Amurosaurus riabinini żył na Ziemi w późnej kredzie, około 72-66 milionów lat temu.
Był to dinozaur fakultatywnie dwunożny – czasem chodzący na tylnych nogach, czasem na czterech – i roślinożerny. Należał do rodziny Hadrosauridae – grupy dinozaurów kaczodziobych.
Kości kopalne dorosłego Amurosaurus są niezwykle rzadkie do znalezienia, ale niewielka ilość materiału, który został znaleziony, wskazuje, że Amurosaurus miał około 12 metrów długości.
Pierwsze skamieniałości Amurosaurus zostały odkryte w 1902 roku nad rzeką Amur, jednak potrzeba było 10 lat, aby skamieniałości zostały w pełni wydobyte i zbadane.
W 1925 roku naukowcy opisali pierwszego „dinozaura z rodziny Hadrosauridae z regionu Amuru”. Nazwano go Mandschurosaurus amurensis, ale nazwa ta nie utrzymała się.
Bardzo szybko opis gatunku został skrytykowany przez amerykańskich i europejskich naukowców i odrzucony. Szkielet Manchurosaurus został złożony z wielu fragmentarycznych kości i uzupełniony o odlewy gipsowe.
Po dokładnym sprawdzeniu naukowcy doszli do wniosku, że kości szkieletu w rzeczywistości należały do różnych dinozaurów, a Manchurosaurus został nazwany chimerą – stworzeniem zawierającym komórki różnych gatunków.
W połowie lat 80. znaczne wysiłki paleontologa Jurija Leonidowicza Bołotskiego, przyczyniły się do wznowienia wykopalisk na brzegach rzeki Amur w pobliżu Błagowieszczeńska. W 1991 roku Bołocki wraz z Siergiejem Michajłowiczem Kurzanowem opisali nowy gatunek dinozaura – Amurosaurus riabinini.
Nazwa pochodzi od rzeki Amur i greckiego słowa „Sauros” (jaszczurka). Gatunek został nazwany „riabinini” na cześć nieżyjącego już rosyjskiego paleontologa Anatolija Nikołajewicza Ryabinina, który na początku XX wieku opisał pierwsze znaleziska skamieniałości w tym regionie.
Skanowanie 3D wykonał A. Akhtamzyan.
.