Alai

Introduction

W społeczeństwie są niezliczone spotkania i zaangażowania pomiędzy chrześcijanami i niechrześcijanami codziennie, niektóre z tych spotkań są religijne w naturze inne są świeckie. Wyzwaniem dla chrześcijanina jest ciągłe wykonywanie przykazania lub wymagań, które Bóg objawił przez proroka Micheasza: „czyń to, co prawe, miłuj miłosierdzie i chodź pokornie ze swoim Bogiem” (Micheasza 6:8, NLT). Elementy potrzebne do prowadzenia świętego życia nie są trudne i nie są wyczerpujące, jednak z powodu tak wielu różnych interpretacji dostępnych dla chrześcijańskich czytelników, kongregantów i studentów, istnieje duże prawdopodobieństwo, że w umysłach wielu osób zapanuje zamieszanie. Istnieją niezliczone nauki dostępne dla chrześcijan, które są pełne błędów, osobistych interpretacji, niechrześcijańskich agend i fałszywych nauk, by wymienić tylko kilka, które doprowadzą do niewłaściwego zastosowania biblijnych zasad, które nie będą właściwie reprezentować Chrystusa w chrześcijańskim ambasadorstwie wobec siebie nawzajem i wobec świata.

Podążając dalej, życie w świętości jest wymogiem dla wszystkich chrześcijan, a instrukcja jak żyć w świętości jest niezbędną wiedzą dla chrześcijanina. Kolosan 3:12-17 jest doskonałym źródłem instrukcji dotyczących życia chrześcijańskiego. Fragment ten stwierdza, że Bóg wybrał chrześcijan, aby byli świętym ludem. Rozumie się samo przez się, że stworzył On przepisy, które mają pomóc chrześcijanom w osiągnięciu tego celu.

Fragment ten przedstawia kilka zasad pouczających chrześcijanina, jak ma się prezentować jako przedstawiciel Chrystusa. Egzegeza tego fragmentu ujawni, czy zasady te mają zastosowanie do współczesnego odbiorcy, tak jak do pierwotnego odbiorcy, czy też jest w nich czasowe odchylenie, które czyni je mniej wpływowymi dla współczesnego zastosowania.

Setting/Historical Background

Aby zrozumieć kontekst Kolosan 3:12-17, ważne jest posiadanie informacji o okresie, w którym został napisany. Interwencja Pawła napisana piórem musiała odzwierciedlać jego zrozumienie światopoglądu Kolosan. Był to światopogląd eklektyczny i problematyczny. Jego wielokulturowość stworzyła wyzwanie dla przywódcy kościoła, który nie był zorientowany i wykształcony w prawdziwych doktrynach chrześcijańskich i ich stosowalności.

Paweł jest autorem listu do Kolosan, ma autorytet do pisania relacji o świętym życiu z powodu jego nawrócenia i doświadczeń życiowych. Jego historia przed nawróceniem na drodze do Damaszku i doświadczenia, które wykształciły go na apostoła pogan, wyposażyły go w mądrość i wiedzę do nauczania i pouczania.

Jego dni przedapostolskie zaczynają się od tego, że urodził się i wychował w wybitnej rodzinie żydowsko-rzymskiej. On jest z plemienia Beniamina, który jest, gdzie uzyskał swoje imię Saul, ale jego rzymskie imię jest Paweł. Został obrzezany w ósmym dniu zgodnie z prawem; miał możliwość być wykształcony w retoryce grecko-rzymskiej, jak również hebrajskiej.

Paul był uczniem Gamaliela (Dz 5:34), który był wnukiem Hillela i jednym z siedmiu uczonych, którzy otrzymali tytuł „Rabban”, co oznacza nasz mistrz.

