Alai

Wśród 30 pacjentów (17 mężczyzn w wieku 46-76 lat i 13 kobiet w wieku 15-70 lat), leczonych lekiem antyarytmicznym amiodaronem, u 21 pacjentów (11 mężczyzn i 10 kobiet) wystąpił obustronny zawrót rogówki. Łącznie podano dawki do 494 g, a czas trwania terapii wynosił do 113 tygodni. U 14 pacjentów analizowano próbki 50 mikrolitrów płynu łzowego na obecność aminodaronu. Przy niskich stężeniach w surowicy nie stwierdzono obecności amiodaronu we łzach, ale przy wartościach w surowicy powyżej 1,2 mikrograma/ml obserwowano szybki wzrost stężenia we łzach (P mniej niż 0,001). Stopień verticillata rogówki był znacząco skorelowany z dawką całkowitą, jak również z czasem trwania leczenia (P mniejsze lub równe 0,001). W dniu badania w klinice okulistycznej nie stwierdzono istotnej korelacji między stężeniem se-amiodaronu, stężeniemamiamiodaronu we łzach a stopniem zaawansowania verticillata rogówki. Jeden pacjent skarżył się na kolorowe aureole. U żadnego z pacjentów nie stwierdzono obniżonej ostrości wzroku, zmian na dnie oka, zaćmy, wytrzeszczu, podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego, nieprawidłowego widzenia barwnego ani nieprawidłowej centralnej grubości rogówki, które można by przypisać leczeniu amiodaronem.