach, jak i śmiertelność operacyjna były niekorzystnie związane z zastosowaniem antybiotykoterapii innej niż CMV.
Wnioski: Dane te potwierdzają hipotezę, że stosowanie trójlekowego schematu antybiotyków o szerokim spektrum działania w chirurgii podstawy czaszki zmniejsza częstość powikłań infekcyjnych i wydaje się zmniejszać śmiertelność operacyjną. Szerokie spektrum pokrycia patogenów Gram-dodatnich, Gram-ujemnych i beztlenowych prowadzi do znacznej redukcji powikłań infekcyjnych. Szerokie spektrum pokrycia antybiotykami pozwala uniknąć wielu powikłań infekcyjnych i ostatecznie ma pozytywny wpływ na wyniki leczenia, jakość życia i, potencjalnie, przeżywalność pacjentów.