Miasto Kolosea było głównym miastem położonym nad rzeką Lycus z dostępem do szlaków handlowych. Zostało zdegradowane do miasta drugorzędnego w I wieku n.e. Kolosea była miastem sąsiadującym z Laodyceą i Hierapolis; każde z tych miast było oddalone o około 10 mil od Kolosei. Kościół w Kolosach otrzymał ewangelię od Epafrasa, nawróconego z kościoła w Efezie; nakłonił on Pawła, który przebywał w więzieniu w Efezie, do napisania listu do Kolosów, aby poruszyć kwestie heretyckie, które nękały kościół w Kolosach w związku z jego walką z herezją, która powodowała zakłócenia w kościołach w całej zachodniej części Azji Mniejszej.

Istnieje twierdzenie, że Paweł napisał list do Kolosan z Rzymu i że został on dostarczony do kościoła przez Tychikusa na początku lat 60-tych. Jest to popierane przez tych, którzy powołują się na 4:7-8 jako powód wyboru Rzymu zamiast Efezu i Tychikusa zamiast Epafrasa.

Analiza Kolosan 3:12-17

Wygoda Kolosan z pluralizmem narażała ich na słabość w osiągnięciu solidarności w zrozumieniu i włączeniu doktryn ich nowej wiary chrześcijańskiej. Ich niepowodzenie w zrozumieniu prawdziwej istoty Chrystusa i jego osoby, jak również wyłączności chrześcijaństwa ujawniło ich potrzebę interwencji ze strony jednego z autorytetów w doktrynach, takiego jak apostoł w wierze.

W związku z tym, list Pawła do Kościoła w Kolosach był konieczny, aby uzasadnić doktryny wiary i podkreślić, jak również wykształcić nowych chrześcijan w odniesieniu do oczekiwań ich życia jako chrześcijan. Paweł jest apostołem pogan i to na nim spoczywa obowiązek odpowiedzi na potrzeby Kolosan, którzy walczą o to, by zamanifestować swoją wiarę i jej zasady zgodnie ze swoim zrozumieniem.

List Pawła jest przewodnikiem instruktażowym, jak również zawiera słowa zachęty. Rozdział 3 i wersety od 12 do 17 opisują nowym chrześcijanom, w jaki sposób są oni nowymi stworzeniami w Chrystusie. Potwierdza, że Chrystus jest bóstwem w cielesnej postaci i najwyższą głową kościoła (1:15-23). Ostrzega też przed fałszywą nauką i wzywa do jej odrzucenia. Dalej poucza ich, jak żyć w świętości (rozdział 3).

Bardziej szczegółowo, Kol 3:12-17 koncentruje się na dwóch głównych ideach; jedna idea skupia się na tym, jak żyć w świętości jako jednostka i jako członek ciała Chrystusa, a druga koncentruje się na świętym życiu jako jednostka i jako zbiorowy członek ciała Chrystusa.

Narzędziami użytymi do zbadania fragmentu 3:12-17 są Biblie King James Version (KJV), New International Version (NIV), New International Reader’s Version (NIRV), The Message (MSG) i New Living Translation (NLT), wraz z The New Analytical Greek Lexicon (The Lexicon), The Greek English Interlinear New Testament (The Interlinear) i Strong’s Strongest Exhaustive Concordance of the Bible (Strong’s) z różnymi komentarzami.

Kolosan 3:12-14

W wersecie 12 święte życie pociąga za sobą coś więcej niż wyznanie lub doświadczenie nawrócenia, dotyczy ono zmiany stylu życia. Interlinear używa „przyoblekł” (endysasthe) w aktywnej formie ciągłej, podkreślając, że chrześcijanie muszą stale wykazywać cechy Boga, które manifestują Jego świętość. Są one manifestowane jako miłosierdzie, dobroć, pokora, cichość i cierpliwość. The Message mówi: „Ubierz się w szafę, którą Bóg wybrał dla ciebie”. Jego tłumaczenie oferuje, że te cechy nie są naturalnymi cechami ludzkimi; dlatego wymaga to działania ze strony jednostki i jest osiągalne z przewodnictwem Boga. W KJV użyte jest słowo wnętrzności (splagchna); Leksykon definiuje je jako serce lub afekty serca, co oznacza, że te cechy muszą pochodzić z wewnątrz. Poprzez oddzielenie cech przecinkami KJV, NIV i NLT wskazują, że każda z cech jest częścią całości. Jednakże NIVR przedstawia je w wielu zdaniach, aby zademonstrować je jako ostateczne polecenia. NLT oddaje, że chrześcijanin powinien demonstrować święte życie przez przyobleczenie się w miłosierdzie czułego serca, które jest tłumaczeniem współczucia (oiktirmou), dobroci (chrestoteta), pokory (tapeinophrosyne), łagodności jako cichości (prauteta) i cierpliwości jako długiego znoszenia (makrothymian); są to czyny, które Bóg zademonstrował wobec nas. Bruce Buoton opisuje cechy czułego serca: miłosierdzie, dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość jako naśladowanie czynów Boga wobec człowieka.

