Photo by Aimee Quiggle
Kluczowym elementem modelu ComB dr Mansueto jest interwencja SCAMP. SCAMP to skrót od Sensory, Cognitive, Affective, Motor, and Place. Kiedy mój klient i ja mamy mocne zrozumienie zachowania związanego z wyrywaniem włosów, używam Interwencji SCAMP, aby stworzyć indywidualny plan leczenia.
Zmysłowe: Dla osób, które szukają sensorycznej aktywacji na skórze głowy, możemy użyć szczotek, grzebieni, piór, masaży lub lodu, aby złagodzić doznania. Dla rąk, jednostki mogą dostać manicure, używać balsamów, lub spiłować paznokcie. Dla twarzy, oleje do kąpieli, kąpiele, peelingi do twarzy, lub luffa może być używany.
Poznawcze: Często specyficzne myśli mogą prowadzić do wyrywania włosów. Częste myśli to: „Moje włosy muszą wyglądać idealnie”, „Muszę pozbyć się tej skazy”, „Pociągnę tylko trochę”, „Już raz pociągnęłam, więc po co się powstrzymywać?”. Tutaj jednostki ćwiczą myślenie w bardziej realistyczny sposób (np. „W porządku jest być niedoskonałym”, „Najlepszym sposobem na naprawienie tego jest pozwolić temu się zagoić” i „Potknięcie nie jest porażką, każdy postęp jest pomocny”).
Afektywne: Kiedy specyficzne emocje prowadzą jeden ciągnąć ich włosy, najlepszym sposobem, aby rozwiązać ten problem jest nauczyć się bardziej skutecznych sposobów regulowania swój system nerwowy. Aby stać się bardziej zrelaksowanym, osoby mogą stosować oddychanie przeponowe (z brzucha), progresywne rozluźnianie mięśni, praktykować medytację, słuchać białego szumu, używać poduszki grzewczej, pić ciepłe napoje, wybrać się na powolny relaksujący spacer, użyć maski żelowej na oczy/twarz lub wziąć długą kąpiel. Aby poradzić sobie z intensywnością i bólem, można włożyć palce do zamrożonych lodów, włożyć twarz do miski z lodowatą wodą, ssać cytrynę, zacisnąć gumkę na nadgarstku, wziąć zimny prysznic, szybko biegać lub żuć gumę. Aby poradzić sobie z nudą, osoby mogą uczyć się na interesujący je temat w Internecie, pisać w dzienniku, rysować, grać na instrumencie muzycznym, czytać książki, malować, robić zdjęcia, rozwiązywać krzyżówki i uprawiać ogród.
Motoryczne: Oprócz HRT, bariery fizyczne mogą często pomóc w ograniczeniu wyrywania włosów. Na przykład, gumowe palce, bandaże, maski do spania, opaski na głowę, okulary, kapelusze, rękawiczki, opaski na kciuk i taśma mogą być używane do tworzenia barier dla wyrywania włosów. Również zmiana stanu włosów i rąk może pomóc (np. zwilżanie włosów, nakładanie wazeliny na powieki/brwi, noszenie sztucznych paznokci, używanie balsamu do rąk). Przedmioty takie jak głośne bransoletki, opaski na łokcie i perfumy mogą zwiększyć świadomość ciągnięcia za włosy. Bawiące się zabawki mogą czasem stanowić alternatywę dla ciągnięcia włosów (np. piłki koosh, głupi kit, glina, robótki na drutach). W przypadku rytuałów oralnych pomocne może być żucie gumy, jedzenie ziaren słonecznika, żucie surowego makaronu, żucie wykałaczki i jedzenie gumowych misiów.
Miejsce: Kompleksowe interwencje powinny być również ukierunkowane na środowisko, w którym odbywa się wyrywanie włosów. Osoby mogą spróbować zmienić natężenie światła, zasłonić lustra, pozbyć się pęsety (lub umieścić ją w zamrażalniku), używać karteczek samoprzylepnych, trzymać niektóre drzwi otwarte (aby zmniejszyć prywatność), zmienić ustawienie mebli i siedzieć w różnych pozycjach.
Monitorowanie postępów i weryfikacja leczenia
Jak klient i klinicysta rozpoczynają leczenie, ważne jest, aby prowadzić codzienny dziennik epizodów wyrywania włosów i prób interwencji. Niektóre interwencje zadziałają od razu, inne będą wymagały dopracowania, a niektóre z czasem stracą swoją skuteczność. Klient i klinicysta muszą pracować razem, stale monitorując i ponownie oceniając leczenie, dopóki nie zostanie opracowany plan, który będzie odpowiadał potrzebom klienta. Proces ten może trwać tygodnie lub miesiące. Dodatkowo, ponieważ trichotillomania zmienia się wraz z wiekiem, leczenie, które działało w jednej fazie życia może nie działać w innej.
Porady dla poszukujących leczenia i świadczeniodawców
Jak widać, leczenie trichotillomanii jest złożonym i długim procesem. Wymaga dużo czasu, odwagi i motywacji ze strony jednostki oraz dużo treningu i doświadczenia ze strony klinicysty. Jeśli jesteś osobą, która cierpi na trichotillomanię, upewnij się, że twój lekarz stosuje naukowo poparte metody leczenia. Zapytaj go o rodzaj leczenia, którego używa. Jeśli nie usłyszysz nic o zwiększaniu świadomości, zmianie zachowań lub regulacji emocjonalnej, ich leczenie może nie być oparte na nauce. Jeśli zaczną używać osobistych referencji i dzikich teorii, aby wesprzeć swoje leczenie, lub powiedzą, że ich leczenie nie może być ocenione przez naukę, uciekaj – prawdopodobnie sprzedają ci olej z węża.
Zalecam korzystanie z listy dostawców usług medycznych w Trichotillomania Learning Center, aby znaleźć osoby przeszkolone w naukowo wspieranych metodach leczenia. Jeśli jesteś pracownikiem służby zdrowia chcącym dowiedzieć się więcej o tych metodach leczenia, gorąco polecam uczestnictwo w Trichotillomania Learning Center Professional Training Institute i przeglądanie ich zasobów klinicznych.
Azrin, N. H., Nunn, R. G., & Frantz, S. E. (1980). Leczenie wyrywania włosów (trichotillomania): Studium porównawcze odwracania nawyków i treningu negatywnej praktyki. Journal of Behavior Therapy and Experimental Psychiatry, 11, 13-20.
Duke, D., Keeley, M., Geffken, G., & Storch, E. (2010). Trichotillomania: aktualny przegląd. Clinical Psychology Review, 30, 181-193.
Franklin, M. E., Edson, A. L., & Freeman, J. B. (2010). Behavior therapy for pediatric trichotillomania: Exploring the effects of age on treatment outcome. Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health, 4, 18.
Keuthen, N. J., Rothbaum, B. O., Welch, S. S., Taylor, C., Falkenstein, M., Heekin, M., Jordan, C. A., et al. (2010). Pilotażowe badanie dialektycznej terapii behawioralnej wspomagającej odwracanie nawyków w leczeniu trichotillomanii. Depression and Anxiety, 27(10), 953-959.
Mansueto, C. S., Townsley-Stemberger, R. M., McCombs-Thomas, A., & Goldfinger-Golomb, R. (1997). Trichotillomania: A comprehensive behavioral model. Clinical Psychology Review, 17, 567-577.
Walther, M. R., Ricketts, E. J., Conelea, C. A., & Woods, D. W. (2010). Recent Advances in the Understanding and Treatment of Trichotillomania. Journal of Cognitive Psychotherapy, 24(1), 46-64.
.