W wersecie 13 święte życie jest badane dalej, tutaj wszyscy chrześcijanie są zobowiązani do przebaczania sobie nawzajem, ponieważ Chrystus im przebaczył (charixomenoi). Brak przebaczenia innym, którym Bóg przebaczył, skutkuje cierpieniem. Robert E. Wall wyraził się, że „świętą odpowiedzią (na każde przewinienie) wywołaną przez łaskę jest przebaczenie. Przebaczamy, ponieważ już otrzymaliśmy przebaczenie, zapewniamy sobie Boże przebaczenie, przebaczając innym”. Przebaczanie pozwala chrześcijaninowi tolerować przewinienia innych i działać w ich imieniu dla ich dobra.

Wybaczenie jest niezbędne w chrześcijańskim wzroście, wspólnocie i manifestacji. Jest to jedna z cech Boga, która pozwala chrześcijanom naśladować Go bez konieczności okazywania jawnych działań. Akt przebaczania jest znakiem, że chrześcijanin dojrzewa jako chrześcijanin.

W wersecie 14 miłość jest wezwana ponad wszystkie inne cechy i jest określona jako cnota, która łączy wszystkie cechy razem. Niemożliwe jest prowadzenie świętego życia bez miłości, MSG wyraża to następująco: „I niezależnie od tego, co jeszcze na siebie włożysz, noś miłość. Jest ona twoją uniwersalną szatą. Nigdy nie bądź bez niej.” Wszystkie wyżej wymienione przekłady zgadzają się co do zdolności miłości do umożliwiania innych cnót, na przykład NLT interpretuje ten werset jako: Przede wszystkim przyobleczcie się miłością, która łączy nas wszystkich w doskonałą jedność.” Greckie słowo oznaczające więź (sydesmos) w The Lexicon jest opisane jako wiązka lub połączenie. Jest ono użyte w ten sam sposób w Liście do Efezjan 4:3 „dokładajcie wszelkich starań, aby zachować jedność Ducha przez więź pokoju” (NIV). Miłość jest spoiwem, które łączy wszystkie cnoty; jest ona połączona w znaczeniu przez cnotę pokoju.

Kolosan 3:15-17

Gdy chrześcijanin przyjął cechy z wersetów 12-14 i zinternalizował je, znajomi obserwatorzy powinni zauważyć znaczącą zmianę. Świętość powinna być łatwo manifestowana i dostrzegalna.

Jednym z kluczowych słów w wersecie 15 jest słowo „rządzić”. The Interlinear, pokazuje, że „reguła” pochodzi od „niech arbitraż” (brabeutw) we wszystkich tłumaczeniach oprócz MSG. The MSG konwertuje grekę na „w zgodzie”. . .in step with each other”. Znajomość Pawła z tym słowem, zgodnie z Leksykonem, oznaczałaby rozjemcę, czyli kogoś, kto zarządza konfliktem. Kolosanie rozumieliby utrzymywanie pokoju jako równoznaczne z rozwiązywaniem konfliktów.

Każdy członek ciała Chrystusa jest powołany do modelowania świętości zademonstrowanej przez Chrystusa. Aby naśladować Jego wzór, jednostka musi mieć Ducha Bożego mieszkającego w niej, co więcej, Duch Boży może zamieszkać w jednostce tylko wtedy, gdy ta jednostka prowadzi życie w świętości. Tekst interlinearny używa „niech zamieszka” (enoiketw) w czasie niedokonanym w wersecie szesnastym. Jest on używany, aby wykazać, że duch Chrystusa w sercu po raz pierwszy wystąpił, gdy dana osoba przyjęła Chrystusa jako Pana; jest to działanie, które jest obecne i trwające.

Inny aspekt wersetu 16 obejmuje śpiewanie psalmów, hymnów i pieśni duchowych. MSG mówi „wyśpiewujcie Bogu wasze serca”, podczas gdy NIV, NIRV i NLT oddają tę koncepcję jako śpiewanie z wdzięcznością. KJV łączy obie części wersetu 16 jako jedną czynność, co oznacza, że śpiew i nauczanie są synonimami pochwały i napominania. Również śpiewanie pieśni, pieśni duchowych i hymnów z radością i dziękczynieniem pokazuje innym, że Duch Chrystusa mieszka w nich. Kiedy duch Chrystusa mieszka w chrześcijaninie, wtedy Chrystus rządzi sercem i życiem, a dana osoba jest upoważniona do nauczania i napominania, ponieważ jest to zgodne z duchem Chrystusa.

Werset 17 nakazuje, aby cokolwiek i jakąkolwiek cnotę chrześcijanin przejawia, czynił to w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu i Ojcu przez Niego. Podstawową odpowiedzialnością za prowadzenie świętego życia jest oddawanie chwały Bogu. W sumie, wersety 12-17 wyposażają chrześcijanina w wskazówki i instrukcje do świętego życia w ramach możliwości chrześcijanina i w odpowiedzi na napomnienie Pawła z Listu do Rzymian 12:1-2.

Aplikacje

Światopogląd wkradł się do kościoła i niektóre z moralnych autorytetów kościoła zostały zakwestionowane ze względu na poziom tolerancji doświadczanej przez kościół w dzisiejszych czasach. Tolerancja nie jest negatywną rzeczą, ale są mandaty, takie jak godne uwagi w Dziesięciu Przykazaniach, które ograniczają niektóre tolerancje.

Zachowania wykazywane przez dużą liczbę bardzo widocznych chrześcijan (nie tylko znanych ministrów) w ich życiu wskazują, że święte życie zostało naruszone. Istnieją wyznania, które pozwalają na wyraźne obrzydliwości w sprawowaniu urzędu pastorów i ministrów, takie jak wyświęcanie homoseksualnych ministrów i poddawanie ich władzy chrześcijan potrzebujących wskazówek, nauczania i napominania. Równie kompromitujące są zbory, które jawnie wspierają i akceptują te dewiacje.

Współczesne społeczeństwo w krajach Pierwszego Świata jest pełne narcyzmu, publicznej akceptacji wulgarności (co przejawia się w muzyce i mediach audiowizualnych), a chrześcijański styl życia uległ podziałowi. Stosowanie zasad czy cnót zawartych we fragmencie Kolosan 3:12-17 w dzisiejszym społeczeństwie powinno być wyjątkowo łatwe ze względu na dostępne możliwości komunikacyjne, takie jak Internet, satelity, telefony komórkowe i fora publiczne. Te same fora są używane do stanowczego przeciwdziałania pracy kościoła.

Kościół musi robić to, co robił Paweł i inni apostołowie oraz pierwsi chrześcijanie w budowaniu wiary i kościoła. Musi głosić swoje doktryny przy każdej okazji i nie zadowalać się małym kącikiem, z którego można krzyczeć. To musi zacząć się najpierw w ciele Chrystusa. Kościół musi pociągnąć chrześcijan do odpowiedzialności za ich zachowania, które są skompromitowane i zachęcać ich do zachowań, które są przykładem cnót opisanych w tym fragmencie. Szefowie gospodarstw domowych muszą wziąć odpowiedzialność za edukację religijną swojej rodziny w środowisku domowym i nie pozwolić, aby kult i nabożeństwa były tylko niedzielnym wydarzeniem. Świętość musi stać się stylem życia; musi być napominana najpierw w obrębie wspólnoty ciała Chrystusowego, a następnie posłana do reszty świata. Muzyka musi być akceptowalna, telewizja i inne media muszą przestrzegać wartości rodzinnych poprzez prezentowanie zdrowej rozrywki.

Wreszcie, każdy chrześcijanin musi rozwinąć postawę „naucz jednego, dotrzyj do jednego”, aby żaden chrześcijanin nie pozostał w tyle. Dzieci muszą być uczone wartości chrześcijańskich w domu, bez kompromisów. Co najważniejsze, chrześcijańskie serca muszą być rządzone przez Chrystusa i cześć oddawana Bogu. Potrzebna jest kampania ucząca i zachęcająca każdego chrześcijanina do praktykowania cnót miłosierdzia, uprzejmości, pokory umysłu, cichości, cierpliwości, przebaczenia i miłości. Każdy kościół powinien mieć plan edukacyjny, aby zainicjować i podtrzymać taką kampanię.

Konkluzja

Biblia składa się z mandatów, praw i zasad dla chrześcijańskiego życia, które czasami są jednoznacznie jasne, takie jak „Nie wolno ci mordować.” (Księga Wyjścia 20:13), a niektóre nie tak oczywiste jak „A pokój, który pochodzi od Chrystusa, niech panuje w waszych sercach.” (Kolosan 3:15). Istnieje kilka przekładów Biblii, które wywołują dyskusje w społeczności chrześcijańskiej i czasami prowadzą do kontrowersyjnych zastosowań w niektórych aspektach, np. Wj 20:13 w New Living Translation brzmi „Nie będziesz mordował”, podczas gdy w King James Version jest napisane „Nie będziesz zabijał”. Wpływ tych dwóch różnych sformułowań dotknął zarówno arenę świecką, jak i religijną. Aborcje, służba wojskowa w czasie wojny i kara śmierci to trzy z tematów związanych z kontrowersjami dotyczącymi obu wydań wersetu.

Unikanie zamieszania i kontrowersji nie zawsze jest możliwe, istnieją fragmenty w Biblii, które nie są tylko zasadami, ale także instruują chrześcijanina, jak żyć. Prawo lub sytuacja niekoniecznie dają się przenieść z kontekstu znanego pierwotnym słuchaczom do warunków i sytuacji współczesnych; niektóre zastosowania są sytuacyjne i wrażliwe na czas.

Instrukcje są jasne i możliwe do zastosowania w sytuacjach życiowych dla środowiska pierwotnych słuchaczy lub dla współczesnych słuchaczy. Czasami są one stosowane do obu odbiorców, ale muszą być pewne równoległe, ale niekoniecznie te same warunki obecne. Badanie słów Pawła w Kolosanach 3:12-17 ujawnia, że istnieją instrukcje, które są jasne i stosowane do świętego życia i migrują w całym spektrum czasowym od pierwotnych odbiorców do współczesnych odbiorców.

Życie święte jest obowiązkowe dla chrześcijan i konieczne, aby podobać się Bogu. Na chrześcijaninie spoczywa odpowiedzialność za przedstawienie światu Boga, a wspomniany fragment dostarcza instrukcji i wskazówek do wykonania.

To, jak chrześcijanin żyje, powinno odzwierciedlać to, w co wierzy, zgodnie z warunkami określonymi przez obowiązujące Pismo Święte. Chrześcijański chód powinien być równoległy z chrześcijańską mową. Jako członek ciała Chrystusowego, współczesny chrześcijanin ponosi odpowiedzialność za nauczanie i napominanie współchrześcijan w miarę potrzeby. On i ona mają przewagę perspektywy czasu, jak również zasad opisanych we fragmencie 3:12-17, aby pomóc i wspomóc ich wzrost i rozwój jako produktywnych chrześcijan z taką samą pilnością i biegłością, jak pierwsi chrześcijanie.

Dodatek

Schemat blokowy

Kolosan 3:12-17 (NIV)

12Dlatego, jako wybrani przez Boga, święci i umiłowani, przyobleczcie się we współczucie, dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość. 13Znoście się wzajemnie i przebaczajcie sobie nawzajem wszelkie urazy, jakie macie względem siebie. Przebaczajcie, jak i Pan wam przebaczył. 14A nad wszystkie te cnoty przyobleczcie miłość, która je wszystkie spaja w doskonałą jedność.

Dlatego

Jako wybrańcy Boży

Święci i umiłowani

przyobleczcie się

we współczucie, dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość.

Znoście się nawzajem

i przebaczajcie sobie nawzajem wszelkie urazy, jakie macie wobec siebie

.

Przebaczajcie, jak i Pan wam przebaczył.

A nad wszystkie te cnoty

nadstawcie miłość, która je wszystkie wiąże w doskonałą jedność.

15Pokój Chrystusa niech panuje w waszych sercach, gdyż jako członkowie jednego ciała zostaliście powołani do pokoju. I bądźcie wdzięczni. 16Niech słowo Chrystusa mieszka w was obficie, gdy nauczacie i napominacie jedni drugich z całą mądrością i gdy śpiewacie psalmy, hymny i pieśni duchowe z wdzięcznością w sercach waszych dla Boga. 17 A cokolwiek czynicie, czy to słowem, czy czynem, wszystko to czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując przez Niego Bogu Ojcu.

Pokój Chrystusa niech panuje w waszych sercach

Członkowie jednego ciała (Odkąd jako)

Zostaliście powołani do pokoju.

I

Bądźcie wdzięczni.

Niech słowo Chrystusa mieszka w was obficie

Gdy śpiewacie psalmy, hymny i pieśni duchowe

Z wdzięcznością w sercach waszych Bogu.

I

Cokolwiek czynicie

(Czy) słowem, czy uczynkiem

Róbcie wszystko w imię Pana Jezusa

Dziękując Bogu

Ojcu przez Niego.

Lekcja Szkoły Niedzielnej dla Dorosłych

Kolosan 3:12-17 Werset główny: Kolosan 3:13

Wprowadzenie – Przebaczenie

-Prosimy o ochotników do przeczytania każdego wersetu.

-Podajemy ilustrację wydarzenia małżeńskiego, które wymaga przebaczenia, chociaż jest to bardzo trudne do zrobienia.

Dlaczego przebaczamy?

Definicja przebaczenia

Wyjaśnienie – Omówienie wersetu i Bożego nakazu przebaczania

Zapytanie – Niech klasa wymieni czasy/sytuacje, w których zrobiła coś złego i jak się wtedy czuła.

Znoszenie siebie nawzajem/sposoby przebaczania.

Wyjaśnienie – Mamy przebaczać innym, ponieważ Bóg nam przebacza – odnieś się do wersetu. Wyjaśnij, w jaki sposób mąż jest odbiciem Boga, a żona odbiciem grzesznika.

Demonstracja – Dwóch członków klasy odegra scenki, po których nastąpi krótka dyskusja na temat tych zdarzeń:

nieodpowiednie rozmowy z płcią przeciwną

spotkanie z kimś innym niż współmałżonek na przyjacielskim wieczornym wyjściu

Zastosowanie – Poproś klasę o wymienienie sytuacji, w których oni/inni powinni przebaczyć i jak to zrobić. Powtórz fragment, który podkreśla, że Bóg przebaczył nam jako pierwszy.

Ilustracja- Zakończ historię z mężem przebaczającym żonie z powodu jej szczerych przeprosin. Ponownie podkreśl, jak Bóg nam przebacza i jak my powinniśmy przebaczać innym.

Wniosek – Mamy szukać przebaczenia i przebaczać innym, ponieważ Bóg nam przebacza.

.